نقش تحریم ها در به روزرسانی تجهیزات هیدروگرافی
قبل از سال 1385 فقط شرکت های خارجی در زمینه هیدروگرافی نفت و گاز خدمات ارائه می دادند اما زمانی که تحریم ها شروع شد این شرکت ها از ایران رفتند و شرکت های خصوصی در این زمینه فعالیت خود را آغاز کردند.
به اعتقاد یک کارشناس هیدروگرافی و نقشه برداری وضعیت ایران در حوزه هیدروگرافی نسبت به سال 1385 که شرکت های خارجی کشور را به دلیل تحریم ها ترک کردند، پیشرفت کرده است. او در همین حال تاکید دارد که تحریم ها منجر شده واردات تکنولوژی به روز دنیا به کشور سخت تر و پرهزینه تر باشد.
به گزارش تین نیوز به نقل از ترابران، هادی رسول زاده، کارشناس هیدروگرافی و نقشه برداری اظهار کرد: «قبل از سال 1385 فقط شرکت های خارجی در زمینه هیدروگرافی نفت و گاز خدمات ارائه می دادند اما زمانی که تحریم ها شروع شد این شرکت ها از ایران رفتند و با حمایت برخی شرکت های دولتی (که البته ناچار هم بودند) شرکت های خصوصی در این زمینه فعالیت خود را آغاز و سعی کردند خدمات هیدروگرافی را در کشور بومی سازی کنند.»
رسول زاده با بیان اینکه اکنون در حوزه نفت و گاز نیازمندی هیدروگرافی کشور، بومی سازی شده و شرکت های ایرانی این کار را انجام می دهند، گفت: «به طوری که اکنون دو شرکت بزرگ و ۴ یا ۵ شرکت کوچک در این زمینه فعالیت می کنند. توانمندی این شرکت ها نیز برای اینکه نیازمندی صنعت نفت و گاز کشور را پوشش دهند، کافی است.»
جدایی صنعت و دانشگاه در حوزه هیدروگرافی
رسول زاده یادآور شد: «مهم ترین مشکلی که با آن مواجه هستیم این است که فضای دانشگاهی می تواند خیلی نزدیک تر به صنعت کشور باشد در حالی که اکنون این گونه نیست و اینها با هم همراستا نیستند. باید فاصله دانشگاه و صنعت در این حوزه کم شود تا نیازمندی کشور در حوزه هیدروگرافی کاملا برطرف شود.»
او در ادامه به سایر مشکلات در این زمینه اشاره کرد و گفت: «در بحث تجهیزات هم مشکلاتی وجود دارد. باید شرکت هایی تشکیل شوند که در زمینه تولید تجهیزات و همچنین تعمیرات دستگاه ها فعالیت کنند. البته الان یکی دو تا شرکت نوپا هستند که در این زمینه فعالیت می کنند. باید این شرکت ها حمایت شوند تا بتوانیم تکنولوژی جدید را در کشور بومی سازی کنیم. به عبارت دیگر، باید شرکت های دولتی به این شرکت ها فضا دهند. هیدروگرافی موردنیاز عموم مردم نیست و دولت به این تکنولوژی نیاز دارد، بنابراین دولتی ها مشتری این شرکت ها هستند اما متاسفانه دولتی ها حمایت نمی کنند. برای اینکه در این حوزه موفق شویم باید دستگاه های دولتی حمایت کنند.»
رسول زاده با بیان اینکه تقریبا ۹۰ درصد تجهیزات هیدروگرافی در صنعت نفت و گاز وارداتی است و در ایران شرکتی که این تجهیزات را تولید کند، وجود ندارد؛ اظهار کرد: «البته در همه دنیا هم این گونه نیست که همه کشورها خودشان تجهیزات هیدروگرافی را تولید کنند. کشورهای محدودی هستند که این کار را می کنند و همه دنیا از تجهیزات آنان استفاده می کنند.»
این کارشناس هیدروگرافی و نقشه برداری اضافه کرد: «در ایران یک یا دو دستگاه مثل سنسورهای دریایی یا جی پی اس را مونتاژ می کنند اما همین هم خیلی صرفه اقتصادی ندارد. در این زمینه نمی توان کار خیلی زیادی کرد، زیرا به سرمایه گذاری زیادی نیاز دارد و اگر حمایت دولتی نباشد امکان ورود به این حوزه ها وجود ندارد و اصلاً توجیه اقتصادی هم ندارد.»
او افزود: «ما در دوره ای تلاش کردیم جی پی اس تولید کنیم اما مشکلات گمرکی داشتیم. به طوری که در نهایت به این نتیجه رسیدیم تعرفه گمرکی برای واردات کل یک دستگاه جی پی اس از وارد کردن قطعات آن به صورت جداگانه و مونتاژ کردن آن کمتر است.»
فعلاً تکنولوژی بالاتر نیاز نداریم
رسول زاده در پاسخ به این سوال که تجهیزاتی که در ایران استفاده می شود به روز هست یا خیر گفت: «در دنیا تکنولوژی به روزتری هم در حوزه هیدروگرافی استفاده می شود اما قیمت آن گران است و چون نیازمندی داخلی را همین تجهیزات موجود در ایران پوشش می دهند وارد کردن آنها مانند وارد کردن کالای لوکس است. به عبارتی توجیه اقتصادی ندارد.»
او تاکید کرد: «یعنی تکنولوژی بالاتر هم در دنیا وجود دارد اما فعلا به آن نیاز نیست. البته در این مورد تحریم ها هم اثر دارد. وارد کردن تکنولوژی پیشرفته تر به خاطر تحریم ها سخت تر و پرهزینه تر خواهد بود.»
این کارشناس هیدروگرافی و نقشه برداری در توصیف جایگاه ایران در این حوزه گفت: «جایگاه هیدروگرافی ایران در منطقه و جهان را دقیق نمی دانم اما وضعیت ما در منطقه بد نیست و تقریبا۸۰ درصد تجهیزات و تکنولوژی هایی را که آنها در اختیار دارند، ما هم داریم.»
او همچنین تاکید کرد: «وضعیت ما نیز در این حوزه نسبت به سال های قبل بهتر شده و پیشرفت داشته ایم چون هم نیروی متخصص داخلی تربیت شده و هم تجهیزات پیشرفته تر شده است.»
رسول زاده خاطر نشان کرد: «سال 1385 که کار را شروع کردیم حتی اساتید دانشگاه فقط اسامی دستگاه ها را شنیده بودند و با کار کردن با آنها آشنا نبودند اما الان همه آن دستگاه ها در کشور موجود است و در داخل بومی سازی شده است. به عبارت دیگر به نسبت سال 1385 از نیستی به هستی رسیده ایم.»
او افزود: «در دوره ای شتاب زیاد بود اما الان به جای اینکه کار از نظر کیفی توسعه پیدا کند در حال توسعه کمی است.»