کدام سوخت دریایی در سال 2050 برنده میدان خواهد بود؟

*فایگ اباسو( Faig Abbasov) افسر کشتیرانی و دریانوردی در این باره گفت: طراحی استاندارد برای کشتی های جدید (شاخص طراحی کارائی انرژی) و مقیاس های عملیاتی تنظیمی برای کاهش گاز گلخانه ای، دو محرک اصلی جذب تکنولوژی های ابداعی و منابع انرژی جایگزین به شمار می روند. در صورتی که سازمان بین المللی دریانوردی IMO در مورد لزوم به کارگیری شاخص طراحی کارایی انرژی EEDI موافقت کند، شاهد افزایش کاربرد نیروی باد، بادبان ها، روتور فلتنر، نیروی خورشیدی و امثال اینها خواهیم بود. با این وجود، تا سال 2050، محرک اصلی منابع انرژی جایگزین عمدتا بر اجرای یک مکانیسم موثر قیمت گذاری کربن برای صنعت کشتیرانی بستگی خواهد داشت. با عطف به یک هدف جهانی و در نظر گرفتن یک مقیاس برای کاهش انتشارات و آلودگی ها مطابق با توافق نامه پاریس استفاده از سوخت های Power-to-Liquid ( مانند هیدروژن و متانول) برای کشتی های بزرگتر و راه حل های الکتریکی باتری برای کشتیرانی ساحلی محتمل خواهد بود.

 

*گاوین آلرایت (Gavin Allwright) دبیر انجمن IWSA در پاسخ گفت: به طور قطع، سوخت های زیستی که در حال حاضر کم مورد استفاده قرار می گیرند، شاهد روند رو به رشد خواهند بود. استفاده از باتری ها ( انرژی تولید شده در دریا و از منابع خشکی) نیز افزایش مستمری را نشان خواهد داد. نیروی خورشیدی در حال حاضر در محدودیت فضای موجود قرار دارد، با این وجود، پوشش نیروی خورشیدی جدید می تواند این حوزه را در دهه آینده دچار تحول عظیمی سازد. حوزه هیدروژن نیز یک حوزه حیاتی است که فعالیت زیادی در آن انجام میگیرد، از سوی دیگر، استفاده از پیل های سوختی  روند بهبودی را در پیش گرفته، به طور قطع، انجام تحقیقات زیاد و آزمایش نتایجی را در مورد این سیستم الکتروشیمیایی که انرژی شیمیایی سوخت را مستقیما به انرژی الکتریکی تبدیل می کند، ارائه خواهند داد، انتظار می رود شاهد افزایش استفاده از پیل های سوختی در صنعت کشتیرانی باشیم.

 

*ناته اسپرینگر (Nate Springer)  مدیرخدمات مشاوره ای BSR نیز معتقد است: پیش بینی کردن در مورد تکنولوژی های خاص و رشد آنها به ویژه در صنعتی که تحت تغییراتی بسیار زیادی قرار دارد، همیشه کار دشواری بوده است. نگرانی ها در مورد کیفیت هوا و قوانین و به موجب آن مناطق کنترل انتشارات سولفور ECA در حال افزایش پیدا کردن هستند; دولت ها بر سر یک هدف جهانی کنترل وضعیت آب و هوایی به توافق رسیده اند و سازمان بین المللی دریانوردی نیز در حال توسعه چارچوب تنظیمی خود برای داشتن آینده ای با میزان پایین انتشارات کربن است. از سوی دیگر، تعداد فزاینده ای از حمل کنندگان کالا، سرمایه گذاران و زنجیره های کامل عرضه به سمت کربن پایین و کاهش تاثیر محیطی جهت گیری  دوباره داشته اند. آمار و داده ها نشان می دهد که خطوط کشتیرانی هم اکنون تکنولوژی هایی را که منجر به کاهش سالانه انتشارات وآلودگی هوا می شوند، بکار می برند. 

