جاده همان جاده است؛ با دردهای فراوان

ایسنا در گزارش نوشت: جاده‌های خراسان جنوبی روایتگر قصه‌های دردناکی هستند؛ از عزاداری کودکان؛ تا بریدن نفس‌ها و تا داغ یک مادر.

گوشی اتاق خبر زنگ می‌زند و باز هم خبر تصادف؛ شاید این چندمین خبر تصادفی باشد که در این مدت با نجوایی در گوشم می‌پیچد و چقدر سخت است نوشتن خبرهای بد. کسی آن طرف گوشی می‌گوید: ۹ نفر زخمی و دو نفر فوتی؛ یکی از فوتی‌ها دخترک سه ساله‌ای است و حال پدری بد است.

تاریخ در ذهنم مرور می‌شود؛ ذهنم ناخودآگاه به عکس پدر می‌افتد؛ سفر می‌کنم به سال‌ها پیش؛ پاییز ۷۶ که کودک خردسالی بودم؛ از دل جاده‌ای که امروز به جای اینکه جریان زندگی و شادی در آن جاری باشد، اما موسوم به جاده مرگ شده خبر آوردند پدر در ماموریتش دچار سانحه رانندگی شده؛ به همراه مادر راهی جاده مرگ شدیم؛ چیزی که می‌دیدیم وصف ناشدنی بود؛ حال ناخوش جاده؛ آسفالت‌های کنده شده؛ خون‌های ریخته بر زمین؛ آهن‌های تکه پاره که انگار نه انگار روزی ماشین بوده‌اند و شیشه‌ای که شکسته بود و قلب پدر را ربوده و چه صحنه بدی بود و چقدر بزرگ شدم من در میان موج‌های چادر مادر که غم را در فضا می‌پراکند. من رفته بودم تا در آن جاده فوقش با دستان شکسته پدر مواجه شوم و در دل کودکی‌هایم می‌گفتم خوب فوقش یک ماه است و سپس دست پدر پس از چند روز دوباره مرا در آغوش خواهد کشید. چه کودکانه می‌نگریستم به داستانی که زندگیم را تحت تاثیر قرار داد و چه ساده انگارانه به انتهای جاده نگاه می‌کردم.

پدر رفته بود و این جاده برای من و خانواده‌ام انتها نداشت؛ شاید هم انتها داشت، اما هرچه بود به خوشی و شادی و دست‌های پر از سوغاتی پدر ختم نمی‌شد. ختم شدنش به راه اتمام کودکانه‌های شادم بود و چقدر زود بزرگ شدم و کودکی‌هایم در همان ایستگاه در دل همان جاده و روی همان آسفالت‌های وصله پینه زده تمام شد.

ذهنم به آن‌ سال‌ها رفته بود، سفری داشتم به روزهایی که قرار بود همانجا بماند اما انگار قرار نبود آن جاده دست از سرم بردارد. در همان حوالی بودم که پشت تلفن مردی بلند فریاد زد؛ صدایم را می‌شنوید؛ می‌گویم هنوز علت حادثه مشخص نیست؛ لطفا در خبر بنویسید؛ اشک‌هایم را پاک کردم؛ نگاهم را از روی عکس پدر که میز کارم را زیباتر کرده بود برداشتم؛ از ۲۰ سال قبل به اکنون سفر کردم و با صدای لرزان به رییس پلیس راه گفتم همکارانم هم در این حادثه بودند؟ پاسخ داد بله دو نفر از اصحاب رسانه.... ذهنم مشوش تر شد؛ سفر کرد اما این بار پا به پای همکارانم؛ مهشاد و ریحانه؛ همان‌ها که چون پدر که در میان دغدغه‌های کودکانش به سفر کاری رفت، ماموریتی مهم داشتند؛ آنقدر مهم که حتی بدو بدوهای قبل از عروسی نیز آنان را وانداشت از نرفتن.

گوشی را گذاشتم؛ سراغ این جاده و دیگر جاده‌های استان را از مسئولان استانی گرفتم؛ آن‌ها همگی از اصلاح نقاط حادثه خیز گفتند و از دوبانده کردن مسیری که بیش از ۱۰ سال طول کشید، درست است در این میان نباید از سبک رانندگی کردن هم چشم پوشی کرد، اما نباید از نظر دور داشت جاده‌های تنگ و پرپیچ و خم و با عدم روشنایی و آسفالت مناسب و حتی خودروهای با کیفیت پایین نیز هرسال داغ‌های جدیدتری بر دل می‌گذارد. سال‌ها از استان‌شدن خراسان جنوبی گذشته، اما انگار داغ‌ها تمامی ندارد.

خستگی و خواب آلودگی؛ علت اصلی تصادفات منجر به فوت

سرهنگ محمدباقر توفیقی‌نیا، جانشین رییس پلیس راه خراسان جنوبی به ایسنا گفت: خستگی و خواب آلودگی علت اصلی تصادفات منجر به فوت است.

وی افزود: علت عمده این تصادفات فوتی، توجه نکردن به جلو ناشی از خستگی و خواب آلودگی راننده و صحبت کردن با تلفن همراه هنگام رانندگی بوده است.

