◄ کابوس تایتانیک

تین‌نیوز| 105 سال پیش و در 15 آوریل  یکی از بزرگ‌ترین دست‌ساخته‌های بشر غرق شد و به اعماق اقیانوس رفت.

به گزارش تین‌نیوز،  15 آوریل سال 1912 میلادی کشتی تایتانیکِ افسانه‌ای به دلیل برخورد با کوه یخ درهم شکست و غرق شد تا این روز برای همیشه در تاریخ مهندسی و دریایی انسان عصر مدرن ثبت شود.

آنچه این واقعه را در دل تاریخ ثبت کرد شاید بیش از هر چیز تصویری بود که مهندسان و مالکان آن از این سازه عظیم ساخته بودند. آنها اعلام کرده بودند که تایتانیک غرق‌ناشدنی است و غرق‌شدن تایتانیک در حالی که انسانِ ساکن این قرن تا گردن در افسون قدرت خود فرورفته بود، در حقیقت به چالش کشیدن آرمان‌های بزرگ قرن بود.

تایتانیک در ساعت 23:40 دقیقه نیمه‌شب 14 آوریل با کوه یخ برخورد می‌ند و تنها در 10 دقیقه اول پس از برخورد، آب تا 4.5 متر در کشتی بالا می‌آید‌ و 25 دقیقه بعد و در ساعت 00:05 دقیقه بامداد روز 15 آوریل عملیات تخلیه و نجات 2224 نفری که در کشتی بودند آغاز می‌شود.

قایق‌های نجات که با ظرفیت 67 نفر طراطی شده بودند به دلیل قانون «اولویت با زنان و کودکان است» کمتر از ظرفیت پر می‌شوند. اما تقریبا 110 دقیقه پس از برخورد، تراژدی مرگ آغاز می‌شود و تایتانیک شروع به گرفتن قربانی می‌کند.

 2 ساعت پس از برخورد آخرین قایق در حالی  به آب انداخته می‌شود که تعداد بسیار زیادی از افراد هنور در کشتی هستند . اکنون نجات جان افرا د باقیمانده به دست خودشان است. در این شرایط بحرانی به دلیل نفوذ آب برق کشتی نیز به طور کامل قطع می‌شود.

ساعت 2:18 دقیقه بامداد، کشتی به سمت چپ می‌چرخد و تقریبا تمامی افراد به درون اقیانوس پرتاب می‌شوند. 2 دقیقه بعد کشتی کاملا به حالت عمود درآمده و به اعماق اقیانوس می‌رود، در حالی که بیش از 1500 نفر در تاریکی شب یخ‌زده اقیانوس اطلس در حال غرق شدن هستند.

سرانجام از 2224 نفری که در کشتی بودند تنها 710 نفر نجات یافتند و 1514 نفر در این ماجرا غرق شدند. آماری که گرچه هنوز هم چشمگیر است اما در آن زمان حیرت‌انگیز بود. آنقدر حیرت‌انگیز که تایتانیک را در کنار کشتی‌های نفرین‌شده افسانه‌ای قرار داد.

تصور بیش از 1500 مسافر که در ظلمات شب، آویزان از بدنه یک کشتیِ در حال غرق شدن و در میان یخ‌های اقیانوس اطلس کابوس مرگ را تجربه می‌کنند تا هنوز و همیشه هراسناک و غم‌انگیز است. تجربه‌ای که یکی از مهم‌ترین تروماهای انسان عصر مدرن به شمار می‌رود. تایتانیک شاید امروز چندان بزرگ به نظر نرسد، اما هنگامی که درمی‌یابیم کیفیت‌‌ها خصلت تاریخی دارند و هر عصری کیفیت خود را می‌سازد، شاید بتوان عمق فاجعه را کمی تصور کرد.

پایان تراژیک تایتانیک در کنار ادعاهایی که از آن شکل گرفت، تایتانیک را در قلب هزارتوهایی از فرضیه‌ها و داستان‌ها قرار داد که حتی تا امروز نیز ادامه دارد. از گرم‌شدن کره زمین که حرکت کوه یخ را باعث شده بود تا نور ماه کامل مجموعه‌ای فرضیه‌ها را تشکیل می‌دهند که سبب شده تایتانیک تا به امروز یکی از جذاب‌ترین داستان‌های مورد علاقه همگان باشد.

همچنین مجموعه‌ای از «اگر»ها نیز در طول بیش از 100 شکل گرفته که افسوس و دریغ را بیشتر کرده و تازگی ماجرا را نگه می‌دارد. این اگرها شرایطی را بررسی می‌کنند که در صورت لحاظ شدن از بروز فاجعه پیشگیری می‌کرد یا دستکم حجم کشتگان را بسیار کاهش می‌داد. از معروف‌ترین این «اگر»ها یکی این است که اگر 30 ثانیه زودتر کاپیتان را خبردار می‌کردند و در نتیجه کاپیتان 30 ثانیه زودتر دستور تغییر مسیر را صادر می‌کرد شاید که تایتانیک غرق نمی‌شد.

اما بسیاری از  بازماندگان تایتانیک نیز داستان‌های جالبی را رقم زدند. در میان تنها ژاپنی زنده مانده در تایتانیک شاید یکی از جالب‌ترین‌ها باشد. ماسامویی هوسوئو پس از آنکه از غرق‌شدن نجات یافت در ژاپن طرد شد و شغلش را از دست داد. زیرا مردم ژاپن به دلیل نمردن همراه با سایر مسافران کشتی یک ترسو قلمداد می‌کردند.

غرق‌شدن تایتانیک، تنها، غرق‌شدن یک کشتی نبود، شکست خدانگاری انسان مدرن بود که همراه با زخمی عمیق در حافظه تاریخ و بدنی تکه‌تکه و در شبی کابوسناک به اعماق اقیانوس اطلس رفت. البته این واقعه درس‌های بزرگی برای صنعت کشتی‌سازی داشت که تا هنوز هم کاربرد دارند.

گرچه حافظه عمومی تایتانیک را با فیلمی به همین نام به یاد می‌آورد که جیمز کامرون آن را در سال 1997 ساخت، اما با گذشت بیش از یک قرن از آن واقعه، برای مهندسان، ناخداها و دریانوردها تایتانیک هیچ وجهی از آن داستان عاشقانه را تداعی نمی‌کند. بلکه بیشتر یادآور این واقعیت است که دریا می‌تواند همواره پیشتر از دانش مهندسی حرکت کند.

داستان‌ها، فیلم‌ها و مستندهای بسیاری از این واقعه ساخته شده است. با این حال هیچ‌چیز، مطلقا هیچ چیز نمی‌تواند به کابوسی که مسافران و خدمه کشتی تایتانیک در آن شب تاریک و بر پهنه اقیانوس تجربه کردند، نزدیک شود.