۴ تغییر سفرهای هوایی در ۲۰۱۹

در آستانه سال نو میلادی بسیاری از خبرگزاری‌ها و مراکز تحقیقاتی به انتشار پیش‌بینی‌های خود برای سال جدید اقدام می‌کنند. امسال نیز مجله گردشگری «Conde Nast Traveler» همزمان با پایان سال میلادی ۲۰۱۸ پیش‌بینی‌هایی را در مورد مسافرت‌های هوایی در سال ۲۰۱۹ منتشر کرده و در آن احتمال تغییراتی را داده است؛ گونه‌ای از سفر که بخش قابل توجهی از میزان سفرهای بین‌المللی را دربرمی‌گیرد.

به گزارش تین‌نیوز به نقل از دنیای‌اقتصاد و بر این اساس، طی ۵ سال گذشته شاهد رونق در مسافرت‌های هوایی بودیم؛ چراکه مسافران از شرکت‌های هواپیمایی پرسودی که امکان سفرهای ارزان را فراهم می‌کردند در کنار افزایش سریع پروازهای جدید، منتفع می‌شدند. تنها در سال ۲۰۱۸ بسیاری از مصرف‌کنندگان آمریکایی با موجی از قیمت‌های تخفیفی مواجه شدند؛ قیمت‌هایی مانند ۹۹ دلار، ۵۹ دلار و حتی ۱۹ دلار برای بلیت یک‌طرفه.

علاوه بر این، صنعت گردشگری شاهد انبوهی از نخستین تحولات بود: نخستین پرواز بدون توقف از شیکاگو به آفریقا با پرواز «اتیوپین ایرلاین» و نخستین پرواز بدون توقف کانزاس سیتی به اروپا با پرواز «ایسلندایر». در شرایطی که تنها چند روز به آغاز سال ۲۰۱۹ مانده، به‌نظر می‌رسد سال نو در زمینه سفرهای هوایی پر از شگفتی باشد و عناصر جدید‌ی همچون بیومتریک و هزینه بیشتر برای بار به تجربیات مسافران افزوده شود. سیاست‌های تجارت بین‌الملل و قیمت‌های سوخت از عوامل منفی هستند که می‌تواند بر همه اینها سایه بیفکند؛ یعنی احتمالا قیمت‌ها را بالا ببرد و از تعداد پروازها بکاهد.

کنترل‌های بیومتریک در همه جا

براساس گزارش این نشریه، در سال پیش‌رو مسافران باید انتظار داشته باشند که از داده‌های بیومتریک آنها بیشتر استفاده شود. از جمله این داده‌ها می‌توان به تشخیص هویت از روی چهره و سایر مشخصات ظاهری هنگام سوار شدن به هواپیما، گذشتن از گمرک و تحویل بار اشاره کرد. در این میان، شرکت هواپیمایی دلتاایرلاینز با گشایش نخستین ترمینال بیومتریک در آتلانتا، طلایه‌دار این حرکت در سال جاری بوده‌است؛ اما سایرین از جمله شرکت هواپیمایی بلوجت و لوفتانزا، فرآیند بیومتریک هنگام سوار شدن به هواپیما را در بوستون، دیترویت و لس‌آنجلس به‌طور آزمایشی به اجرا گذاشته‌اند. شرکت هواپیمایی دلتا نیز تکنولوژی چهره‌نگاری را در فرآیند تحویل خودکار بار در مینه‌سوتا به اجرا گذاشته است. در شرایطی که این فرآیند به‌طور روزافزون در حال گسترش است، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی نیز همزمان رو به فزونی است.  

تفکیک تخصصی پروازها

از سوی دیگر، Conde Nast Traveler پیش‌بینی کرده که در سال پیش رو مسافران بیش از هر زمان دیگری گزینه برای انتخاب پیش رو خواهند داشت؛ کلاس اکونومی پایه، اکونومی استاندارد، اکونومی پرمیوم، کلاس بیزینس و فرست‌کلاس. همه اینها کمک خواهند کرد تجربه پرواز در سال ۲۰۱۹ به فراخور شرایط هر مسافر تخصصی‌تر شود. پیش‌بینی می‌شود مسافران کلاس پرمیوم روی خوش سکه این موضوع را تجربه کنند؛ چون شرکت‌های حمل‌و‌نقل هوایی سرمایه‌گذاری سنگینی در به روزرسانی فضاهای استراحت مسافران در ترمینال‌های پرمسافر انجام داده‌اند و تجملات بیشتری به کابین‌های جلویی هواپیماهای خود افزوده‌اند. از جمله این هواپیماها می‌توان به نام‌هایی همچون هواپیمای پولاریس شرکت یونایتد، هواپیمای مینت از شرکت بلوجت، و هواپیمای وان‌سوئیتس از شرکت دلتا اشاره کرد. گفته می‌شود شرکت‌های هواپیمایی در حال مناسب‌سازی و سازماندهی قیمت‌ها و تجربیات خود برپایه وفاداری و تداوم سفر هستند. کارشناسان می‌گویند آن دوران که افراد برای یک تجربه ثابت هزینه‌های متفاوت پرداخت می‌کردند، به سر رسیده است.

