مطابق کدام قانون؟!/ بخشنامه های پر ایراد یا قانون وجدان و اخلاق؟!

به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، عبدالباسط انصاری در یادداشتی در شهروند نوشت: پس از انتشار تصویر نامه سازمان بازرسی به همتی وزیر اقتصاد، درباره دریافت وام حدودا ۱۰ میلیاردی از سوی مجید عشقی رئیس سازمان بورس و ۴عضو هیأت مدیره این سازمان، جنجال گسترده ای در فضای رسانه ای کشور به پا شد. بسیاری از رسانه ها و چهره های سیاسی و رسانه ای و ایضا عموم مردم در فضای مجازی، به تقبیح این اقدام که در اواخر دولت سیزدهم صورت گرفته بود پرداختند و خواستار بازپس گیری این مبالغ و عزل عشقی و هیأت مدیره بورس شدند. حاشیه های این موضوع ادامه داشت تا اینکه عشقی در گفت وگویی از قانونی بودن دریافت این تسهیلات سخن گفت و سبب دلخوری و خشم بیشتر مردم شد.

در نهایت و پس از جنجال های گسترده بر سر این موضوع، رئیس بورس رسما استعفای خود را تقدیم وزیر اقتصاد کرد.

فارغ از جنجال های سیاسی و هیاهوهای جناحی بر سر این ماجرا دو نکته ضروری باید مورد توجه قرار گیرد:

۱-ساختار بسیاری از سازمان های دولتی و ادارات کشور، خاصه سازمان هایی که با هیأت مدیره اداره می شوند و ایضا شرکت ها و بانک های دولتی دارای ایرادات ساختاری جدی است. مواردی چون: عدم شفافیت در هزینه کردها، ایرادات بسیار در صورت های مالی، باز بودن دست اعضای هیأت مدیره در اعطای وام و پاداش و مواردی از این دست، مبتلابه بسیاری از این سازمان هاست. بدون تعارف بخشنامه های اداری و قوانین داخلی سازمان ها ازجمله زمینه های وقوع مفاسد مالی و رانتخواری است و با وجود تلاش های دولت های مختلف برای اصلاح این موارد و کاهش زمینه های رانت و فساد همچنان معضل بخشنامه های اداری فسادزا گریبانگیر نهاد دولت در ایران است. ماجرای وام هیأت مدیره بورس که ظاهرا در چارچوب همین بخشنامه ها و قوانین، اعطا شده ضرورت بازنگری در بسیاری از این بخشنامه های اداری خاصه در زمینه ارائه امکانات و تسهیلات به مدیران را بیش از پیش عیان کرد. ضروری است اکنون بخش های مختلف دولت با محوریت سازمان اداری و استخدامی و در تعامل با مجلس بازنگری جدی ای در ساختار و بخشنامه های سازمان ها، شرکت ها و بانک های دولتی صورت دهند تا امکان چنین تخلفاتی از بین رفته یا به حداقل برسد.

۲-فارغ از اصلاح ساختارهای دولت برای کاهش امکان رانتخواری اما، مسئله دیگر مسئله وجدان فردی و اخلاق کاری است. مسئله ای که گویی در پیچ و خم لابی برای مدیر شدن طی زمان، به فراموشی سپرده است. انگار نه انگار که بسیاری از مسئولان در ابتدای انقلاب بدون کمترین چشم داشتی، به خدمت شبانه روزی می پرداختند. مواردی در میان شهدا و پاسداران وجود داشت که خود آنان درخواست کاهش حقوق خود را به روسایشان ارائه می کردند تا در هزینه ها صرفه جویی شود. به مرور زمان و با غلبه رویکردهای اشرافی و تکنوکراتی در میان مدیران، گویی چرب و شیرین مدیریت انگیزه بیشتری برای تکیه زدن بر مناصب ایجاد کرد و به عکس فرمایش مشهور امیرالمومنین خطاب به اشعث، که «مسئولیت طعمه تو نیست بلکه بار امانتی بر گردن تو است»، اما پست های مدیریتی به مرور به چشم طعمه دیده شد.
سخن این بخش از نوشتار با شخص مجید عشقی است. جناب عشقی با فرض وجود امکان و بخشنامه قانونی! برای گرفتن وام دو میلیاردی، در کشوری که با مشکلات تحریم و تورم دست وپنجه نرم می کند و مردم آن نجیبانه مشکلات را تحمل و با نظام و دولت همراهی می کنند، چرا باید شما برای دریافت چنین وام های کلانی اقدام کنید؟ بر اثر مدیریت نه چندان درخشان! شما در سازمان بورس و نوسانات و ریزش های مکرر شاخص بورس و ارزش سهام، بسیاری از سهامداران خرد دچار مشکلات وحشتناکی شده و زندگی آنان مختل شد. آیا زمانی که به دنبال چنین وامی بودید به ضرر و ورشکستگی آنان فکر کردید؟ فرض کنیم بخشنامه و قانون آن سازمان برای شما چنین امکان و اختیاری فراهم کرده بود، بخشنامه و قانون وجدان و اخلاق چه می گوید؟ استفاده از هر امکان و تسهیلاتی در هر شرایطی بجاست؟ کاش قوانینی برای وجدان و انصاف وجود داشت که دریافت هر میزان پاداش، وام و حتی حقوق بر مبنای آن اعطا می شد.
امید که ویژه خواری و رانتخواری و طعمه دیدن مسئولیت ها و پست های مدیریتی از میان مدیران کشو رخت بندد.