◄ برای شروع دیر نیست
اعتصاب و دست کشیدن از کار، در میان اصناف یک شیوه رایج و پذیرفته‌شده مدنی در سراسر دنیاست. مطالبات انباشته‌شده و عدم توجه متولیان امر به آنها، برنامه‌ها، مصوبات و قوانین نامطلوب و افراد ناکارآمد و... می‌توانند دلایلی برای اعتصاب و اصرار بر مطالبات باشند.
اعتصاب و دست کشیدن از کار، در میان اصناف یک شیوه رایج و پذیرفته‌شده مدنی در سراسر دنیاست. مطالبات انباشته‌شده و عدم توجه متولیان امر به آنها، برنامه‌ها، مصوبات و قوانین نامطلوب و افراد ناکارآمد و... می‌توانند دلایلی برای اعتصاب و اصرار بر مطالبات باشند.
عکس‌العمل سنجیده و مطالعه‌شده و گفتمان هوشمندانه با معترضان گاه با قبول درخواست معترضان گاه با اقناع ایشان، گاه با تنظیم مقررات اصلاحی و... نیز می‌تواند نتیجه اعتصابات را برای هر دو طرف ماجرا ختم به خیر کند.
در روزهای اخیر که گرانی ارز دست‌مایه بسیاری از سؤالات و ابهامات و نارضایتی‌ها شده خبر ممانعت از سفر کامیون‌ها توسط عده‌ای مسلح به سلاح سرد و گرم به گوش می‌رسید.
بی‌شک رانندگانی که حماسه ۲۶ آذر را خلق کرده‌اند، رانندگانی که در شرایطی سخت‌تر از این و با تهدیدات جانی و مالی سهمگین جریان انتقال مایحتاج مردم را قطع نکردند، به‌سوی همکاران پرتلاش خود سنگ پرتاب نمی‌کنند... چنین افرادی نمی‌توانند از جنس رانندگان بخش حمل‌ونقل باشند.
اما چه اتفاقی افتاده است که آن حماسه‌سازان ازجان‌گذشته به اینجا رسیده‌اند؟
چگونه ممکن است رانندگانی که به دلیل فشارهای اقتصادی و بالارفتن هزینه‌های زندگی که این روزها دامن‌گیر همه اقشار جامعه شده است حاضر شوند با افزودن بر تنگناهای معیشتی مردم و عدم انتقال مایحتاج عمومی، بر این فشارها بیفزایند و از نیازمندی مردم به روغن و برنج و گوشت و... برای پیش‌بردن خواسته‌های خود سود ببرند؟
وقتی همه همدردیم چرا یکی از درد دیگری برای خود درمان می‌سازد؟
حال و هوای دوران دفاع مقدس و ایثار و فداکاری‌های مردم و همدلی و همراهی مردم با دولت جزو خاطره جمعی و ملی همه ماست و قطعا مردم همواره آماده و خواهان تکرار این همدلی و همسویی در عرصه‌های اقتصادی و آبادانی کشور هستند. امید است آنکه عقب‌تر مانده یا به امور دیگری مشغول شده، مجددا به‌سوی مردم بازگردد و خاک پرگهر ایران را دوباره شاهد همدلی و همسویی در جهت رفع مشکلات و تحمل سختی‌هایی که نتیجه شیرین برای همه داشته باشد، کند.
اینها لایه‌های بیرونی و مشهود مشکلاتی است که سال‌ها وجود داشته‌اند و چه‌بسا به دلیل بی‌توجهی و نزدیک‌بینی مسئولان به وجود آمده است.
در طول سال‌ها و مشخصا از بدو تأسیس سازمان حمل‌ونقل و پایانه‌ها در سال ۷۳-۷۴ تاکنون متولیان حمل‌ونقل نتوانسته‌اند مسیر رو به رشد و منسجمی برای حمل‌ونقل کشور طراحی کرده و پیش ببرند.
فقدان تئوریسین‌های حمل‌ونقل (و یا بهاندادن به ایشان) و سهل‌انگاری در ارائه خط مشی باثباتی که بتواند به‌مرور چهره حمل‌ونقل را از شیوه‌های سنتی و خرده مالکی درآورد به سمت حمل‌ونقل نوین و علمی و تجاری به معنی جهانی آن پیش ببرد از کاستی‌های نظام مدیریت حمل‌ونقل است.
حتی اعتصابات صنفی نیز در صورت وجود شاکله سالم و سازوکارهای مترقی، به جای ظهور رانندگان خشمگینی که به همکاران و سرمایه‌های خود نیز آسیب می‌رسانند می‌توانست صورت مدنی‌تری به خود بگیرد و شاهد دیالوگی منطقی بین دولت و صنوف می‌بودیم. هیچ‌وقت برای شروع دیر نیست. ولی هرروز که دیر کنیم هزینه‌های سنگین‌تری را بر خود تحمیل می‌کنیم.
فروغ فاریابی-رئیس اداره ایمنی و ترافیک راه‌داری آذربایجان غربی