پیش بینی من این است، گاز مایع طبیعی LNG، سوخت های زیستی دریایی و هیدروژن بیشترین میزان رشد را تجربه خواهند کرد، چرا که سوخت های مذکور از مزیت کربن پایین و انتشاراتی که آلودگی کمی برای هوا ایجاد می کند، برخوردارهستند. گزارش سالانه CCWG – پیشگام جهانی در زمینه بهبود عملکرد زیست محیطی در حمل و نقل کانتینری از طریق ارزیابی، اندازه گیری و گزارش، همچنین فعال در زمینه کاهش اثرات زیست محیطی حمل و نقل کالا و ارتقای کشتیرانی پاسخگو- نشان دهنده کاهش بیش از 30 درصدی انتشارات و آلودگی ها برای هر کانتینر از سال 2009 تاکنون است. بیش از نیمی از خطوط کشتیرانی دنیا مانند کشتیرانی CMA CGM فرانسه، APL آمریکا و هامبورگ سود آلمان اهداف کاهش انتشارات و آلودگی ها را تعیین کرده اند، بیش از نیمی از فوارواردها و حمل کنندگان نیز داده های سالانه را برای ارائه گزارش پایداری و ارزیابی خطوط کشتیرانی مورد استفاده قرار می دهند. از سوی دیگر حمل کنندگان بزرگ مانند Walmart, IKEA, Electrolux و Nike اهداف و محورهای علمی را تعیین کرده اند که هم راستا با هدف جهانی کنترل وضعیت آب و هوایی مورد توافق از سوی دولت ها نیز هستند. این اهداف از سوی دول و مشتریان مستلزم کاهش انتشارات گاز گلخانه ای عمیق است. توسعه تکنولوژی، آزمایش، پایلوت کردن، استقرار و مقیاس بندی نیازمند زمان است و پیش بینی اینکه کدام سوخت برنده میدان خواهد بود، غیر ممکن به نظر می رسد. اما از سوی دیگر، شرایط سوق دهنده توسعه تکنولوژی در سوخت های کشتیرانی عمدتا به سمت گزینه های با پایین ترین کربن و کمترین میزان انتشارات پیش می رود.

 

*Jad Mouawad (جاد موواد) مالک شرکت خصوصی Mouawad Consulting ثبت شده در نروژ و ارائه دهنده خدمات مشاوره ای برای صنعت دریایی در زمینه مدیریت آب توازن هم گفت: در ابتدا در مورد استفاده از LNG به عنوان سوختی برای کشتی ها و اینکه در واقع LNG محیطی چگونه است، بگویم. در حال حاضر، تکنولوژی LNG به عنوان یک گزینه مهم برای پاسخگویی به الزامات و مقتضیات IMO در راستای کاهش انواع اصلی انتشارات (SOx, NOx, PM, CO2) مورد استفاده قرار می گیرد.

به عقیده من، استفاده از یک منبع انرژی برای برآوردن کردن نیازها ومقتضیات تنظیمی کاملا متفاوت از انجام کاری در جهت مهار کردن اثر محیطی صنعت کشتیرانی است. می توان گفت، LNG به جای اینکه یک راه حل برای برداشتن گام بعدی باشد، یک آلترناتیو برای انجام کار پیشین است. 

دوست دارم به یک تکنولوژی جالب دیگر که در میان آلترناتیوهای شما نبود نیز اشاره کنم، آن انرژی الکتریکی است. از نخستین کشتی مسافربری تمام الکترونیک که با نیروی باتری کار می کند در سال 2014 درنروژ رونمایی شد. با در نظر گرفتن توسعه ماشین های الکتریکی، اتوبوس ها و به زودی کامیون ها، بر این عقیده هستم که آلترناتیو نیروی الکترونیکی ترکیب شده با نیروی خورشیدی برای شارژ دوباره باتری، شاهد بالاترین درصد رشد تا سال 2050 خواهد بود.

 

*پر وینتر کریستنسن (Per Winther Christensen) معاون مدیر فنی انجمن اتحادیه مالکان کشتی در پاسخ می گوید: به عقیده من، امروز اگر تنها تعداد کمی روتور فلتنر نصب و فعالیت کنند، بیشترین میزان رشد را به نمایش خواهند گذاشت، بنابراین، اگر500 روتور فلتنر تا سال 2050 نصب شوند، شاهد رشد 100 برابری در استفاده از این انرژی در طول بیش از 30 سال خواهیم بود. از سوی دیگر، سوخت LNG نیز بازیگر اصلی خواهد بود، اما ممکن است سوخت غالب در دریای رژف و بر روی کشتی های کشتی tramp نباشد. 

در حال حاضر تمایل به استفاده از روتور فلتنر افزایش پیدا کرده است، به گونه ای که تانکرهای خط کشتیرانی مرسک دانمارک دو روتر را بر روی یک شناور در سال جاری میلادی نصب می کنند. صرفه جویی هایی که از سیستم های روتر انتظار می رود متغیر هستند، آنها به ویژه به الگوهای تجاری شناور و سیستم های بادی بستگی دارند. صرفه جویی می تواند به ده درصد نیز افزایش یاید. سیستم فلتنر خیلی متناسب عملیات کشتی های کانتینری به غیر از کشتی های رو- رو نیست، اما تانکرها و فله برها احتمالا پلتفورم های خوبی برای این سیستم خواهند بود.

 

*گالن هون( Galen Hon) کارشناس دریایی هم در این باره گفت: طی دهه آینده، انرژی که بالاترین میزان رشد را داشته باشد، هیچ انرژی نخواهد بود. زمانی که رقابت افزایش می یابد و داده و مدل های بسیار پیچیده فرصت های جدیدی برای صرفه جویی و پس انداز پول را آشکار می سازند، تنها کارآمدی و کارآیی انرژی است که افسار را به دست خواهد گرفت. ظهور تکنولوژی هایی مانند نیروی باد توانایی سوختهای سنتی را برای حداکثر استفاده ممکن، افزایش خواهند داد.

