◄ یک راهکار منطقی برای حل مشکل دپوی کالا در بندر امام
با توجه به هزینه های سرسام آور تعمیر و نگهداری کامیون، عملیات حمل بار به صورت یکسرخالی نه تنها مقرون به صرفه نیست، بلکه زیان آور است.
با توجه به تجربه و سیاست مدیریت مسافر و اتوبوس در سال های گذشته و افزایش قیمت بلیت در ایام عید به دلیل پیمایش یک سرخالی، آیا بهتر نیست از همین تجربه در بخش کالا نیز استفاده شود؟
به گزارش تین نیوز، یک راننده فعال در بخش حمل و نقل جاده ای کالا با بیان این مطلب گفت: در چند هفته اخیر و همزمان با فراخوان حمل کالاهای اساسی، حجم بارهای صادراتی به بنادر، یا اطراف آن به شدت کاهش پیدا کرده است،که این موجب برهم خوردن توازن بین بار رفت و برگشتی خواهد بود.
علیرضا سمنانی افزود: وقتی باری به مقصد بندرعباس و اطراف آن، یا بندرامام و اطراف آن نباشد، انتظار از راننده و کامیوندار جهت حمل کالاهای اساسی، غیرمعقولانه است.
این راننده کامیون خاطرنشان کرد: وقتی سازمان یا ارگانی مسئول هماهنگی بین بار موجود و کامیون های کشور نیست، در یک نقطه کشور دپوی بار خواهیم داشت و در نقطه ای دیگر دپوی کامیون!
وی گفت: با توجه به هزینه های سرسام آور تعمیر و نگهداری کامیون، عملیات حمل بار به صورت یکسرخالی نه تنها مقرون به صرفه نیست، بلکه زیان آور است.
او در شبکه های اجتماعی تاکید کرد: موضوع قابل توجه دیگر این است که چرا اوج واردات کالاهای اساسی، دقیقا در فصل گرما و همزمان با برداشت محصولات کشاورزی داخل ایران است؟ آیا همین موضوع، موجب عدم رغبت و انگیزه رانندگان و کامیونداران به حمل کالا از بنادر جنوب کشور نشده است؟
بیشتر بخوانید:
او گفت: سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای به عنوان متولی حمل و نقل جاده ای و زیر مجموعه آن یعنی رانندگان و کامیونداران کشور، همواره به عنوان بدهکاران به صاحبان کالا و دولت شناخته شده و می شوند در حالی که صاحب کالا بدون هیچ گونه هماهنگی با متولی حمل و نقل و رانندگان و کامیونداران اقدام به حمل کالا تا پشت مرزهای ایران می کنند.
سمنانی عنوان کرد: مشاهده می شود صاحبان کالا به محض پهلوگیری کشتی، یا ترخیص کالا، به صورت متوقعانه و طلبکارانه، درخواست کامیون می نمایند! اما سوال این است که چرا تاجر و وارد کننده کالا موظف به هماهنگی با سازمان راهداری جهت حمل کالای خود نیست؟ و چرا دولت یا صاحبان کالا و تاجران، سازمان راهداری و رانندگان و کامیونداران کشور را در مقابل عمل انجام شده قرار می دهند؟
وی با طرح این سوال که چرا تاجر و وارد کننده از مبدا کالا از آن سر دنیا به فکر حمل کالا در داخل کشور خودمان نیست و چرا تاجر به همه نکات حمل بار از مبدا تا مقصد فکر کرده، به جز حمل بار داخل کشو، افزود: آیا وقت آن فرا نرسیده است که یک مدیریت واحد و یکپارچه، میزان بار، زمان ورود کالا و کامیون های کشور را مدیریت کند؟ آیا پیشنهادهای تشویقی، اقدامی سنتی و کودکانه برای سال 1400 و سال های پیش رو نیست؟
سمنانی عنوان کرد: با توجه به تجربه و سیاست مدیریت مسافر و اتوبوس در سال های گذشته و افزایش قیمت بلیت در ایام عید به دلیل پیمایش یک سرخالی، آیا بهتر نیست از همین تجربه در بخش کالا نیز استفاده شود؟ وقتی صاحب کالایی (چه دولت، چه تاجر) به دلیل سومدیریت خود و ناهماهنگی، حجم بسیار زیادی کالا وارد می کند، آیا بهتر نیست که بهترین راه ترغیب و ایجاد انگیزه برای رانندگان، یعنی افزایش کرایه را مد نظر قرار دهد که همه مرتبطان با حمل و نقل جاده ای، در حالت برد برد قرار گیرند؟
