جنگ اوکراین و هرج و مرج در زنجیره تامین جهانی

به دلیل تحریم های گسترده بین المللی بر علیه روسیه که در پی حمله روس ها به اوکراین اعمال شده اند، بیش از یک میلیون کانتینر که می بایست با طی کردن یک مسیر ریلی بیش از ۶ هزار مایلی از چین و از طریق روسیه به اروپای غربی می رسیدند، اکنون مجبورند مسیرهای جدیدی را از طریق بنادر و دریا بیابند که این امر بر هزینه های حمل و نقل می افزاید و بر هرج و مرج موجود در زنجیره تامین جهانی دامن می زند.

به گزارش تین نیوز به نقل از آسام تدبیر، با شعله‌ور شدن جنگ مسکو و کی یف، صادرکنندگان و شرکت‌های لجستیکی که خودرو و قطعات خودرو، لپ‌ تاپ و گوشی‌ های هوشمند را حمل می‌ کنند، اکنون به دنبال اجتناب از مسیرهای زمینی و ریلی که از روسیه یا منطقه جنگی عبور می‌کنند، هستند.

خطرات امنیتی و موانع پرداخت پول ناشی از تحریم ها در حال افزایش اند و مشتریان در اروپا نگران هستند که محمولاتی که حمل آنها از طریق راه آهن روسیه انجام شده باشد، دچار تحریم شوند.

به طور مثال، در حال حاضر شرکت سوئیسی، Kuehne + Nagel International AG، که یکی از بزرگترین شرکت‌ های حمل و نقل بار در اروپا است، از پذیرش کالا برای حمل از مبدا چین به اروپا با استفاده از شبکه ریلی روسیه امتناع می کند.

مدیرعامل شرکت FourKites Inc، ارائه دهنده اطلاعات در صنعت لجستیک مستقر در شیکاگو نیز گفته که: برخی از شرکت ها در حال تغییر مسیر از شبکه ریل ترکیبی چین و روسیه (دالان شمالی) به سمت بنادر چینی و مسیرهای دریایی متصل به آنها هستند.

این درگیری ها به ازدحام در برخی از بزرگترین بنادر جهان می افزاید و فشار بیشتری را بر زنجیره های تامین جهانی که هنوز هم به دلیل کمبود نیروی انسانی ناشی از بیماری همه گیر کووید تحت فشار هستند، وارد می کند.

اکنون ترکیبی از راه حل های دریایی و هوایی می تواند به برخی از خودروسازان و تولیدکنندگان لوازم الکترونیکی کمک کند تا با وجود افزایش هزینه ها، از اختلال در شبکه تولید خود جلوگیری کنند.

ام کیونگ آ، تحلیلگر حمل و نقل در شرکت Shinyoung Securities در سئول، می گوید: در چنین مواقعی، برای شرکت ها مهم است که کالاهای خود را تحویل بگیرند و به تولید خود ادامه دهند حتی اگر هزینه حمل و نقل بالاتر باشد.

روزنامه رسمی Securities Times که توسط People's Daily اداره می شود، گزارش داد که از ماه مارچ ۲۰۲۲، حجم صادرات کالا با قطارهایی که از بندر دالیان در شمالی شرقی چین به سمت اروپا حرکت می کنند، به شدت کاهش یافته در حالی که در دو ماه اول سال این مقدار به طور متوسط بیش از ۷۰ درصد رشد داشت.

خطوط ریلی بین چین و اروپا در دهه گذشته به عنوان بخشی از پروژه جاده ابریشم جدید ایجاد شده که بعداً به ابتکار «کمربند و جاده» تبدیل شد. این ترکیبی بلندپروازانه از سیاست خارجی و استراتژی اقتصادی برای گسترش نفوذ اقتصادی چین در سراسر قاره ها است.

