◄ افزایش کشش لوکوموتیوهای کشور
تین نیوز | جلسه کار گروه پارادایم اتاق فکر ریلی، 6 بهمن ماه با حضور مدیران و فعالان صنعت ریلی کشور در ساختمان راه آهن با محوریت افزایش کشش لوکوموتیوهای کشور در ساختمان راه آهن برگزار شد.
به گزارش خبرنگار تین نیوز، در این جلسه مهرداد تقی زاده، رییس اتاق فکر ریلی، عباس قربانعلی بیک، معاون سابق برنامه ریزی و امور بین الملل راه آهن، وحید علیقارداشی، مدیر کل دفتر مهندسی و نظارت بر تاسیسات زیر بنایی راه آهن وجمعی از کارشناسان، مدیران و فعالان حمل و نقل ریلی حضور داشتند.
بر اساس این گزارش، قربانعلی بیک، در این جلسه با بیان اینکه مسئله افزایش کشش از اولین پارادایم های تغییر یافته در راه آهن بوده است، گفت: زمانی ذهنیت در بین مدیران و مسئولان راه آهن این گونه بود که لوکوموتیوهای GM، با 1000 تن بار در تراز 10 هزار مورد استفاده قرار گیرند.
این اتفاق از آنجا بود که با نگاه معادله ای وقتی از کشش وسیله ای بیشتر استفاده شود در نتیجه زمان سیر بالا می رود. در واقع بار بیشتر برابر است با سرعت کمتر لذا در یک اینجا یک رابطه خطی ثابت طراحی می شود پس لزومی به افزایش کشش نیست.
اولین مجری طرح برقی کردن راه آهن ابراز داشت: در سال 1369 که کشور به شدت با کمبود لوکوموتیو مواجه بود و رشد صنایع یکی از دغدغه های اصلی کشور به حساب می رفت ما با بررسی هایی که انجام دادیم متوجه شدیم که لوکوموتیوهای GM ظرفیتش بیشتر از آن است که مورد استفاده قرار می گیرد و می شود با کمتر از 10 در صد افزایش زمان سیر افزایش بار قابل توجه ای داشت.
رئیس هیئت مدیره شرکت آذرخش ریل آریا عنوان کرد: در همان سال بررسی های تکمیلی انجام شد و یک تغییر پارادایم رخ داد و ما توانستیم کشش لوکوموتیو را از 1000 تن در لوکوموتیو جی تی 26، به 1500 تن برسانیم یعنی چیزی در حدود 50 درصد افزایش بار بیشتر ایجاد کردیم. این جریان در سال 1376 نیز اتفاق افتاد و با مطالعاتی که در مرکز تحقیقات بررسی ها ادامه پیدا کرد این افزایش کشش، به 24 تن رسید.
این فعال صنعت حمل و نقل در خصوص اینکه چرا باید افزایش کشش داشته باشیم، بیان داشت: این مسئله ای است که به بهره وری مربوط است. سوال این است که با فرض اینکه باری 5000 تنی که با 3 لوکوموتیو حمل می شود اگر با دو لوکوموتیو حمل شود آیا بهره بروی بیشتری نداریم؟ افزایش کشش تنها مخصوص ایران نیست و در کل دنیا رخ می دهد.
معاون سابق برنامه ریزی و امور بین الملل راه آهن ادامه داد: امروزه ما می توانیم در تمام لوکوموتیوهای موجود بخصوص در لوکوموتیوهای ام پی، و درحوزه باری افزایش کشش داشته باشیم.
وی توضیح داد: تصمیم اینکه در چه مسیرهایی افزایش کشش داشته باشیم با نهاد بهره بردار است و باید مطالعه شود؛ مثلا در مسیر تهران مشهد که اولویت با توان است بهتر است به سمت برقی کردن قطار برویم. مسیرهایی که سیر باری آنها بیشتر است مانند مسیر جنوب شرق، هرمزگان و... می توانند در اولویت باشند.
این کارشناس ریلی ابراز کرد: بهتر است این افزایش در مسیرهایی که حجم بار معدنی و حجم باری زیاد دارند و زمان سیر در اولویت دوم است، رخ دهد.
شایان ذکر است در این جلسه تصمیم گرفته شد تا این ایده در جلسه آینده اتاق فکر ریلی مورد بررسی قرار گیرد.