وی به رانندگان توصیه کرد تا جایی که ممکن است از سفرهای غیر ضرور بپرهیزند و در صورت ضرورت، قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت کنند.

جانشین پلیس راه خراسان جنوبی تصریح کرد: از رانندگان می‌خواهیم قبل از حرکت، حتما استراحت کافی داشته باشند و هر ۲ ساعت رانندگی در جاده، ۱۵ دقیقه توقف و استراحت کنند.

 توفیقی‌نیا ادامه داد: استفاده از گوشی تلفن همراه یکی از علت‌های اصلی بروز تصادفات است و به علت اینکه افراد حین رانندگی مشغول صحبت با تلفن همراه یا استفاده از فضای مجازی می‌شوند، تمرکز لازم را ندارند که در جلوگیری از این امر سرنشینان دیگر و یا افراد خانواده بسیار موثر هستند.

تحولی در راهسازی

وحید داعی، مدیرکل راه و شهرسازی خراسان جنوبی به ایسنا گفت: شناسایی نقاط حادثه خیز و اعتبارات آن در حیطه کاری راه و شهرسازی نیست.

وی با بیان اینکه در حوزه ساخت راه فعال هستیم، تصریح کرد: تقریبا در استان حدود ۷۷۰ کیلومتر باند دوم در سطح استان زیر بار عبور برده‌ایم.

مدیرکل راه و شهرسازی خراسان جنوبی بیان کرد: از این تعداد یک رکورد بی سابقه در سال ۹۹ ثبت شد و حدود ۱۴۰ کیلومتر را با اعتبار حدود ۵۰۰ میلیارد تومان تنها در سال ۹۹ زیر بار عبور بردیم که در دهه فجر ۹۰ کیلومتر از آن با حضور وزیر راه به بهره‌برداری رسیده است.

داعی با بیان اینکه کل عملکرد وزارت راه در دهه فجر ۴۵۰ کیلومتر بوده که ۲۰ درصد عملکرد وزارت راه در خراسان جنوبی اتفاق افتاده است، تصریح کرد:  اکنون حدود ۵۰۰ کیلومتر باند دوم در دست اجرا داریم که حدود ۳۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد که بالغ بر ۱۰۰۰ میلیارد تومان قرار داد.

ایجاد باند دوم دلیل نمی‌شود تا فرهنگ رانندگی را فراموش کنیم

وی با بیان اینکه هرچند که ایجاد باند دوم دلیل نمی‌شود که فرهنگ رانندگی و مباحث مربوط به ترافیک را فراموش کنیم، اظهار کرد: تصادف تحت تاثیر سه عامل جاده، خودرو و نیروی انسانی است.

مدیرکل راه و شهرسازی خراسان جنوبی با بیان اینکه ساخت باند دوم جاده بیرجند ـ قاین نیز در حال انجام بوده و قسمت اعظمی از کار انجام شده و زیر بار عبور بوده و مابقی در دست اقدام است، تصریح کرد: تمام تلاش خود را گذاشتیم که تکمیل شود.

داعی با بیان اینکه طول این پروژه ۱۰۰ کیلومتر است؛ سال ۸۸ آغاز شده و تا سال ۹۸ حدود ۴۷ کیلومتر دوبانده شد که سالی معادل ۴.۷ کیلومتر است، افزود: در سال ۹۹ بالغ بر ۲۵ کیلومتر را  با اعتبار ۱۰۰ میلیارد تومان زیر بار عبور بردیم که معادل ۶ برابر سال‌های گذشته بود.

وی بیان کرد: اکنون راه سازی استان متحول شده و تغییرات محور بیرجند ـ قاین تغییرات مشهود است و مردم به آن اذعان دارند.

اصلاح نقاط حادثه خیز 

فدوی، معاون راهداری اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای خراسان جنوبی نیز اظهار کرد: با تخصیص اعتبارات ابلاغی، تا پایان سال چهار نقطه حادثه خیز جاده های استان اصلاح و به بهره برداری خواهد رسید.

وی با بیان اینکه با توجه به دستورالعمل سازمان راهداری هم اکنون در خراسان جنوبی ۳۱ نقطه حادثه خیز مصوب شده داریم، افزود: تاکنون ۱۲ نقطه حادثه خیز جاده‌های استان اصلاح و رفع شده است و ۶ نقطه حادثه خیز نیز در دست اقدام است.

معاون راهداری اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای خراسان جنوبی یادآور شد: با تخصیص اعتبارات ابلاغی امسال که حدود ۴۵ میلیارد ریال است ۴ نقطه حادثه خیز پمپ بنزین معصومیه بیرجند، نقطه پر تصادف برون، نقطه پرتصادف خوانشرف، نقطه پر تصادف پیچ چاه طالب اصلاح و ایمن سازی شده و تا پایان سال به بهره برداری خواهد رسید.

در میان کش و قوس‌های خبر تصادفات به این فکر می‌کنم که در سال‌ها و یا ماه‌های آینده کدام کودک قراراست والدینش را در این مسیر از دست دهد؛ کدام مادر و پدر به داغ فرزند جوانشان می‌نشینند و این قصه تا کی ادامه دارد؟ انتهای این جاده کجاست؟