◄ راه اندازی سامانه گویای اعلام ایستگاه های اتوبوس برای نابینایان تا پایان سال
طراحی و راه اندازی سامانه اعلام ایستگاه ها به صورت گویا در خطوط اتوبوسرانی برای نابینایان انجام می شود.
پیمان سنندجی، مدیرعامل شرکت واحد اتوبوس رانی تهران در تشریح خدمات این شرکت به معلولان به تسهیلات جدید شرکت به نابینایان اشاره کرد و گفت: زمانی که ما اقدام به راه اندازی سامانه جانبازان و معلولین کردیم، به دنبال ارائه تسهیلات جابه جایی و حمل ونقل شهری به جانبازان عزیز و همچنین معلولان بودیم تا با امکاناتی که دراختیار داریم بتوانیم به نحو احسن از عهده این کار برآییم؛ اما در ادامه راه با برخی مشکلات مواجه شدیم که مهم ترین آنها ، کمبود خودرو بود.
به گزارش تین نیوز به نقل از روابط عمومی شرکت واحد اتوبوسرانی، سنندجی ادامه داد: ما کارمان را با ۶۰ خودرو شروع کردیم، قرار بود هرسال ۲۰ درصد افزایش خودرو داشته باشیم تا مشکل محدودیت خودرو را به حداقل برسانیم، اما این موضوع فعلاً محقق نشده است. همچنین قرار بود سازمان بهزیستی تعدادی خودرو دراختیار ما قرار دهد؛ حتی صحبت های اولیه را انجام داده بودیم که این تعداد خودرو را داشته باشیم، اما هنوز خبری از خودرو های بهزیستی نیست و ما همچنان با ناوگان محدودمان خدمات رسانی می کنیم.
در ادامه گفتگو با پیمان سنندجی، مدیرعامل شرکت واحد اتوبوس رانی تهران درباره خدمات این شرکت به معلولان و جانبازان را می خوانید:
آیا خودرو هایی که درحال حاضر جزو ناوگان شما هستند، استاندارد های لازم برای سوارشدن معلولان، مخصوصاً معلولان جسمی-حرکتی را دارند؟
بله! این خودرو ها کاملاً استاندارد و مجهز به تجهیزاتی مثل رمپ مخصوص برای معلولانی که از ویلچر استفاده می کنند، هستند.
ازجمله گروه های معلولیتی که به خدمات این سامانه اعتراض می کنند، نابینایان هستند. این دسته از شهروندان معتقدند سامانه معلولان غیر نابینا را در اولویت قرار داده است. اساساً اولویت بندی شما بر چه معیار هایی استوار است؟
ما معلولان غیر نابینا را با نگاهی تبعیض آمیز در اولویت قرار نداده ایم. قبلاً هم گفتم که ناوگانمان محدود است و با توجه به شرایط جانبازان و معلولان جسمی-حرکتی –مخصوصاً ویلچری- که امکان تردد برایشان کمتر است، مجبوریم بخش زیادی از خدماتمان را به این دسته از معلولان اختصاص دهیم. من به مشکلات تردد نابینایان واقفم، اتفاقاً هدف این بود که با دراختیار داشتن خودرو هایی که بهزیستی به ما وعده داده بود، بخش قابل توجهی از نیاز نابینایان را در بحث حمل ونقل فراهم کنیم، اما همان طور که گفتم این مهم محقق نشده است؛ بنابراین شهروندان نابینا که برای ما بسیار عزیز هستند، فکر نکنند مابین آنها و دیگر معلولان تبعیض قائلیم.
