هرروز خبرهایی از توسعه حمل‌ونقل هوشمند در جهان می‌شنویم و به‌خصوص در دوران شیوع کرونا اهمیت آن بیش‌ازپیش روشن شده است. در ایران شاید بارزترین تبلور این مهم پایش ترافیک سطح شهر و سیستم پایش جاده‌ها باشد. بااین‌حال تعداد تلفات جاده‌ای در ایران بسیار بالاست و با وجود همه تلاش‌های انجام شده و بهبود نسبی هنوز تا رسیدن به وضعیت مطلوب راه درازی در پیش است. حال سؤال اینجاست درحالی‌که حمل‌ونقل هوشمند به کمک مردم سراسر دنیا آمده و باعث کاهش چشمگیر تلفات جاده‌ای شده، شرایط در ایران چگونه است؟ امیراحمد سپهری‌راد سال‌هاست در این زمینه فعالیت دارد و تاکنون اختراعات بسیاری را به ثبت رسانده است. او در این گفتگو به سؤالات ما پیرامون حمل‌ونقل هوشمند و اهمیت آن در ایران پاسخ داده است.

معرفی دکتر « امیر احمد سپهری »

از فعالیت‌های خودتان و شرکت بگویید

شرکت ما از سال ۷۱ تأسیس شده است و در آن زمان در دانشگاه امیرکبیر دانشجو بودم. وزارت صنعت درخواست پروانه تحقیق داد و من می‌دانستم چه می‌خواهم. یک پروانه تحقیق گرفتم و شرکت تأسیس کردم. وقتی برای تحصیل به بلژیک رفتم و برگشتم همیشه دوست داشتم مسائل جامعه ایران را حل کنم. من کودکی راحتی داشتم و درمجموع خاطره خوبی از ایران داشم و برگشتم و همان سال ۷۱ که گفتم شرکت تأسیس کردیم. از سال ۸۹ شروع کردیم به ساخت سرعت‌سنج راداری و سال ۸۴ اولین سری آن را به شیراز فروختیم. از آن زمان هم مشغول فعالیت هستیم. فکر می‌کنم تنها جایی هستیم که سرمایه‌گذاری زیادی روی حمل‌ونقل هوشمند انجام دادیم.

جای ما در حمل‌ونقل دنیا ازنظر کیفی و کمی کجاست؟

فکر می‌کنم ایران در این زمینه یک کشور پیشرفته است. اگر ۲۰ سال قبل می‌گفتیم جایگاه ما ازنظر نفت کجاست واقعیت این بود که نفت داشتیم اما اگر نمی‌توانستیم خام‌فروشی نکنیم و فناوری نداشتیم بحث دیگری است. ما فناوری هوشمند داریم اما باید در راستایی قرار بگیرد که استفاده شود و درست استفاده شود. اینجاست که اطلاع‌رسانی مهم است. تصادفات جاده‌ای در ایران می‌توان به‌راحتی کم شود. تبلیغات ما این است که جاده را به ما بدهید اگر ما ۵۰ درصد در همان سال اول تعداد مرگ‌ومیر در جاده را کم کردیم پول ما را بدهید. همین‌طوری هم شعار نداده‌ایم. همه‌جا هم گفته‌ام که می‌توانیم این کار را انجام بدهیم. یا مثلا روی پلاک‌خوان‌ها خیلی کار شده است. پس ما درزمینه دانش حمل‌ونقل هوشمند از کشورهای پیشرفته هستیم و فکر هم می‌کنم در نهایت از این ظرفیت استفاده خواهد شد.

اصلی‌ترین مانع چیست؟

باید افکار عمومی آن را بخواهد. در نهادهای مرتبط کسانی که مسئول این بخش‌ها هستند و درباره آن حرف می‌زنند متوجه می‌شوم موضوع را نفهمیده‌اند. حق هم هست. درنتیجه طبیعی است وضعیت فعلی. اگر تلفات ما در جاده بالاست با وضعیت فعلی بالاست اما به‌راحتی می‌توانیم آن را به‌سرعت کاهش بدهیم.

مدعی شده‌اید اگر نتوانستیم تلفات را کاهش بدهیم پول ما را ندهید. چرا تحقق پیدا نمی‌کند؟

از دید دوستان وزارتخانه من بی‌سواد بودم. درحالی‌که بی‌سواد نیستم. همین حالا ما ۲۴۰ دستگاه دوربین داریم و به صورت رسمی ۶۰ درصد تلفات تهران را کاهش داده‌ایم. تلفات تونل توحید چرا کم شد؟ چون این طرح اجرا شد. بعد هم یک چیزی مشکل کشور ماست و ما باید آن را حل کنیم و چیزهایی هم هست که مشکل جهانی است و باید بدانیم آنها چه کرده‌اند. درحال‌حاضر سالانه ۱ میلیون و ۳۰۰ هزار تلفات جاده‌ای جهانی است. دنیا روی این مسئله کار کرده و سازمان بهداشت جهانی مسئولیت کاهش تلفات ترافیکی را به عهده گرفته است. راه‌حل‌هایی وجود دارد. فقط باید به شکلی این را به گوش مسئولان برسانیم و بگوییم کافی است طبق اصول رفتار و عمل کنیم.