گرانی هزارتن از زباله تهران کاست
روزانه حدود هشت هزار و ۴۰۰ تن پسماند در شهر تهران تولید می‌شود که عدم تفکیک پسماند در مبدأ و آبگیری زباله در بدو تولید ضمن تولید ۴۰۰ متر مکعب شیرابه در مرکز دفع نهایی آن واقع در مجتمع پردازش و دفع آرادکوه به عنوان یکی از اثرات مخرب زیست‌محیطی، موجب افزایش هزینه‌های مدیریت شهری در زمینه‌های جمع‌آوری، جابه‌جایی و انتقال زباله می‌شود.
روزانه حدود هشت هزار و ۴۰۰ تن پسماند در شهر تهران تولید می‌شود که عدم تفکیک پسماند در مبدأ و آبگیری زباله در بدو تولید ضمن تولید ۴۰۰ متر مکعب شیرابه در مرکز دفع نهایی آن واقع در مجتمع پردازش و دفع آرادکوه به عنوان یکی از اثرات مخرب زیست‌محیطی، موجب افزایش هزینه‌های مدیریت شهری در زمینه‌های جمع‌آوری، جابه‌جایی و انتقال زباله می‌شود.
به گزارش تین‌نیوز به نقل از روزنامه جوان، رضا عبدلی، مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهر تهران، با اشاره به کاهش هزار تنی میانگین تولید پسماند در ۹ ماهه پایانی سال ۱۳۹۷ نسبت به سال قبل از آن افزود: بالارفتن قیمت ارز و افزایش قیمت کالا‌ها تأثیر زیادی بر تولید پسماند شهری داشته است که سبب شده شهروندان سنجیده‌تر و به اندازه نیاز خرید کرده و ضمناً در مصرف نیز تا حد امکان کالا را استفاده کنند.
وی معتقد است: تفکیک زباله از مبدأ از برنامه‌های مهم مدیریت شهری است که سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران حدود دو دهه است که اقدامات و فرهنگسازی‌های لازم را در این زمینه به اجرا درآورده است.
در این زمینه شهردار تهران نیز چندی پیش با اشاره به تولید روزانه ۹ هزار تن زباله در شهر تهران و همچنین تولید ۴۵ هزار تن نخاله در این شهر، اعلام کرده بود: روزانه ۹ هزار تن زباله از سطح شهر تهران جمع‌آوری و به جنوبی‌ترین منطقه تهران یعنی آرادکوه منتقل می‌شود و ۴۵ هزار تن نخاله نیز به سمت آبعلی حمل که این موضوع علاوه بر هزینه حمل و نقل، بازگشت مواد ارزشمند میان زباله‌ها را نیز به ذهن متبادر می‌کند.
به گفته پیروز حناچی علاوه بر اینها دفن این مواد مشکلات محیط‌زیستی بسیاری برای تهران به همراه دارد؛ مشکلاتی که وجود شیرابه‌ها و گاز‌های متصاعد از زباله‌ها از آن جمله است.
کارشناسان معتقدند در شهر تهران روزانه حدود یک میلیارد و اندی تومان پول شهروندان برای جمع‌آوری زباله هزینه می‌شود که می‌توان این هزینه‌ها را با بستر‌سازی‌های مناسب توسط دستگاه‌های متولی به حداقل کاهش داد و به جای آن به ارتقای زندگی و زیست شهری کمک کرد.
شهروندان هم وقتی مشاهده می‌کنند که دستگاه‌های عمومی و خدمت‌رسان در بخش‌های مختلف کمتر به امر درست مصرف‌کردن توجه می‌کنند و در برخی بخش‌ها به‌دلیل ناکارآمدی هرینه‌ها درست مصرف نمی‌شود، کمتر به پیام‌ها در این خصوص توجه می‌کنند. با این حال باید به این سوال اساسی پاسخ داده شود که چرا پس از دو دهه هنوز شهرداری و متولیان امر نتوانسته‌اند زمینه کاهش تولید و تفکیک پسماند‌ها را فراهم کنند و به جای درآمدزایی از این طلای کثیف، هزینه‌های زیادی به شهر و شهروندان تحمیل می‌کنند؟
