◄ مشکل صنعت کشتی‌سازی نبود پول است یا فناوری؟
عدم توجه به این موضوعات کلیدی، موجب می‌شود در گزارش‌ها و مصاحبه‌های مرتبط با توانمندی ساخت کشتی در کشور، اطلاعات خلاف واقع و اشتباه منعکس شود که حداقل پیامد آن درجا زدن و تضعیف بیش از پیش صنعت نوپای کشتی سازی کشور است.
در حالی‌که رئیس سازمان برنامه و بودجه معتقد است 62 درصد امکان ساخت کشتی در داخل وجود دارد و ۸۵ درصد نیاز کشور در داخل تامین می‌شود و برای استفاده از ظرفیت کشتیرانی داخل علاوه بر تسهیلاتی که در تبصره ۱۸ بودجه پیش‌بینی شده، ۷۵۰ میلیون دلار از سوی صندوق توسعه ملی اختصاص می‌یابد، یک کارشناس صنایع دریایی می‌گوید: مشکل اساسی صنعت کشتی‌سازی (کشتی‌های غیر نظامی) بیش از آنکه به موارد تأمین مالی و تحریم‌ها مرتبط باشد به موضوعاتی از قبیل فناوری مدیریت، فناوری طراحی و مهندسی و فناوری ساخت و تولید مرتبط است.
وی ادامه داد: ارزیابی فهرستی از تغییرات متعدد و غیر معمول نقشه‌ها و طرح‌ها در فرایند ساخت، ارزیابی میزان شناخت کارشناسان شاغل در بخش طراحی و مهندسی کارخانه‌های ساخت کشتی از الزامات، کدها و کنوانسیون‌های بین‌المللی، قوانین و مقررات موسسات رده‌بندی و الزامات پرچم، ارزیابی وجود و به‌کارگیری کارشناسانی توانمند با تجربه حداقل 10 سال دریانوردی بین‌المللی در رسته‌های موتورخانه، عرشه، تجهیزات رادیویی و ارتباطی و برق و الکترونیک در بخش طراحی و مهندسی و راه‌اندازی یاردهای داخلی، ارزیابی وجود و اجرای مهندسی ارزش و نیز سیستم مدیریت دانش در پروژ های تکمیل شده و در دست اجرا و ارزیابی وجود طرح یا برنامه روش اجرای پروژه در قبل از شروع به ساخت، شاخص‌هایی است که در صورت استفاده از آنها در ارزیابی توانمندی یاردهای داخلی به نتایج تاسف باری دست خواهیم یافت!
این کارشناس توضیح داد: در حوزه فناوری مدیریت در یاردهای داخلی نیز، بررسی تعداد و کیفیت موارد ذکر شده در صورتجلسات و توافق‌های بین ذینفعان در فرایند طراحی و ساخت و نحوه پیگیری آن موارد تا حصول نتیجه برد ـ برد در کوتاه‌ترین زمان ممکن، ارزیابی کمی و کیفی برنامه‌های آموزشی حین خدمت کارکنان، ارزیابی وجود، نحوه اجرا و کنترل و پایش صحیح روند طرح‌های پژوهشی و تحقیقاتی در یاردها، ارزیابی سیاست‌های یارد در حوزه میزان تعامل و همکاری با مراکز آموزشی و تحقیقاتی کشور، ارزیابی اعتقاد مدیران به داشتن سیستم صحیح و به روز جهت مستندسازی مدارک و درس آموخته‌های پروژه‌ها، پایبندی و تعهد مدیران کلیدی و پیمانکاران یارد به رعایت دستورالعمل‌های تضمین کیفی، فرایند سیستم کنترل کیفی و مقررات ایمنی و حریق یارد، ارزیابی ساختار سازمانی یارد، شایستگی، توانمندی و رضایت شغلی نیروی انسانی و سلامت امکانات و تجهیزات سخت افزاری یارد، ارزیابی نرخ ترک خدمت کارشناسان و پیمانکاران متبحر از پروژه در فرایند ساخت از جمله شاخص‌هایی است که بر مبنای آنها باید در مورد توانمندی داخلی در صنعت کشتی‌سازی قضاوت کرد.
