◄ کدام ارجحیت دارد: حمل و نقل ترانزیت یا حمل و نقل داخلی؟
فهرست ۷۷ مشکل ترانزیت کالا در ایران که به تفکیک ۱۲ سازمان و نهاد متولی طبقه بندی شده است.
عباس قربانعلی بیک: رهبر معظم انقلاب در دیدار سران قوا (14040126) به نقل یکی از دوستان: سرمایه گذاری خارجی فرع سرمایه گذاری داخلی است ... .
معاونت حمل و نقل وزارت راه، عوامل مشکلات ترانزیت را شناسایی و در سال 97 در رفع چند مورد موفق شدند (تین 283862).
فهرست ۷۷ مشکل ترانزیت کالا در ایران که به تفکیک ۱۲ سازمان و نهاد متولی طبقه بندی شده است:
راه آهن جمهوری اسلامی ایران (۸ مورد):
1) عدم اولویت دهی و پاسخگویی به موقع به تقاضاهای حمل کالاهای ترانزیتی.
2) مشکل بازگشت کانتینرهای خالی از کشورهای آسیای میانه.
3) پایین بودن سرعت سیر تجاری بار و قابلیت اطمینان زمان تحویل.
4) کمبود سرمایه گذاری در توسعه زیرساخت های ریلی.
5) کمبود تجهیزات مناسب برای تغییر بوژی در مسیرهای آسیای میانه
6) کمبود واگن برای کالاهای ترانزیتی در برخی مبادی ورودی.
7) کمبود ظرفیت خطوط ریلی در کریدورهای ترانزیتی.
8) ضعف بازاریابی و جذب کالای ترانزیتی
سازمان بنادر و دریانوردی (۴ مورد):
1) نامتناسب بودن هزینه های عوارض و تعرفه های خدمات بندری با شرایط اقتصادی. 2) فقدان مکانیسم تعیین نرخ عوارض و تعرفه های خدمات بندری با لحاظ منافع تمام شقوق حمل و نقل.
3) عدم وجود مکانیسم های رقابتی کردن عوارض در مقایسه با بنادر رقیب منطقه.
4) توسعه ناکافی زیرساخت های حمل ونقل ریلی در بنادر.
سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای (۴ مورد):
1) کمبود تیرپارک ها و مجتمع های خدمات بین راهی در مسیرهای ترانزیتی.
2) فقدان شرکت های توانمند کریر و مشکلات خودمالکی ناوگان حمل ونقل بین المللی جاده ای.
3) نامناسب بودن وضعیت راه های دسترسی به برخی مبادی مرزی کشور.
4) نبود محل های مناسب برای توقف وسایط نقلیه ترانزیتی در برخی مبادی.
وزارت راه و شهرسازی (۱۸ مورد):
1) ضعف در سیاست گذاری و برنامه ریزی برای توسعه مراکز لجستیکی و زیرساخت های حمل ونقل ترکیبی.
2) عدم برنامه ریزی منسجم برای اجرای توافقنامه های کریدورهای ترانزیتی.
3) فقدان اولویت بندی در توسعه زیرساخت ها مبتنی بر کریدورهای ترانزیتی.
4) نبود مکانیسم تعیین عوارض و تعرفه های ترانزیتی به صورت هماهنگ در همه مدهای حمل و نقل.
5) ضعف در سیاست گذاری برای ایجاد شرکت های نسل جدید لجستیکی.
6) مشکلات جذب سرمایه گذاری خارجی و بخش خصوصی.
7) ضعف در معرفی و بازاریابی فرصت های ترانزیتی ایران.
8) هماهنگی ناکافی بین مدهای مختلف حمل ونقل در مذاکرات بین المللی.
9) عدم بهره مندی کافی از نظرات بخش خصوصی در حل مشکلات ترانزیتی.
10) نبود مرجع پاسخگوی عملیاتی در حوزه ترانزیت با توجه به فرابخشی بودن آن.
11) گسستگی ارتباط بین بخش های تجارت و حمل ونقل بین کشورها.
12) عدم اجرای فرایند بارگذاری وضعیت توافقنامه ها/تفاهم نامه های امضا شده در وبسایت وزارت.
13) ایجاد زیرساخت های مناسب جهت بهره گیری از کریدورهای ترانزیتی کشور.
14) بالا بودن هزینه های ترانزیت از مسیر کشور ایران.
15) گسستگی ارتباط بین بخش های گردشگری و حمل ونقل فیمابین کشورها.
16) غلبه نگاه بخشی سازمان ها به افزایش درآمد بخش خود بدون توجه به آثار آن بر روی ترانزیت.
17) فقدان شرکت های توانمند حمل ونقل ترکیبی در سطح بین المللی
18) عدم بهره مندی از پتانسیل های اقتصادی کافی در روابط بین المللی برای ارتقای نقش کریدورهای ترانزیتی.
گمرک جمهوری اسلامی ایران (۱۱ مورد):
1) کمبود تجهیزات بازرسی و کنترل مکانیزه محمولات ترانزیتی با فناوری های نوین.
2) درخواست مجوزهای غیرضروری.
3) محدودیت ساعات کاری برخی گمرکات.
4) مشکلات سیستم صدور پروانه ورود موقت کامیون های خارجی.
5) ابلاغ کالاهای مشمول محدودیت ترانزیت بدون فرجه مناسب.
6) ... سازمان ها و نهادها:
ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز (۳ مورد)، وزارت کشور (۵ مورد)، وزارت امورخارجه (۴ مورد)، سازمان امور مالیاتی (۵ مورد)، سازمان دامپزشکی (3 مورد)، وزارت ارتباطات (۱ مورد)، بانک مرکزی (۳ مورد)، موارد فرابخشی (6 مورد).
با بررسی دقیق تر این موانع می توان به فرعیت ترانزیت بر حمل داخلی پی برد بدین معنا که برای رشد پایدار ترانزیت به خصوص با محوریت راه آهن که چندین بار مورد تاکید رهبر انقلاب قرار گرفته، باید موانع هشت گانه ریلی و موانع حمل ترکیبی با جاده، موانع دریایی و موارد مرتبط با وزارت راه، گمرکات ... که با افزایش زمان سیر سبب کاهش سهم ریلی می گردند شناسایی و رفع گردند.
