◄ آیا موضوع سرمایه‌گذاری هندی‌ها در چابهار جدی است؟

رایزن بازرگانی ایران در هند معتقد است هندی‌ها همچون پنج سال گذشته قصد ندارند سرمایه‌گذاری در بندر چابهار را شروع کنند و برهمین اساسضروری است مسئولان سازمان بنادر تکلیف این سرمایه‌گذاری را مشخص کنند.

به گزارش تین‌نیوز، در روزهای اخیر در گروه مجازی « جامعه بندری و دریایی» موضوع سرمایه‌گذاری هندی‌ها در بندر چابهار مورد بحث و گفت‌وگوی اعضای گروه قرار گرفت که در این بین حسین بامیری رایزن بازرگانی ایران در هند نظری متفاوت با دیگر کارشناسان در مورد سرمایه‌گذاری هندی‌ها در بندر چابهار داشت.

بامیری در این مورد با درخواست از مدیران و دست اندرکاران سازمان بنادر برای روشن کردن تکلیف این سرمایه‌گذاری و پایان دادن به آن‌چه او « بازی دولت هند» نامید، همچنین گفت: معتقدم اپراتوری بندر چابهار را نباید بیش از این معطل شرکت‌های هندی گذاشت و می‌توان برای واگذاری اپراتوری آن با شرکت‌های از کشورهای اروپایی یا کره‌ای و یا سنگاپوری وارد مذاکره شد. 

وی افزود: ضمن اینکه 85 میلیون دلار سرمایه‌گذاری رقمی نیست که ایران برای آن سالهاست توسعه کار اپراتوری بندر چابهار را منتظر هندی‌ها گذاشته است. پاکستان توسعه بندر گوادر را به چینی‌ها با شرط حداقل 40 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری واگذار کرد و آن‌وقت ما قرار است که با یک مبلغ بسیار ناچیز 85 میلیون دلار اجازه تجارت میلیاردی به هندی‌ها بدهیم.

به گزارش تین‌نیوز، این سخنان رایزن بازرگانی ایران در هند در حالی مطرح شد که بهروز فتحی کارشناس لجستیک و از دیگر اعضای این گروه، در پاسخ به این دیدگاه، گفت: مسئله فقط سرمایه نیست بلکه مشارکت و درگیر نمودن چرخ‌های اقتصادی کشور به دومین کشور پر جمعیت جهان و یکی از اقتصادهای شکوفا که در آینده جایگاه بالایی در تولید ثروت در جهان پیدا می‌کند و خیلی مسایل دیگر است که می‌تواند در این تصمیم‌گیری نقش داشته باشد.

این در حالی است که بامیری نیز در توضیح دیدگاه خود اظهار داشت: بحث من هم هم فقط سرمایه‌گذاری نیست. با شناختی که از جهت‌گیری‌های سیاسی دولت هند و تمایلات شدید سیاسیون این کشور به اسرائیل و آمریکا دارم و این‌که این کشور هیچ حرکتی بدون توجه به چراغ سبز و موافقت این دو کشور انجام نخواهد هند معتقدم نباید زیاد به هند در این خصوص دل بست.

وی گفت: هر چند که ذی‌نفع اصلی راه‌اندازی و فعال شدن بندر چابهار به خاطر دسترسی این کشور به منابع بسیار غنی معدنی افغانستان و بازار بزرگ 500 میلیون نفری روسیه و کشورهای CIS، کشور هند است اما با وجود همه این مزیت‌ها برای کشور هند، باز اخذ اجازه و رضایت اسرائیل و آمریکا برای این کشور جهت حضور در چابهار شرط اول است و بر این اساس حساب کردن بر روی هند یک حساب کاملا اشتباه است و نباید به هند اجازه داد جهت توسعه اقتصادش از بستر ایران بدون این‌که امتیازی بدهد، استفاده کند.

وی خاطرنشان کرد: ضمن این‌که همه این واقعیت را به خوبی واقف هستیم که شرکت‌های بزرگ تجاری هند از شرکت‌های ایرانی از هر لحاظ چه مالی و چه توانمندی تولید و بازاریابی توانمندتر هستند و اگر حضور آنها را به آسانی در آن بازارها فراهم کنیم،شرکت‌های ما باید با بازارهای افغانستان و CIS خداحافظی کنند.

به گزارش تین‌نیوز، بامیری افزود: بحث این است که نگذاریم هندی‌ها ما را به بازی بگیرند و با استفاده از امکانات خودمان شرکت‌هایمان را از میدان به‌در کنند. هندی‌ها حضور در بازار هند را برای شرکت‌های ایرانی مشکل و تقریبا غیر ممکن کرده‌اند و به شعار برد- برد در تعاملات تجاری خود با کشورهایی مثل ایران که بنا به دلایل سیاسی دچار مشکل شده‌اند اعتقاد ندارند هر چند در ظاهر آن‌را نشان نمی‌دهند.

رئیس انجمن پایانه‌داران بنادر ایران اما در پاسخ به این دیدگاه گفت: این‌که از ترس شکست شرکت‌های ایرانی مرزهای ترانزیت کشور را مسدود و یا محدود کنیم و با نگاهی ایستا قبل از مسابقه خود را باخته و مسابقه را تحریم کنیم، هیچ کمکی به جبران ضعف‌های ما نکرده و جز ترویج ترس محصولی موثر تولید نمی‌کند. 