حالا شرکت هواپیمایی اسپریت ایرلاین پیشگام در عرصه «قیمت‌گذاری پویا» برای هزینه‌بار شده است. به ساده‌ترین بیان می‌توان گفت این به آن معناست که مشتریان در ساعت‌های پرطرفدارتر روز برای پرواز (همچون صبح دوشنبه یا بعدازظهر جمعه)، یا در فصل‌های خاص (مثل زمستان‌ها که مسافران تمایل به برداشتن بار سنگین‌تر دارند) یا برای پروازهای طولانی‌تر، مجبور خواهند شد هزینه بیشتری برای بار خود بپردازند. در واقع تعداد متغیرهایی که بر مشخصات پرواز مسافران و بلیت آنها تاثیر می‌گذارد، بسیار بیشتر شده است. پیش‌بینی می‌شود این روند در سال پیش‌رو بیشتر شود و شرکت‌های بیشتری آن را امتحان کنند؛ چراکه پول زیادی در آن است. در شرایطی که بسیاری از شرکت‌های حمل و نقل ارزان همچون اسپریت برای مشتریانی که سابقه خرید بلیت چندانی ندارند تخفیف چندانی قائل نمی‌شوند، همان شرکت‌ها در حال اجرایی کردن این روش‌ها هستند تا هزینه بار را افزایش دهند و نام آن را «مناسب‌سازی» نهاده‌اند. این روند اضافه شدن هزینه‌ها در سال ۲۰۱۹ تداوم خواهد داشت تا شرکت‌های هواپیمایی بتوانند پیشنهادهای ویژه خود را به مشتریان بر اساس سابقه مسافرت‌هایشان ارائه کنند.  

بلیت‌ها گران می‌شوند

سوخت، هزینه زیادی را به شرکت‌های هواپیمایی تحمیل می‌کند. این موضوع در نهایت بر پرداختی مصرف‌کنندگان برای رسیدن به هر مقصد تاثیرگذار خواهد بود. شرکت‌های هواپیمایی در سال‌های اخیر از قیمت‌های ارزان سوخت سود بردند؛ قیمت‌هایی که در اوایل سال ۲۰۱۶ به کف رسیده و همین موضوع باعث شده بود شرکت‌ها بتوانند قیمت‌های رقابتی‌تری ارائه کنند. همه این اوضاع اما در تابستان امسال تغییر کرد؛ چون قیمت نفت خام به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۴ تاکنون رسید و کارشناسان مقدمه چینی برای مصرف‌کنندگان در مورد افزایش قیمت‌ها را در سال پیش‌رو آغاز کردند. همه اینها اما در شرایطی بود که قیمت نفت در پاییز امسال دوباره افت کرد. این موضوع موجب نوسانات قیمت‌ها شد و پیش‌بینی برای قیمت بلیت را با ابهاماتی روبه‌رو کرد. برای اطلاع از قیمت‌ها در سال پیش رو تنها راه درست مطلع شدن از تازه ترین اخبار است.

افزایش پروازهای بدون توقف طولانی

در پاییز امسال راه‌اندازی طولانی‌ترین پرواز بدون توقف جهان که توسط سنگاپور ایرلاین انجام شد، سروصدای زیادی برپا کرد. این پرواز ۵/ ۱۸ ساعته بین سنگاپور و شهر نیوآرک واقع در نیوجرسی به راه افتاد. حالا اما رقابت در این زمینه تنگاتنگ شده است. تولید هواپیماهایی که مصرف سوخت آنها بهینه‌تر است، این امکان را فراهم کرده است که چند شرکت هواپیمایی پروازهای فوق طولانی خود را آغاز کنند.  به پروازهایی که تنها در یک مسیر خود بیش از ۸ هزار مایل مسافت را می‌پیمایند، اصطلاحا پروازهای فوق طولانی گفته می‌شود. طی چند سال اخیر، شرکت یونایتد، پرواز ۵/ ۱۷ ساعتی خود از هوستون به سیدنی را راه‌اندازی کرد. شرکت هواپیمایی کانتاس ایرویز پرواز ۱۷ ساعته خود از پرث به لندن را راه انداخت و کاثای‌پاسیفیک ایرویز یک پرواز ۱۷ ساعته بدون توقف را از هنگ‌کنگ به واشنگتن دی‌سی افتتاح کرد.

در سال ۲۰۱۹ شرکت یونایتد قصد دارد یک پرواز بدون توقف را از سانفرانسیسکو به دهلی راه‌اندازی کند و سنگاپور ایرلاینز بدون توقف از شهر زادگاهش به سیاتل پرواز خواهد کرد. کارشناسان بر این باورند که عطشی برای این‌گونه پروازها وجود داشت و به همین دلیل بازاریابی و تبلیغات زیادی برای آنها انجام شد. در حال حاضر ۱۹ مورد از پروازهای فوق طولانی در سراسر جهان مشغول ارائه خدمات هستند.

این تعداد سه‌برابر تعداد این‌گونه پروازها در یک دهه گذشته است. نکته‌ای که در مورد این‌گونه پروازها وجود دارد این است که یک هواپیما برای پرواز ۱۵ تا ۱۶ ساعته خود حدود ۴۰ درصد از سوخت خود را فقط صرف حمل وزن آن می‌کند. کارشناسان بر این باورند که برای توجیه اقتصادی چنین پروازهایی بیشتر به مسافران کلاس پرمیوم نیاز است تا برای پوشش هزینه‌های سوخت، پول بیشتری بدهند. به همین دلیل است که سنگاپور ایرلاینز در پرواز فوق طولانی خود فقط کلاس پرمیوم و بیزینس ارائه کرده است؛ اقدامی که شرکت هواپیمایی کانتاس هم‌اکنون اجرایی کردن آن را در دست بررسی دارد.