لطفا کلمه پارادایم را ابتدا بفرمائید چیست که مصرف می کنید
با سلام چند نکته از این حکایت: جناب آقای قربانعلی بیک شما که بار را افزایش و زمان سیر را کاهش دادید آن هم فالفور وبه راحتی، برای این موارد چه کرده اید ۱ - زمان سیر که افزایش یابد برای مامور(لکوموتیوران و رییس قطار) چه مزایایی برایشان خواهد بود بیدار خوابی بیشتر، ساعت کار بیشتر، سر و صدای بیشتر، آسیب بیشتر گوش واعصاب و روان آنها، عدم حفظ حرمت و احترام کاری شان به دلیل اصطکاک کاری با کنترل و مدیران ناکارامد راه آهن، پرونده سازی و توبیخ و تذکرات ناجوانمردانه، تعویض مامور در جاده و تصادفات و کشته شدن چندین نفر، به علت ساعت کاری بالا سوانح نیز افزایش پیدا کرد. ۲ - عمر مفید لکوموتیوها به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و خیلی سریع آنها به آهن پاره های بی خاصیتی مبدل شدند ۳ - خطوط راه آهن نیز به شدت آسیب دید مثلا خط آهن سرخس شاهد بسیار خوب این ادعا ست هر که می خواهد به راحتی با سفری با قطار به سرخس می تواند این سند عیان را مشاهده نماید که چه حجم آسیب به این خط وارد شده است بر اثر تصمیمات شکوهمند سال ۷۶ ایشان به این خط وارد شده است. ۴ - نمی خواهم منفی بافی و سیاه نمایی کنم اما هر راهکارخوبی نیاز است که همه جانبه مورد بررسی و تامل گردد و برای نقاط ضعفش چاره و برای نقاط قوتش نیز راهکارهای حمایتی وپوششی مناسب اتخاذ شود و الا به صرف بیان و طرح بر روی کاغذ و اجرای پادگانی آن فقط منجر به از بین رفتن مهمترین منابع هر سازمان و کشور یعنی نیروی انسانی می شود. ۵ - تصمیم گیری خوب و جامع نیازمند شنیدن نقطه نظرات منطقی مستند و مستدل کلیه کارکنان می باشد و نه حذف آنها و تحکم و خود کامگی مدیران در اجرای دستورات یک طرفه.
آقایان محترم … دایم!! توجه داشته باشید که با چندتا فرمول و اینکه در خارج چه کار میکنند نباید برای داخل گشور تصمیم گرفت. مگر نه اینکه عمر خطوط و نیروی کشش ما بسیار کمتر از میانگین جهانی هست؟ فکر میکنید برای چی؟؟؟؟؟ شما چطور مثلا در خطوطی که قطار مسافری تردد میکند میتوانید افزایش کشش قطار باری داشته باشید؟؟ مثلا آیا متوجه دور خط نیستید که برای سرعت قطار باری بسیار زیاد هست و موجب خوردگی خط میشود؟ آیا متوجه نیستید که سیر قطار در خطوط کشور ما عملا خیلی از مسایل را نیازمند است؟ مثلا تقلیل سرعتهای مسیر و میزان شیب و فراز در این تقلیل سرعتها به شدت باعثمشکلات سیر قطار سنگین و نابودی خطوط خوهد شد. آیا متوجه نیستید که لکوموتیوهای باری ما به شدت فرسوده هستند و عملا برای اعمال حداکثر نیرو تا آستانه لغزش چرخ برای بهره وری بیشتر مشکل دارند یا تنظیم نیستند؟ و این نکته ی بسیار مهمی هست که در عمل در نظر گرفته نمیشود و قطارها در مسیر میمانند. آیا میدانید حتی لکوموتیوها شن پاشهای مناسب و درستی ندارند و حتی لکوموتیوهای جدید زیمنس هم شن پاشهایشان به علت عدم رسیدگی و بهره برداری درست مشکل دارند؟ آیا متوجه هستید که در طراحی خطوط برای یک مسیر با فراز طولانی باید مکانهایی با فراز کمتر در نظر گرفته میشد تا به اصطلاح لکوموتیو تنفس کن و قطار دور بگیرد؟ مهمتر اینکه آیا میدانید آنقدر آموزش لکوموتیورانان ضعیف شده است شرکتهای خصوصی هم مثل دولتیها ضعیف عمل میکنند که به شدت در حال نابودی ناوگان و ریل میباشند؟ شما اعداد را در روی کاغذ بالا میبرید و بعد با کارانه های میلیونی صحنه را ترک میکنید ولی چیزی که میماند جز فرسودگی نیست.