محمدرضا قائم‌مقامی تاکید کرد: قطعا رقابت‌پذیری شرکت‌های هندی بهتر از ما و منبعث از سیاست‌های اقتصادی مبتنی بر قدرت رقابت و بازار رقابتی حاصل شده است، اگر کارایی در بنادر ما نصف آنهاست و اگر در کشور ما بعد ۴۰ سال یک شرکت بخش خصوصی قدر درست نشده است مشکل ما است یا دیگران !؟ از خرابی جنس سایرین است؟ اگر ما در کشورمان چندصد شرکت خصولتی و فاقد یک شرکت خصوصی یک میلیارد دلاری هستیم مشکل دیگران است؟ و همیشه ما بهترینیم و دیگران غیر قابل اعتماد و قصد و نیتشان مشکوک است؟

به گزارش تین‌نیوز، این فعال حوزه حمل‌ونقل دریایی خاطرنشان کرد: بد نیست بدانید برعکس شرکت‌های خصوصی هندی،  دولت هند تجربه‌ای در سرمایه‌گذاری خارجی ندارد. مضاف بر این‌که سیستم اداری هند بسیار کند کار می‌کند و نظام بورکراتیک پیچیده‌ای بر آن حاکم است. به‌عنوان مثال سرمایه گذاری ۵ میلیارد دلاری معدن ذغال سنگ در استرالیا توسط گروه ادانی در کمتر از سه سال انجام شد و یا ساخت دو نیروگاه در منطقه آزاد موندرای هند توسط همین گروه دو ساله محقق شد. 

وی گفت: امیدوارم پس از اتمام زیر ساخت‌ها، طرف‌های هندی به‌سرعت نسبت به تکمیل رو ساخت‌ها همت کنند تا اقتصاد شرق کشور که همواره دغدغه همه دولت‌ها بوده به تحرک درآمده و فرصت اشتغال در این منطقه مهم فراهم آید. 

بامیری نیز در پاسخ گفت: بحث اصلی در خصوص بدعهدی و مسئولیت ناپذیری دولتمردان هندی در قبال چابهار و بازی دادن و منتظر نگهداشتن دولت ایران در مسئله چابهار است، هندی‌ها سالهاست که در مورد این موضوع شل و سفت می‌کنند خصوصا از زمان حضور ترامپ.

به گزارش تین‌نیوز، وی افزود: اعتقاد دارم که موضوع را سیاسی نکنیم و به‌طور جدی با هندی‌ها برخورد کنیم که آیا واقعا خواهان حضور در چابهار هستند و یا نه و اگر هستند برای آنها چارچوب زمانی و شرایط اجرایی و یا عدم اجرا در قراردادی محکم دیده شود.

رایزن بازرگانی ایران در هند با بیان این‌که اظهاراتش در مورد مقایسه توانمندی شرکت‌های ایرانی و هندی در حاشیه و جزو موارد فرعی این بحث بوده است، خاطرنشان کرد: در خصوص ترانزیت نیز اشاره کردم که هندی‌ها با استفاد از ترانزیت ایران می‌خواهند به بازارهایی دست یابند که بیش از ۵۰ سال است که در آرزوی آن هستند و توسعه بازار رو به رشدی با استفاده از این کریدور دارند.

وی تاکید کرد: معتقدم دوستی و مهربانی باید دوسویه باشد، دولت هند با تمام توان و به بهانه‌های مختلف سعی کرده که ایران را از بازار هند بیرون کند و به رقبا میدان بیشتری داده است. به محصولات پتروشیمی ایران تعرفه‌های سنگین اعمال کرده تا شرکت‌های دیگر راحت‌تر کار کنند. تعرفه واردات  میوه‌ها و خشکبار  ایرانی را به‌شدت افزایش داده تا سیب و میوه و خشکبار دیگر کشورها در بازار هند جولان دهد. جلوی ورود سنگ فرآوری شده، شیشه و ظروف چینی ایران را گرفته است تا شرکت‌های کشورهای دیگر راحت‌تر کار کنند.

بامیری اظهار کرد: بر این اساس اعتقاد دارم در قبال دسترسی هند به بازار افغانستان و کشورهای CIS، هند نیز در عوض باید به ایران امتیاز دهد و موانع تعرفه‌ای و غیر تعرفه‌ای را برای حضور در بازار هند از پیش روی محصولات و شرکت‌های ایرانی بردارد.

در ادامه این گفت‌وگو فتحی کارشناس لجستیک گفت: این‌که ما بدانیم در دست چه داریم و چقدر می‌توانیم بر مبنای داشته‌ها مقتدرانه با طرف خارجی مذاکره کنیمموضوع بسیار کلیدی است.

به گزارش تین‌نیوز، وی تاکید کرد: لازمه این امر احاطه و تسلط ما بر شرایط است و بازی کردن با برگ‌های برنده است چیزی که در دیدگاه‌های جناب قائم مقامی بود نکته بسیار مهمی است و آن وجود بخش خصوصی قدرتمند در صحنه است.

این کارشناس خاطرنشان کرد: حاکمیت برای مذاکره با طرف خارجی می‌تواند با اتکا بر توانمندی این بخش به‌عنوان یکی از برگ‌های برنده خود وارد شود و در صحنه موجود مانور بدهد. در اصل بخش خصوصی مقتدر ابزار حاکمیت کشور در مذاکرات و قراردادهای با طرف خارجی است.

فتحی افزود:  بخش خصوصی زبان کسب‌وکار،  سود و زیان و منافع را می‌شناسد اما لازمه آن وجود بخش خصوصی مقتدر در قالب برندهای شناخته شده جهانی است که دوران بلوغ خود را طی کرده‌اند و پایه‌های افتصادی خود را بر مبانی معقول و هماهنگ با حاکمیت پی ریزی کرده باشند.