چرا شعارها قابل تحقق نیست؟

وبلاگ حسین راغفر- جو حاکم بر جامعه سبب شده که این روزها شاهد ارائه برنامه هایی فاقد مبانی عقلانی و اجرایی از سوی کاندیداها باشیم؛ روزگاری می‌گفتند دروغ هر چه بزرگتر، قابل باورتر،اما امروز این مثل به "وعده هر چه بزرگتر ، رای آورتر" تغییر شکل داده است.

سرمایه گذاری بر نقاط آسیب پذیر جامعه و فقر مردم برای کسب رای نشان دهنده از میان رفتن مرزهای اخلاق در رقابت های انتخاباتی است.

ما امروز شاهدیم که برخی از کاندیدها به جای مانور بر داشته هایشان، برنامه هایشان را بر اساس سرمایه گذاری بر بدبختی ها و کمبودهای مردم طراحی کرده اند،در حالی که اخلاق حکم می کند،ما برنامه ای برای بهتر شدن زندگی مردم داشته باشیم نه اینکه با استفاده از نقطه ضعف های جامعه در صدد کسب رای و در دست گرفتن قدرت سیاسی برآییم.

این افراد تنها با طرح مساله در صددند، توجه را به سمت خود معطوف کنند حال آنکه از صد تا ذیل سخنانشان هیچ برنامه یا برای رفع این مشکلات به چشم نمی خورد.

تسویه حساب‌های سیاسی

مانور بر نداشته های مردم خود مساله ای عمیق در حوزه اجتماعی است و باید به شدت مورد بررسی قرار گیرد ؛ کارشناسان به این مساله حساسیت لازم و کافی را نشان دهند. در حقیقت کسانی که شعار ایجاد یک میلیون شغل در سال و حتی افزایش بیش از یک میلیون شغل در یک سال را می دهند و یارانه های نقدی را قابل افزایش می دادند، در عمق مساله به اجرایی بودن این موضوع باور ندارند و تنها همان طور که گفتم با تکیه بر جامعه ای که امروز نداشته هایش دستمایه تسویه حساب های سیاسی است ، می خواهند راهی نهاد ریاست جمهوری شوند.

با روند کنونی حاکم بر فضای انتخابات، پیش بینی می کنم برخورد جناح های سیاسی در روزهای آتی شدت گیرد و مواضع کاندیداها نسبت به یکدیگر تخریبی تر و تهاجمی تر شود.

از همین جا نگرانی ام را از تندتر شدن فضا ابراز می کنم و معتقدم نا امید کردن مردم از اینکه تا کنون هیچ اقدامی صورت نگرفته است، نمی تواند پیش برنده اهداف هیچ یک از جناح های سیاسی باشد و لازم است در نقد ، موضوع انصاف بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.

وعده هر چه بزرگتر ، رای آورتر ؟

 همین جو حاکم بر جامعه سبب شده است شاهد ارائه برنامه هایی فاقد مبانی عقلانی و اجرایی از سوی کاندیداها باشیم . روزگاری می گفتند دروغ هر چه بزرگتر ، قابل باورتر اما امروز این مثل به "وعده هر چه بزرگتر ، رای آورتر" تغییر شکل داده است.

من به عنوان یک کارشناس اقتصادی ، با تحلیل شرایط موجود کشور و وضعیت حاکم بر اقتصاد و سیاست می دانم این شعارها قابل تحقق نیست، اما نگرانی ام این است که برخی از شهروندان این وعده ها را باور کنند که در این صورت ، در مدت زمانی بسیار کوتاه سرخورده تر از آنچه هستند، خواهند شد.

زمانی ما وضعیت را با وضعیت آرمانی مقایسه می کنیم و می گوییم اوضاع بسیار نامناسب است اما زمانی با تکیه بر واقعیات جامعه و شرایط موجود کشور در سال 1392، وضعیت را مورد بررسی قرار می دهمی و در این صورت می بینیم دولت یازدهم عملکرد قابل دفاعی داشته است.

 معتقدم روی کار آمدن دولت یازدهم از الطاف الهی بود چرا که مسیری که در دولت قبل طی شد ، اگر تداوم داشت ما را به رویارویی نظامی و دخالت بیگانگان یا آشوب های داخلی و فضای نامساعد اجتماعی می رساند،اما دولت یازدهم با کمترین هزینه و با فعال کردن دیپلماسی توانست موقعیت ایران را هم در داخل و هم در فضای بین المللی بهبود دهد.