آموزش فرود و برخاست جاده ای جنگنده های آمریکایی در بزرگراه های کره

 جت های جنگنده آمریکایی مستقر در کره جنوبی، آموزش برخاست و فرود جاده ای را انجام می دهند. هدف از پرواز و فرود هواپیماهای جنگنده در جاده، ادامه ماموریت جنگی از طریق بزرگراه پس از حمله به فرودگاه است.

به گزارش تین نیوز ، در اوایل دهه 1930، آلمان ایده بلند کردن و فرود هواپیماهای جنگنده در بزرگراه را مطرح کرد. در سال 1932، این ایده به طور رسمی اجرا شد و خط بزرگراه بن-کلن در آلمان به طور ویژه برای برخاستن و فرود هواپیماهای جنگنده در نظر گرفته شد.

جنگنده ها از هر بزرگراهی نمی توانند فرود و برخاست کنند ، برای برخاستن و فرود هواپیماهای جنگنده در راه های سریع السیر باید قسمت های خاصی را برای برخاستن و فرود هواپیماهای جنگنده در نظر گرفت که به این گونه قسمت ها «بخش های آماده رزم» می گویند.

برای عمل به عنوان بخش آماده رزم ، این بخش به سه شرط نیاز دارد؛

مسیر به اندازه کافی مستقیم باشد. با توجه به سرعت بالای فرود و سه چرخ بودن جت های جنگنده حتی مقدار کمی چرخش هنگام فرود یا برخاست می تواند باعث غلطیدن بشود.

این که باید به اندازه کافی طولانی باشد. بیشتر باندهای فرودگاهی مدرن بیش از 3000 متر هستند. اگرچه جت های جنگنده مدرن می توانند پس از 500 یا 600 متر از زمین بلند شوند، اما در واقعیت، ما باید احتمال عدم موفقیت جت های جنگنده را در نظر بگیریم. بخش آمادگی رزمی باید حداقل سه کیلومتر فاصله مستقیم داشته باشد.

عرض کافی است. عرض یک جت جنگنده بزرگ حداقل 12 متر است، بنابراین بخش آمادگی رزمی باید حداقل 20 متر عرض داشته باشد که به طور کلی به شش لاین می رسد. علاوه بر این، هیچ مانعی نمی تواند در وسط وجود داشته باشد.

علاوه بر این، چنین جاده های آمادگی رزمی معمولاً مکان هایی را برای جت های جنگنده برای پارک، سوخت گیری، بارگیری بمب ها و نگهداری در نظر می گیرند.