شرکت واحد اتوبوس رانی تهران علاوه بر سامانه حمل ونقل ویژه جانبازان و معلولان، ظاهراً اقدام به ارائه خدمات و تسهیلات دیگری هم برای این شهروندان کرده است. این تسهیلات در چه حوزه هایی ارائه شده است؟
یکی از جدیدترین اقدامات ما که اتفاقاً مختص نابینایان هم هست، طراحی و راه اندازی سامانه اعلام ایستگاه ها به صورت گویا در خطوط اتوبوس رانی است. درواقع این سامانه شبیه به سامانه ای است که در قطارهای شرکت مترو از آن استفاده می شود. حقیقت این است که جای خالی چنین سامانه ای مدت ها بود که در خطوط پرمسافر اتوبوس رانی احساس می شد، اما زیرساخت های راه اندازی آن فراهم نبود. با راه اندازی این سامانه، شهروندان نابینا دیگر مشکلی در بحث موقعیت و اسم ایستگاه ها نخواهند داشت. با این سامانه، شهروند نابینا به محض رسیدن به هر ایستگاه، مطلع می شود که در چه موقعیتی است و تا مقصدش چند ایستگاه باقی مانده است.
این سامانه در چه تاریخی به صورت رسمی بهره برداری می شود؟
قرار است تمام خطوط اتوبوس رانی تهران تا پایان سال جاری به سامانه اعلام گویای ایستگاه ها مجهز شوند.
یکی دیگر از خدماتی که شما به شهروندان نابینا ارائه کرده اید، نصب تابلوی بریل در برخی ایستگاه های خط بی آر تی است. چطور به فکر نصب چنین تابلویی افتادید؟
با توجه به تحقیقاتی که داشتم، تصمیم گرفتم با همکاری کارشناسان، چنین امکانی را در تهران برای نابینایان فراهم کنم. البته این را هم اضافه می کنم که تجربه ما در این زمینه کامل نبود؛ بنابراین شهروندان نابینا با نواقص زیادی در نصب این تابلو ها مواجه اند. سعی کردیم به صورت پایلوت این طرح را اجرایی کنیم و در چند ایستگاه مثل ایستگاه شهید آیت این تابلو را نصب کردیم.
یکی از مشکلاتی که مسافر نابینا در مطالعه این تابلو ها با آن مواجه می شود، ساختار طراحی آن – مخصوصاً در سلول هایی است که برای خط بریل درنظر گرفته شده؛ ضمناً مطالعه این تابلو باعث می شود تا فرد نابینا سر فرصت موفق به سوارشدن به اتوبوس نشود. سؤال اینجاست: شما که برای نصب این تابلو از الگو های کشورهای پیشرفته الهام گرفتید، چطور به سراغ سیستم اسمارت که دسترسی سریع نابینایان به اطلاعات ایستگاه ها را فراهم می کند، نرفتید؟
من کاملاً موافقم که ما در طراحی و نصب این تابلو ها، تجربه کافی نداشتیم؛ درواقع شاید ارزش اصلی نصب تابلو های بریل در ایستگاه ها، در بحث فرهنگ سازی باشد و به عنوان نوعی نماد، حق شهروندی نابینایان در استفاده از وسایل نقلیه عمومی را به دیگر شهروندان جامعه گوشزد کند. موضوع استفاده از اسمارت ها هم که شما اشاره کردید، خیلی مهم است و من از جزئیات این سامانه بی اطلاع نیستم. به هرحال سامانه اسمارت این امکان را هم به راننده اتوبوس و هم به مسافر معلول می دهد که از موقعیت هم مطلع باشند.
به نظر شما آیا واقعاً این امکان نمی تواند از سوی شهرداری و شرکت متبوع شما فراهم شود که در هر ساعت، حداقل دو اتوبوس به امکانی مثل سامانه اسمارت مجهز شوند؟
اتفاقاً چنین امکانی در ایران غیرعملی نیست؛ اما درحال حاضر ما بر راه اندازی سامانه اعلام گویای ایستگاه های اتوبوس متمرکزشده ایم تا با کمترین مشکل بتوانیم این سامانه را بهره برداری کنیم. قطعاً در راه اندازی سیستمی شبیه به اسمارت، ازنظرهای کارشناسی و تجربیات افراد متخصص استفاده خواهیم کرد.
