◄ شرکت‌های خصوصی ریلی بدون حمایت دولت، قادر به ادامه حیات هستند؟
در شرایط فعلی بخش ریلی، ردپای اقتصاد بیمار و فلج دولتی و دست حمایتی آن دیده می‌شود.
یک کاربر تین‌نیوز معتقد است: بخش خصوصی ریلی اگر قصد افزایش قیمت‌ها و تعرفه‌ها را دارد؛ پس توقع و انتظاری هم نباید از دولت برای حمایت داشته باشد.
به‌گزارش تین‌نیوز، برخی کارشناسان بر لزوم حمایت دولت از بخش خصوصی ریلی تاکید دارند و معتقدند :بنگاه‌های غیردولتی آمده‌اند با هر روشی که بوده این مسئولیت (خصوصی سازی) را بر عهده گرفته‌اند اما به چند دلیل اموراتشان نمی‌گذرد که در همه آنها ردپای دولت و اقتصاد بیمار کشور وجود دارد.
به گفته آنان، یکی از مشکلات بخش خصوصلی ریلی، نرخ سوخت پایین و ماهیت سرمایه‌ای شدن خودرو است که میل به استفاده از آن را افزایش داده است به گونه‌ای که امروز متوسط ضریب اشغال قطارها 75 درصد است. یعنی حتی 25 درصد ظرفیت ایجاد شده هم مشتری ندارد و به این مشکل بازار بی‌ثبات اقتصادی و تغییرات ارزی و تورمی و ...را نیز باید اضافه کرد.
آنان معتقدند: بخش مسافری ریلی فقط و فقط با حمایت دولت از جمله تخصیص ارز دولتی ممکن است امکان ادامه فعالیت داشته باشد. به اعتقاد آنان منافع بخش ریلی صدها برابر سوبسیدی است که ممکن است به آن داده شود.
اما یک کاربر تین‌نیوز در این مورد معتقد است: سوال من این است که وقتی گفته می‌شود «بنگاه‌های غیر دولتی آمده‌اند با هر روشی که بوده این مسئولیت را بر عهده گرفته‌اند»، در اینجا از کدام روش صحبت می‌شود؟» همان روشی که منجر به تشکیل شرکت‌های به اصطلاح «خصولتی» شده است تا بخش به ظاهر خصوصی دستش همچنان در جیب دولت باشد و از این راه ارتزاق کند؟
او با طرح این پرسش که آیا در ایران شرکت ریلی خصوصی به معنای واقعی وجود دارد؟ گفت: اتفاقا بنده هم موافقم که در شرایط فعلی بخش ریلی، ردپای اقتصاد بیمار و فلج دولتی و دست حمایتی آن دیده می‌شود. اما فرض کنید که دولتی وجود نداشت تا این بخش پول ارزان قیمت بدهد آن‌وقت چه؟
این کاربر تین‌نیوز، افزود: کدام شرکت ریلی خصوصی قادر به ادامه حیات است؟ چرا خودمان را گول می‌زنیم؟ پرداخت یارانه تا حدی جواب می‌دهد و اصول اولیه کار اقتصادی هم بر همین مبنا استوار است.
وی اظهار کرد: بخش خصوصی ریلی اگر قصد افزایش قیمت‌ها و تعرفه‌ها را دارد؛ پس توقع و انتظاری هم نباید از دولت برای حمایت داشته باشد.
او تاکید کرد: مشکل بخش ریلی همان مشکلی است که تمام بخش‌های خصولتی اقتصاد ایران دارند. چشم به دستان پدر مهربان دولت تا بلکه آنها را از ورشکستگی که خودشان عاملش بوده‌اند؛ نجات دهد.
این کاربر تین‌نیوز، گفت: مدیران ریلی زمانی که حمایت گسترده دولت از صنعت خودرو را دیدند به نوعی «بوی کباب» را هم استشمام کردند. اما متاسفانه باید گفت که صنعت ریلی مدیر نیاز دارد. وگرنه هر آدمی با وصل شدن به منابع دولتی قادر به مدیریت است!
سعید قصابیان یکی دیگر از کاربران تین‌نیوز نیز در این‌باره گفت: امروز ته کیسه دولت دیگر پولی نمانده که بخواهد به شرکت‌های ریلی کمک کند.
وی بیان کرد: در این شرایط دولت هیچ راهی ندارد جز آن‌که قیمت ارز متناسب با تورم سالانه به طور تدریجی تعدیل شود، سوبسید دادن به بنزین را متوقف کند، حتی اگر به تدریج باشد و قیمت بلیت را آزاد بگذارد حتی اگر به تدریج باشد.
به گفته وی، رقابت قیمت‌ها را تعدیل خواهد کرد و قیمت سر به فلک نخواهد سایید زیرا هر شرکت که گران بفروشد، ضریب اشغالش کمتر می‌شود.
قصابیان تاکید کرد: انجمن‌های صنفی و کارشناسان نباید دائما بر طبل دریافت کمک از دولت بکوبند این کار دیگر جواب نمی‌دهد.
او افزود: در عوض باید یک برنامه زمان‌بندی به دولت پیشنهاد شود که چطور در یک دوره مثلاً 10 ساله بتواند سهم سوبسید در بودجه کشور را مثلاً به نصف برساند.
این کاربر تین‌نیوز، اظهار کرد: همچنین انجمن‌های صنفی و کارشناسان نباید بر طبل دلار 4 هزار تومانی بکوبند. این دلار ارزان مگر غیر از فساد ارمغانی داشته است؟ وقتی دلار 12 هزار تومانی به 4 هزار تومان عرضه می‌شود، هرعقل اقتصادی تلاش می‌کند آن را به دست آورد اما این دلار یا سر از استامبول در می‌آورد یا کالای وارد شده با آن، به بازار سیاه می‌رود، آیا اتخاذ این سیاست مشوق فساد نیست؟
قصابیان گفت: درخواست کمک از دولت معنایی جز دست کردن در جیب همه ملت ندارد. 80 میلیون ایرانی نباید هزینه قطار سواری 25 میلیون نفر را بپردازند، این ظلم است.
