آشنایی با راه ها

 تین نیوز |
راه شریانی درجه یک
معابری هستند که در طراحی و بهره برداری از آنها به جابه جایی وسائل نقلیه موتوری برتری داده می شوند. این معابر ارتباط با راه های برون شهری را تامین می نمایند.
 
راه های شریانی درجه یک بر اساس نحوه کنترل دسترسی تقاطع ها به دو گروه : 1- آزاد راه 2- بزرگراه تقسیم می گردند که ضوابط اجرایی آنها را شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور تعیین می نماید.
 
آزادراه
آزادراه به راهی گفته می شود که حداقل دارای دو خط اتومبیل رو و یک شانه حداقل به عرض 3 متر برای هر طرف رفت و برگشت بوده و دوطرف آن به نحوی محصور بوده و در تمام طول آزادراه از هم کاملا مجزا باشد و ارتباط آنها با هم تنها به وسیله راه های فرعی که از زیر یا بالای آزادراه عبور کند تامین شود و هیچ راه دیگری آن را قطع نکند.


شاهراه
 شاهراه عبارت از راهی است که اختصاصا برای ترافیک وسائط نقلیه موتوری ساخته شده و با ملاک مجاور خود راه پیدا نمی کند.
 
شاهراه دارای خصوصیات زیر است :
- (جز در مناطق خاص و یا در موارد موقتی دارای قسمت های سواره رو) دو طرفه باشد که توسط باند مجزا کننده و یا استثنا با وسایل دیگری از یکدیگر جدا شده اند
- با هیچ راه یا راه آهن و یا خط تراموای و یا راه پیاده رو در یک سطح تقاطع نکند.
- به عنوان شاهراه علامت گذاری شده باشد.

راه محلی
راهی است که در طراحی و بهره برداری از آن نیازهای وسائل نقلیه و عابران پیاده، با اهمیت یکسان در نظر گرفته می شود و ارتباط بین کوچه ها و خیابان های شریانی فرعی را برقرار می کند.
 
راه عمومی
به راه هایی گفته می شود که برای عبور و مرور عموم استفاده می شود.

راه
کلیه معابری که برای عبور و مرور اختصاص یابد شامل : تمامی سطح خیابان ، جاده ، کوچه را ، راه می گویند.

راه شریانی درجه دو 
معابری هستند که در طراحی و بهره برداری از آنها به جابه جایی و دسترسی وسائل نقلیه موتوری برتری داده می شود. برای رعایت این برتری حرکت پیادگان از عرض خیابان کنترل می شود. راه های شریانی درجه دو شبکه اصلی راه های شهری را تشکیل می دهند که ضوابط اجرایی آنها را شورای عالی هماهنگی ترافیک شهرهای کشور تعیین می نماید و عبارتند از :
 
الف) شریانی اصلی : راهی است که ارتباط بین خیابان های جمع و پخش کننده و بزرگراه ها را برقرار می کند. در این معابر فاصله های بین تقاطع ها نسبت به بزرگراه ها کمتر است.
 
ب) شریانی فرعی (خیابان جمع و پخش کننده) : راهی است که ارتباط بین خیابان های محلی و خیابان های شریانی اصلی را برقرار می کند. در این خیابان ها محل عبور عابران پیاده از عرض خیابان باید مشخص باشد.
 
بزرگراه (راه اصلی چهار خطه)
بزرگراه راهی است که مسیر رفت و برگشت آن از یکدیگر مجزا است و در هر سمت حرکت حداقل دارای دوخط عبور باشد.