مسیر سیاست به کار گرفته نشان می دهد، حمل و نقل دریایی در یک اقتصاد با کربن پایین در سراسر جهان فعالیت خواهد کرد. برای رسیدن به این هدف، حمل و نقل دریایی مجبور به برقی شدن همراه با منبع الکترون ها در حال تحول برای تبدیل شدن به سوخت کربن خنثی است. کارهای دیگری که ازسوی UCL انجام گرفته است، نشان می دهد که مقیاس های عملیاتی شامل بخار آرام می تواند استفاده سوخت را تا 50 درصد یا بیشتر بدون ایجاد اختلال اساسی برای شیوه های صنعت اخیر کاهش دهد.

من واژه برق رسانی که دقیقا به عنوان یک منبع انرژی جایگزین نیست، ذکر کردم. شناورهای امروزی که با انرژی الکتریسیته رانش می شوند از نفت کوره سنگین HFO گرفته تا هیدروژن نیرو می گیرند. خوشبختانه شکاف در کارآمدی و کارآیی به طور اساسی در سال های اخیر کاهش پیدا کرده است، به عبارت دیگر، افزایش کارآمدی همراه با توانایی محرک الکتریکی برای تسهیل آلترناتیوهای انرژی با کربن پایین، من را متقاعد می سازد که انرژی الکتریسته رشد اساسی را در دهه های آینده شاهد خواهد بود.

 

*کارلین لیدن کلوس (Carleen Lyden-Kluss) بیان گذار و مدیر اجرائی سازمان دریایی NAMEPA - که آموزش دریانوردان، کمیته های بندری و دانشجویان را در مورد حفاظت از محیط زیست دریایی برعهده دارد- نیز در پاسخ می گوید: من معتقدم استفاده از LNG به مسیر رو به رشد خود ادامه خواهد داد و در نهایت بالاترین میزان رشد را در میان آلترناتیوهایی انرژی به خود اختصاص می دهد. سوخت مذکور جایگاه خود را در بازار باز کرده است، نه تنها به دلیل کاهش انتشارات بلکه به دلیل ساختار قیمت گذاری رقابتی که از آن برخوردار است. در یک جهان صنعتی، جایی که دستیابی سوخت یک چالش است، چشم انداز مثبتی به دسترس بودن بانکرینگ LNG وجود دارد که مستلزم زیرساختار و سرمایه گذاری دارایی است. زمانی که این سرمایه گذاری ها در تجهیزات و ساختارها انجام شوند، صنعت کشتیرانی خواهان کاهش تدریجی هزینه ها خواهد شد.

 

*مارنیکس کریکی (Marnix Krikke) از بخش تکنولوژی دریایی هلند هم به پرسش لویدز این گونه پاسخ داد: ارائه دهندگان تکنولوژی دریایی برای سرعت بخشی روند تبدیل صنعت کشتیرانی به صنعت سبز آماده هستند. قوانین بین المللی و تقاضا برای حمل و نقل سبز از سوی مشتریان، از جمله عوامل سوق دهنده جذب تکنولوژی ها هستند. بخش دریایی نیازمند هماهنگی با جدول زمانی تاریخ های ورودی قوانین جدید به منظور آماده شدن از لحاظ اجرای تکنولوژی، تصمیم در مورد سرمایه گذاری ها و ارزیابی تاثیر بر عملکردها است. اگرچه، دولت ها ممکن است انگیزه ها و ابزارهایی برای تشویق روند سبز شدن صنعت کشتیرانی فراهم کنند، با این وجود، تقاضا از سوی مشتریان برای حمل و نقل دریایی با آلودگی و انتشارات پایین، مسئله مهم و اساسی برای سبز شدن صنعت کشتیرانی است. به عقیده من، سوخت های زیستی به عنوان نویدبخش ترین تکنولوژی در سطح گسترده ای مورد استفاده قرار خواهند گرفت، اگر در حجم زیاد و با مزیت قیمت رقابتی در دسترس باشند. در گزارش آژانس انرژی بین المللی نیز آمده است، انتظار می رود 27 درصد سوخت  تمامی شکل های حمل و نقل از منابع زیستی تامین خواهد شد.

 

*کنات استنگ بای اولسن( Knut Stangebye Olsen ) رئیس تحقیقات شرکت Lorentzen & Stemoco – شرکت پیشگام در کارگزاری و خدمات مشاوره ای- در پاسخ به این پرسش گفت: LNG می تواند به آسانی از سوخت های دریایی دیگر تا سال 2050 پیشی گیرد. در شرایطی که میزان سفارشات ساخت کشتی ها با سوخت LNG رو به افزایش است، انتظار می رود ناوگان کشتی هایی با سوخت LNG نیز به سرعت رشد کنند. رشد ناوگان با کشتی LNG راه را برای عملیاتی کردن استفاده از سوخت با سولفور کمتر از نیم درصد که از سال 2020 از سوی IMO لازم الاجرا است، نیز به مراتب هموارتر می سازد.