توسعه حمل‌ونقل عمومی به روش آکلند
شهرهای بزرگ دنیا همه با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کنند که چگونه مردم را به کنار گذاشتن خودروی شخصی و استفاده از حمل و نقل عمومی تشویق کنند. اما آکلند، پرجمعیت‌ترین شهر نیوزیلند، با ایجاد یک شبکه اتوبوسرانی فوق‌العاده و صرف هزینه‌ای اندک، این روند را تغییر داده است.
شهرهای بزرگ دنیا همه با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کنند که چگونه مردم را به کنار گذاشتن خودروی شخصی و استفاده از حمل و نقل عمومی تشویق کنند. اما آکلند، پرجمعیت‌ترین شهر نیوزیلند، با ایجاد یک شبکه اتوبوسرانی فوق‌العاده و صرف هزینه‌ای اندک، این روند را تغییر داده است.
در سال ۲۰۱۲، شهردار وقت آکلند چالشی برای واحد حمل و نقل این شهر ایجاد کرد که اجرای آن غیرممکن به نظر می‌رسید. او می‌خواست نرخ سالانه استفاده از حمل و نقل عمومی که در آن موقع حدود ۶۰ میلیون بار بود، در ۱۰ سال آینده دو برابر شود. هیچ شهری تاکنون نتوانسته به چنین رقمی دست یابد. در حالی که جمعیت آکلند در حال افزایش بود و نرخ آن از سال ۲۰۰۰ سالانه ۲ درصد افزایش یافته، میزان استفاده از حمل و نقل عمومی کاهش می‌یافت. دولت محلی آکلند تصمیم گرفت تلاش خود را به کار ببندد و این غیرممکن را ممکن سازد. بر اساس آخرین آمار، آنها موفق شدند سه سال و چند ماه مانده به هدف ۱۲۰ میلیون تردد در سال، نرخ استفاده از حمل و نقل عمومی را به ۱۰۰ میلیون بار برسانند. برای رسیدن به این هدف، شهر آکلند شبکه اتوبوسرانی خود را به‌طور کامل متحول کرد. مقامات این شهر، همکاری با جارت واکر، مشاور برنامه‌ریزی حمل و نقل را آغاز کردند. آنها متوجه شدند با اینکه از دورترین نقاط به مرکز شهر دسترسی ایجاد کرده‌اند، اما خارج از مرکز شهر، تنوع زیادی در مسیر اتوبوس‌ها وجود ندارد.
واکر در وبلاگ خود تصویری از شبکه اتوبوسرانی در سال ۲۰۱۲ و تصویری از شکل به‌روز شده آن در سال ۲۰۱۶ برای مقایسه گذاشته است. او توضیح داده که شبکه گسترده‌تر باعث می‌شود مردم بیشتر از اتوبوس استفاده کنند. این اتفاق در آکلند رخ داده و تعداد مسافرت‌های درون‌شهری با حمل و نقل عمومی دو برابر شد. به هر حال، واکر اشاره می‌کند که اگر حمل و نقل عمومی مقرون به صرفه نباشد و مسافران را سریع به مقصد نرساند، نمی‌تواند آنها را از استفاده از خودروهای شخصی بازدارد. در آکلند هر دوی این موارد رعایت شد. موفقیت استراتژی آکلند برای افزایش تعداد تردد با حمل و نقل عمومی از طریق سرویس اتوبوسرانی، به شهرهای بزرگ یادآوری می‌کند که اتوبوسرانی یکی از ارزان‌ترین و سریع‌ترین ابزارهای در دسترس است تا وابستگی به خودروهای شخصی کاهش یابد. شهر سیاتل آمریکا هم که در سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت شبکه اتوبوسرانی خود را گسترش دهد، موفقیت مشابهی به دست آورده است. این شهر از روش‌هایی مثل دریافت کارمزد صدور مجوز فروش خودرو، توانست اتوبوس‌های بیشتری بخرد و حقوق رانندگان اتوبوس را به ازای سفرهای بیشتر در ساعات پرتردد، افزایش دهد. همچنین در برخی خیابان‌های پرترافیک در مرکز شهر، فقط عبور اتوبوس مجاز است. با اعمال این تغییرات، سیاتل به یکی از معدود شهرهای آمریکا تبدیل شده که تعداد استفاده از حمل و نقل عمومی در آن افزایش قابل توجه یافته است.
