سیستم حمل و نقل در زمان بحران چقدر تاب آوری دارد؟
تاب آوری در برابر بحران های وارده دارای ویژگی هایی است که از سویی شامل عملکرد سیستم در زمان عادی و از سوی دیگر در زمان بحران است.
معاون حمل و نقل وزارت راه و شهرسازی در همایش پدافند غیرعامل به بررسی موضوع تاب آوری در سیستم های حمل و نقل و بررسی آن از منظر مدیریت بحران و پدافند غیر عامل پرداخت.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایلنا، شهریار افندی زاده گفت: مفهوم تاب آوری از سال ۱۹۷۳ شکل گرفت و از ۱۹۸۱ تایمرمن این مفهوم را در مدیریت بحران مطرح کرد که تعریف جامع آن شامل توانایی آماده سازی و برنامه ریزی، جذب و بهبود یا سازگاری با رویدادهای نامطلوب است.
وی با طرح این نکته که سیستم باید بعد از مواجهه با عوامل تنش زا بتواند عملکرد خود را بازیابی کند، افزود: تاب آوری در برابر بحران های وارده دارای ویژگی هایی است که از سویی شامل عملکرد سیستم در زمان عادی و از سوی دیگر در زمان بحران است.
وی گفت: سازمان ها در زمان پیامدهای نامناسب باید بتوانند با تنش ها مقابله کنند، عملکرد را ادامه دهند و آمادگی خود را حفظ کنند. هر سازمانی بتواند این امکان را بهتر ایجاد کند در زمان بحران توانمند تر خواهد بود.
وی در ادامه به بررسی مفهوم تاب آوری در سیستم حمل و نقل پرداخت و خاطرنشان کرد: حمل و نقل مسئولیت جا بجایی افراد و کالا را بر عهده دارد و در شهرهای بزرگ روز به روز اهمیت حمل و نقل بیشتر می شود. تاب آوری در این سیستم مهم است تا اگر حادثه ای اتفاق افتاد این سیستم بتواند تاب آوری خود را حفظ کند وآثار منفی روی دیگر موضوعات نداشته باشد.
معاون حمل و نقل وزارت راه و شهرسازی در ادامه با اشاره به این که باید بتوانیم این سیستم خدمات رسان را بعد از وقوع بحران ها حفظ کنیم، گفت: از نگاه فردی سیستم حمل و نقل به ما در انجام فعالیت های خود و هنگام جابجایی کمک می کند، پس در زمان بحران هم باید بتواند این امکان را ایجاد کند. از نگاه عمومی هم این سیستم باید برای مردم کاملا قابل دسترس باشد. مثل زمان کرونا که انتظار می رفت در زمان وقوع بحران، اختلالی در سیستم حمل و نقل عمومی ایجاد نشود.
افندی زاده در ادامه با یادآوری این نکته که سیستم های حمل و نقل در حال رشد است و باید بدانیم چگونه خود را برای آینده طراحی می کند، افزود: ضرورت لحاظ نمودن تاب آوری در تمامی زمینه های سیاست گذاری، برنامه ریزی، مدیریتی و عملیاتی سیستم های حمل و نقل از اهمیت فراوانی برخوردار است.
وی با بیان این که در سیستم های حمل و نقل باید سیاستگذاری بلند مدت داشت، به بررسی توصیه های جهانی در این زمینه پرداخت و گفت: افزونگی به معنای تکثیر اجزای حیاتی سیستم حمل و نقل جهت ایجاد عملکرد موازی، پشتیبانی به معنای جایگزین کردن سریع اجزای تازه با اجزای از کار افتاده و مختل سیستم و جانشینی و کاهش آسیب پذیری ، رویکرد اقدام در لحظه، دسترسی اولویت، مدل سازی اختلالات و لجستیک پشتیبان حین پاسخ به رویداد مخرب به عنوان دیگر موارد توصیه شده مورد توجه قرار دارد.
