آزمایش خودروهای خودران توسط دانشگاه میشیگان
|
تین‌نیوز| در حالي که خودروسازان و عرضه‌کنندگان با بودجه‌های بالای بازاريابی، برای خودروهای خودران ممتاز خود (آئودی، دلفی، دايملر و تسلا) در دره سيليکون و خارج از آن جلب مشتری می‌کنند، دانشگاه ميشيگان (U-M) خودروهای خودران را در شرايط واقعی با استفاده از زيرساخت ارتباطات اختصاصی برد کوتاه (DSRC) در شهر شبيه‌سازی شده Mcity در مرکز MTC، مورد آزمون قرار می‌دهد.
منطقه آزمونِ مشابه‌سازی شده با واقعيت به وسعت حدوداً 13 هکتار در اين دانشگاه اکنون قابل بکارگيری است و توسط خودروسازان اصلی، عرضه‌کنندگان و شرکت‌های وابسته پشتيبانی می‌شود. حاميان در نظر دارند منابع، دانش و توان مهندسی خود برای توسعه فناوری جديد خودروهای خودران را در Mcity که به طور رسمی در ماه جولای امسال آغاز بکار می‌کند به اشتراک بگذارند.
در حالي که ساير آزمونگرها، خودروها را برای آزمونهای خودرانی به حسگرها و دوربين‌های اضافی مجهز می‌کنند، دانشگاه ميشيگان خودروها را به ارتباطات V2V (خودرو با خودرو) و V2I (خودرو با زيرساخت) مجهز می‌سازد. بنابراين ديگر لازم نيست که اين خودروها برای فهميدن تغيير وضعيت ترافيک صبر کنند، بلکه دقيقا می‌دانند که چه زمانی چراغ راهنمايی تغيير می‌کند.
Mcity تقريبا شامل 5 خط جاده‌ای يک مايلی به همراه تقاطع‌ها، علائم و چراغ‌های راهنمايی، پياده‌روها، مبلمان شهری، ساختمان‌های شبيه‌سازی شده، تيرهای روشنايی و موانع تردد مانند راه‌بندهای عمليات ساختمانی است.
MTC همچنين استقرارهای سطح جاده‌ای بيش از 20,000 خودرو، کاميون و اتوبوس در سرتاسر منطقه جنوب شرقی ميشيگان را نيز توسعه می‌دهد تا رفتار رانندگی کاربران و ديگر آزمون‌ها را ارزيابی کند.
U-M در حال کار است تا همه جای شهر آن آربور و 9,000 خودرو را با DSRC پوشش دهد. فرستنده‌های DSRC در بزرگراه‌های اصلی، چراغ‌های راهنمايی و تيرهای روشنايی خيابان‌ها قرار داده شده‌اند.
اين برنامه توسط شرکای حلقه راهبری (بوش، Econolite، فورد، جنرال موتورز، تويوتا، دنزو، هوندا، نيسان، وريزون، State Farm، زيراکس، کوآلکام و آيتريس ) و اعضای وابسته سرمايه‌گذاری شده است.
در اين ميان پژوهشگران در حال مطالعه‌ی راههای جديدی در زمينه بکارگيری خودروهای خودران هستند. اسکنرهای ليدار به قيمت 10,000 دلار و بسيار گران هستند. رايان ولکات، دانشجوی دکترای مهندسی و علوم کامپيوتر از فناوری بازی کامپيوتری استفاده می‌کند تا نياز به اسکنرها را کاهش دهد. اين فناوری موجب می‌شود تا با استفاده از يک دوربين ويديويی ساده و تنها با درصدی از هزينه اسکنرهای ليزری، همان سطح دقت برای ناوبری ايجاد گردد. مقاله‌ی او که جزئيات اين سيستم را بيان می‌کند اخيراً عنوان بهترين مقاله‌ی دانشجويی در کنفرانس سيستم‌ها و ربات‌های هوشمند در شيکاگو را دريافت کرده است.
سامانه نرم‌افزاری ولکات، اطلاعات نقشه را به تصويری سه بعدی بسيار شبيه به يک بازی ويدئويی تبديل می‌کند. سپس سامانه ناوبری خودرو اين تصاوير مصنوعی را با تصاوير دنيای واقعی مقايسه می‌کند که توسط يک دوربين فيلمبرداری معمولی گرفته می‌شوند.
