◄ تاثیر زیرساخت های فرودگاهی بر برنامه های عملیاتی شرکت های هواپیمایی

کارشناس هوانوردی با تاکید بر این که ظرفیت فرودگاه ها و زیرساخت های آن مثل باند تاثیر بسیار زیادی بر برنامه های عملیاتی شرکت های هواپیمایی می گذارد، گفت: باند فرودگاه ها با ارزش ترین و گران ترین دارایی فرودگاه ها محسوب می شوند و امروزه بر اساس استانداردهای مختلف (رایج ترین آن استاندارد مدیریت دارایی سری ISO55000) نگهداری می شوند.

به گزارش تین نیوز، خلیل الله معمارزاده (محمد معمار) افزود: بیشترین به کارگیری مدل های بهینه سازی در زیرساخت های هوانوردی، طی دهه 1960میلادی (بیش از 50 سال قبل) صورت گرفت، درست در زمانی که این واقعیت و نیاز درک شد که باندها به عنوان یک گلوگاه مهم و ضعیف ترین حلقه در زنجیره توسعه سیستم حمل و نقل هوایی هستند.

وی عنوان کرد: در فرودگاه های بزرگ و شلوغ، باندها کمیاب ترین و بحرانی ترین منبع در سیستم حمل و نقل هوایی هستند و این موضوع با افزایش تقاضا در طی یک روند زمانی، به طور مستمر تشدید شده و موجب تحمیل فشردگی، محدودیت ها و پیچیدگی های به مراتب بیشتری می شود.

معمار زاده تاکید کرد: ساخت و توسعه باندها و یا بهسازی آنها بسیار گران تمام می شود،  علاوه بر آن با محدودیت های محیطی و عملیاتی فراوانی روبرو هستند.

این کارشناس افزود: به طور کلی باندها، گلوگاه ظرفیت در فرودگاه ها و به طور خاص در ایرساید فرودگاه ها هستند و تمامی برنامه ریزی های عملیات فرودگاهی ناظر به محدودیت ظرفیت باند است نه ظرفیت ترمینال های مسافری و لندساید.

معمارزاده در کانال تلگرامی خود عنوان کرد: ظرفیت باند به تعداد نشست و برخاست ترکیبی و یکپارچه هواپیماها در یک واحد زمانی (مثلا یک ساعت) در تقاضای پیوسته با رعایت جدایی مورد نیاز کنترل ترافیک هوایی گفته می شود.

وی گفت: در فرودگاه های چند بانده مدل بندی ظرفیت به دلیل نیازمندی های جدایی کنترل ترافیک هوایی بستگی به ارتباط بین باندهای مختلف دارد ، به طور مثال در دو باند موازی ظرفیت به فاصله دو خط مرکزی باندها از یکدیگر نیز بستگی دارد.

او افزود: تحلیل های ظرفیت تقریبی برای فرودگاه های تک بانده و دوبانده موازی یا متقاطع، روشن و شفاف هستند.

به گفته وی، این تحلیل ها برای فرودگاه های از دو باند بیشتر نیز تقریب های قابل قبولی ارائه می دهند.

معمارزاده ادامه داد: این مدل ها در برنامه ریزی فرودگاهی بسیار ارزشمند هستند و به تشخیص دستور العمل های بهره برداری پیشنهادی بهینه و ایمن و یا بازنگری و اصلاح دستور العمل های موجود کمک شایانی می نمایند.

او گفت: همچنین این مدل ها، انتخاب و به کارگیری نوع فن آوری ها در مدیریت بهینه ظرفیت موجود فرودگاهی را تسهیل می نمایند.

این کارشناس تاکید کرد: یکی از انواع مدل بندی در زمینه ظرفیت فرودگاه ها که مطالعات فشرده ای درباره آن صورت گرفته است، استفاده از مدل های صف و تحلیل تاخیرهای ناشی از کمبود ظرفیت باند در آن می باشد.

او گفت: به عبارت دیگر، میزان به کارگیری از باندها می تواند با توالی بهینه خروج و ورود هواپیماها افزایش یابد و همچنین باعث کاهش تاخیرات ناشی از توالی های غیر بهینه گردد.

وی عنوان کرد: البته باید توجه داشت فرودگاه ها دارای ترکیبی از ترافیک ورودی و خروجی هستند که بهتر است تا حد امکان به صورت شبکه کلان مدیریت جریان ترافیک هوایی (ATFM) در نظر گرفته شوند و به ارتباط سیستمی بین فرودگاه ها و مرکز کنترل پرواز(ACC) توجه شود. (ATM=ATC+ATFM)

معمار زاده بیان کرد: این مهم با تنظیم مسئله هلدینگ های زمینی(GHP) و هوایی(AHP) با روش ها و تاکتیک های مختلف اقتضایی سامان می یابد و بهتر است مادامی که هواپیماها بر روی زمین هستند از نکته نظر ایمنی و اقتصادی هلدینگ های زمینی به صورت چندفرودگاهی(MAGHP) جهت رعایت این توالی به آنها اختصاص یابد.

وی افزود: جالب اینجاست که تلاش برای به کار گیری مدل های ریاضی در مدیریت توالی عملیات باندهای فرودگاهی دارای بیشترین حجم پژوهشی، مطالعاتی، تحقیقاتی و عملیاتی در بین کل مسائل نظام حمل و نقل هوایی دنیا است.