بیگی تاکید کرد: در حوزه فناوری تولید نیز شاخص‌هایی از قبیل مدت زمان در سرویس نبودن ماشین‌آلات و تجهیزات مرتبط با فرایند ساخت و به آب اندازی (دستگاه‌های سندبلاست، شستشو و پوشش محافظتی اولیه ورق ها و لوله‌ها، برش، خمکاری، پرس، لبه زنی، جوشکاری، جرثقیل‌ها، سیستم جابجایی مواد از انبار نگهداشت آنها به سالن تولید و امکانات شناور نمودن کشتی) به دلیل عدم دانش و تجربه پرسنل از قابلیت‌های تجهیزات و نگهداری و تعمیرات آنها، شرایط محیطی و فیزیکی کارگاه‌های رو بسته و روباز مرتبط با فرایند نگهداری، حمل، جابه‌جایی و اتصال ورقه‌ها و لوله‌ها و نصب تجهیزات، تعداد حوادث منجر به خسارات جانی و مالی، تعدد و کیفیت عدم انطباق‌های به‌وجود آمده بین طرح‌ها و نقشه‌های تحویلی به پیمانکاران با نقشه‌های تائید شده توسط موسسات رده‌بندی، مدت زمان اجرا، کیفیت ویژگی اجرا و نفر ساعت در نظر گرفته شده برای بسته سفارش کارهای تحویلی پیمانکاران، از جمله مواردی است که باید توسط ذینفعان این صنعت مورد واکاوی دقیق علمی قرار گیرند.
وی گفت: عدم توجه به این موضوعات کلیدی، موجب می‌شود در گزارش‌ها و مصاحبه‌های مرتبط با توانمندی ساخت کشتی در کشور، اطلاعات خلاف واقع و اشتباه منعکس شود که حداقل پیامد آن درجا زدن و تضعیف بیش از پیش صنعت نوپای کشتی سازی کشور است.
با سلام .کاملا با نظر آقای بیگی موافقم.مشکل اصلی پول و سرمایه نیست.
مشکل در لابیگری هاست.
یکسری لابی های گسترده در سطوح مختلف از مدیران ناکارامد گرفته تا نمایندگان مجلس بی اطلاع و گاها ...فرهنگ ساخت و تعمیر شناور را به قهقرا بردند و اکنون مشکل را در پول و سرمایه جلوه میکنند .
دوره ای بوده که هرکس پول خواسته دادند و هر حمایتی لازم شد انجام شد اما میبینید که از نتایج و اهداف دورتر هم شده ایم .در سطح کارشناسی نیز متاسفانه به دلیل نیاز افراد به شغل ،همیشه اکثریت کارشناسان هم نوا با این مدیران بوده اند و آنها نیز در این زمینه مقصرند .
این نحوه مدیریت و کار کردن در طول سالها ،ضربات جبران ناپذیری به صنعت کشتی سازی زده که به این راحتی جبران نمیشود .
هرکس از کا شناسان هم حرف حقی زده ،بدون کوچکترین اهمیتی به حرفها ،آنها را به حاشیه بردند .
متاسفانه همان نگاههای ضعیف مدیریتی وجود دارد و بلکه جزو فرهنگ این صنعت هم شده است .
از جوانترها هم شوری دیده نمیشود که این نگاهها را عوض کنند .
خدا عاقبت این صنعت را بخیر کند
سلام. این چه اپیدمی ست که دوست داریم همه چیز را بسازیم. خودرو ، هواپیما ، کشتی ، لکوموتیو ، واگن ، واگن مترو ، تراکتور ، کمباین ، توربین ، ژنراتور ، کمپرسور ، ریل ، گوشی موبایل ، لوازم خانگی ، موتور دیزل و هزار و یک چیز دیگه. برید ببینید همین کارخونه هایی که با پول ملت علم کردید الان با چند درصد ظرفیت کار میکنن.برید شهرک های صنعتی رو ببینید که سوت و کور موندن. کجای دنیا همه چیز رو در داخل میسازن که ما دومیش باشیم؟ آخه پول ملت علف خرس نیست که مثل نقل و نبات خرج هوس های مدیریتی خودتون میکنید. یه کمی دور اندیش باشید.
با سلام
اظهارات اقای مهندس بیگی کاملا درست و دلسوزانه است. امید که مسئولین کشور این مطلب را بخوانند و به آن توجه ویژه نمایند.
درود به اقای دکتر علی بیگی و ممنون باید موشکافی دقیق موضوع.
ایکاش مسئولین سازمان بنادر و دبیر شورای عالی صنایع دریایی که دائم صحبت از توانمندی ساخت کشتی در ایران میزنند، پروژه های پیشین شرکت های کشتی سازی داخلی را با دقت مورد بررسی قرار می دانند تا بلکه متوجه شوند که مشکل اصلی کشتی ساز نشدن ایران، تزریق پول نیست. بلکه همین مطالبی است که اقای دکتر علی بیگی فرموده اند. بیابیم برای یکبار هم که شده واقعیت را قبول کنیم تا بلکه شاهد قدم های مثبت در راه توسعه واقعی کشتی ساز شدن کشور برداریم.
خداوند همه ما را به راه راست هدایت کنه
متاسفانه در خصوص توانمندی ساخت کشتی های تجاری در ایران البته ساخت با کیفیت مطلوب، قیمت رقابتی و زمان ساخت مورد قبول، هم سفارش دهنده و هم سازنده دروغ میگویند. معلوم نیست این رویه نادرست تا چه زمانی در صنعت دریایی ایران ادامه خواهد یافت !!