بر اساس برآوردهای شرکت مشاوره مدیریت آمریکایی Bain & Co، قطارها در سال گذشته حدود ۱/۴۶ میلیون تی ای یو کانتینر با کالاهایی به ارزش حدود ۷۵ میلیارد دلار بین چین و اروپا جابجا کردند که حدود ۴ درصد از کل تجارت بین دو طرف محسوب می شود.

شبکه‌های ریلی که از مبدا چین تا قزاقستان، روسیه، بلاروس و فراتر از آن امتداد دارند، مراکز تجاری چینی مانند ایوو در استان چجیانگ، شیان در شانشی، ژنگژو در هنان، چنگدو در سیچوان و ووهان در هوبئی را به شهرهای اروپایی از جمله مسکو، مینسک، هامبورگ، میلان، ورشو، مونیخ و مادرید متصل می‌کنند. به غیر از لوازم الکترونیکی مصرفی و خودروها، محصولات چوبی و پتروشیمی ها نیز در این مسیر جابه جا میشوند.

به گفته شرکت‌های لجستیک در حدود دو هفته طول می‌کشد تا کالاهای آسیایی از طریق راه‌آهن به اروپا برسد در حالی که با کشتی، یک ماه طول میکشد. البته حمل و نقل دریایی همچنان ارزان ترین روش محسوب می شود.

به گفته شرکت دانمارکی خدمات لجستیکی DSV، هزینه حمل و نقل یک کانتینر از طریق راه‌آهن تقریباً دو برابر حمل‌ونقل دریایی و یک چهارم ارسال کالا از طریق هوا است.

هلن لیو، شریک Bain & Co در شانگهای گفته: سال گذشته، زمانی که فروشندگان آنلاین در دوران همه گیری کرونا به دنبال پاسخگویی به افزایش تقاضا برای لپ‌تاپ و تلفن همراه بودند، راه‌آهن یک راه حل حیاتی بود زیرا در آن زمان برخی از بنادر در چین قفل شده بودند.

برخی از شرکت‌هایی که از شبکه ریلی استفاده می‌کنند، از شرکت Dell Technologies گرفته تا IKEA و Toyota Motor Corp فعالیت و فروش خود را در روسیه متوقف کرده‌ اند. با این حال، برخی قطارها به طول ۵۰۰ متر همچنان کانتینرهایی را بین شیان و کالینینگراد، شهری در روسیه که بین لهستان و لیتوانی قرار دارد، حمل می کنند.

بالزریت گفت: کسانی که نمی خواهند از این مسیرها استفاده کنند، به دنبال راه های جایگزین هستند.

او همچنین گفت: ما می بینیم که حمل و نقل دریایی همچنان به عنوان مهم ترین مسیر شناخته می شود و می تواند حجم زیادی از محمولات را با قیمتی نسبتا مناسب جابه جا کند. حمل و نقل هوایی نیز گزینه دیگری محسوب می شود حتی اگر  مستقیم نباشد و شما نیاز به تغییر مسیر داشته باشید و  زمان طولانی تر بشود و هزینه بالاتر برود. روش ترکیبی دریا و هوا هم‌ به عنوان‌جایگزین مطرح است که ما سال‌هاست داریم این کار را انجام می‌دهیم.

اکنون‌ افزایش ترافیک در بنادر در بدترین زمان ممکن دارد رخ دهد زیرا شیوع کرونا در چین مقامات را بر آن داشته تا کنترل ها را همراه با تست سلامت کارگران و رانندگان تشدید کنند که این موضوع از سرعت و ظرفیت عملکردی این بنادر کاسته است.

از سوی دیگر، برخی خطوط کشتیرانی نیز از ارسال محموله به روسیه خودداری و کشتی‌ها را به سمت بنادر اروپایی هدایت می‌کنند.

بنابراین هرگونه تغییر و انتقال حجم بار اضافی از راه آهن به سوی بنادر می تواند باعث کندی بیشتر عملیات بندری و تداوم‌ مشکلات موجود در زنجیره تامین جهانی شود.