گروه آزمونگر، سامانه را در خيابان‌های مرکز شهر آن آربور بطور موفقيت آميزی مورد آزمايش قرار داده‌ا‌ند. در حاليکه آنها خودرو را برای ايمنی به طور دستی کنترل می‌کردند، سامانه ناوبری خودرو، اطلاعات مکانی دقيقی را ارائه می‌داد. آزمونهای بيشتر و تکميلی در مرکز جديد MTC دانشگاه ميشيگان در تابستان امسال انجام خواهند شد.
منطقه آزمونِ مشابه‌سازی شده با واقعيت به وسعت حدوداً 13 هکتار در اين دانشگاه اکنون قابل بکارگيری است و توسط خودروسازان اصلی، عرضه‌کنندگان و شرکت‌های وابسته پشتيبانی می‌شود. حاميان در نظر دارند منابع، دانش و توان مهندسی خود برای توسعه فناوری جديد خودروهای خودران را در Mcity که به طور رسمی در ماه جولای امسال آغاز بکار می‌کند به اشتراک بگذارند.
در حالي که ساير آزمونگرها، خودروها را برای آزمونهای خودرانی به حسگرها و دوربين‌های اضافی مجهز می‌کنند، دانشگاه ميشيگان خودروها را به ارتباطات V2V (خودرو با خودرو) و V2I (خودرو با زيرساخت) مجهز می‌سازد. بنابراين ديگر لازم نيست که اين خودروها برای فهميدن تغيير وضعيت ترافيک صبر کنند، بلکه دقيقا می‌دانند که چه زمانی چراغ راهنمايی تغيير می‌کند.
Mcity تقريبا شامل 5 خط جاده‌ای يک مايلی به همراه تقاطع‌ها، علائم و چراغ‌های راهنمايی، پياده‌روها، مبلمان شهری، ساختمان‌های شبيه‌سازی شده، تيرهای روشنايی و موانع تردد مانند راه‌بندهای عمليات ساختمانی است.
MTC همچنين استقرارهای سطح جاده‌ای بيش از 20,000 خودرو، کاميون و اتوبوس در سرتاسر منطقه جنوب شرقی ميشيگان را نيز توسعه می‌دهد تا رفتار رانندگی کاربران و ديگر آزمون‌ها را ارزيابی کند.
U-M در حال کار است تا همه جای شهر آن آربور و 9,000 خودرو را با DSRC پوشش دهد. فرستنده‌های DSRC در بزرگراه‌های اصلی، چراغ‌های راهنمايی و تيرهای روشنايی خيابان‌ها قرار داده شده‌اند.
اين برنامه توسط شرکای حلقه راهبری (بوش، Econolite، فورد، جنرال موتورز، تويوتا، دنزو، هوندا، نيسان، وريزون، State Farm، زيراکس، کوآلکام و آيتريس ) و اعضای وابسته سرمايه‌گذاری شده است.
در اين ميان پژوهشگران در حال مطالعه‌ی راههای جديدی در زمينه بکارگيری خودروهای خودران هستند. اسکنرهای ليدار به قيمت 10,000 دلار و بسيار گران هستند. رايان ولکات، دانشجوی دکترای مهندسی و علوم کامپيوتر از فناوری بازی کامپيوتری استفاده می‌کند تا نياز به اسکنرها را کاهش دهد. اين فناوری موجب می‌شود تا با استفاده از يک دوربين ويديويی ساده و تنها با درصدی از هزينه اسکنرهای ليزری، همان سطح دقت برای ناوبری ايجاد گردد. مقاله‌ی او که جزئيات اين سيستم را بيان می‌کند اخيراً عنوان بهترين مقاله‌ی دانشجويی در کنفرانس سيستم‌ها و ربات‌های هوشمند در شيکاگو را دريافت کرده است.
سامانه نرم‌افزاری ولکات، اطلاعات نقشه را به تصويری سه بعدی بسيار شبيه به يک بازی ويدئويی تبديل می‌کند. سپس سامانه ناوبری خودرو اين تصاوير مصنوعی را با تصاوير دنيای واقعی مقايسه می‌کند که توسط يک دوربين فيلمبرداری معمولی گرفته می‌شوند.
گروه آزمونگر، سامانه را در خيابان‌های مرکز شهر آن آربور بطور موفقيت آميزی مورد آزمايش قرار داده‌ا‌ند. در حاليکه آنها خودرو را برای ايمنی به طور دستی کنترل می‌کردند، سامانه ناوبری خودرو، اطلاعات مکانی دقيقی را ارائه می‌داد. آزمونهای بيشتر و تکميلی در مرکز جديد MTC دانشگاه ميشيگان در تابستان امسال انجام خواهند شد.
