◄ لطفا به فریادمان برسید
نماینده پرسنل شناورهای با تناژ زیر ۳ هزار و زیر پانصد، بار دیگر با انتشار نامه‌ای از مسئولان کشور خواست که نسبت به افزایش بیکاری در بین دریانوردان چاره‌جویی کنند. درحالی‌که این دومین نامه به امضای این نماینده دریانوردان است، رفیعی از دولتمردان خواست که در اقدام فوری نسبت به حمایت از دریانوردان ایرانی برنامه‌ریزی کنند و مانع افزایش بیکاری در این قشر از فعالان حوزه دریایی کشور شوند.
پژمان رفیعی، نماینده پرسنل شناورهای با تناژ زیر ۳ هزار و زیر پانصد، بار دیگر با انتشار نامه‌ای از مسئولان کشور خواست که نسبت به افزایش بیکاری در بین دریانوردان چاره‌جویی کنند. درحالی‌که این دومین نامه به امضای این نماینده دریانوردان است، رفیعی از دولتمردان خواست که در اقدام فوری نسبت به حمایت از دریانوردان ایرانی برنامه‌ریزی کنند و مانع افزایش بیکاری در این قشر از فعالان حوزه دریایی کشور شوند. نماینده دریانوردان در پاسخ به این سؤال که چه تعداد از دریانوردان امروز با بیکاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند گفت: «هرچند آمار دقیقی دراین‌باره در دست نیست، اما شواهد دال بر این است که امروز بیش از ۳ هزار دریانورد ایرانی، به دلیل عدم امنیت شغلی و کار، خانه‌نشین شده‌اند و قید کار و کسب در حرفه دریانوردی را زده‌اند.»
رفیعی ادامه داد: «عارضه بیکاری در شغل دریانوردان حدود هفت سال است که بروز کرده و هرروز نیز برشدت این عارضه اضافه می‌شود؛ به صورتی که امروز بیش از ۳ هزار نفر از این شغل خارج شده‌اند.» او افزود: «در حالی بیکاری در کمین شغل دریانوردان نشسته که آنها حداقل ۳۰۰ ساعت آموزش را با صرف هزینه‌های هنگفت گذرانده‌اند و به امید کسب روزی از شغل دریانوردی، این کار را کرده‌اند. آنها دوره‌های گذرنامه، شناسنامه دریانوردی، چهارگانه و ایمنی و اطفاء‌حریق و دوره پزشکی و دوره آگهی امنیتی و... را پشت سر گذاشته‌اند.»
نماینده دریانوردان ادامه داد: «خواهش می‌کنیم به داد ما دریانوردان مظلوم و بی‌نوا برسید. ورود بیش‌ازحد پرسنل خارجی به ناوگان دریایی ایران باعث بیکاری هزاران ملوان ایرانی شده است. این درحالی‌که است که ما ندای تظلم‌خواهی‌مان را به خدمت مدیرعامل محترم سازمان بنادر و کشتیرانی، وزیر محترم کار و امور اجتماعی، وزیر محترم راه‌و‌شهرسازی، مدیرکل اتباع خارجه و مسئولان اداره گذرنامه اعلام کرده‌ایم و چشم امید داریم مسئولان هر چه زودتر چاره‌ای بیاندیشند.»
رفیعی اضافه کرد: «ورود بیش‌ازحد پرسنل خارجی به ناوگان دریایی ایران، معضل بزرگی در ناوگان دریایی ایران در بخش خصوصی و حتی دولتی و نیمه‌دولتی شده است و باعث بیکاری هزاران دریانورد ایرانی در کشتی‌هایی با تناژ زیر ۳ هزار و زیر پانصد شده است و متأسفانه مسئولان محترم و عزیز کشور تا کنون هیچ اقدامی دراین‌باره انجام نداده‌اند و سال‌هاست که از این مشکل اساسی دریانوردان می‌گذرد و هیچ‌گونه برخوردی صورت نگرفته است. چرا؟ نمی‌دانم، آیا بیکاری هزاران دریانورد ایرانی و اینکه چه می‌گذرد بر سر سفره‌های این خانواده‌های دریایی بیکار، برایشان مهم نبوده است؟ آیا این خانواده‌ها مجاز به گذران زندگی نیستند؟
نفرات دریایی با هزار و یک امید هزینه‌های زیادی کرده‌اند، مدت‌ها در آموزشگاه‌های دریایی وقت و هزینه صرف کرده و تحت نظارت بازرسان سازمان بنادر واحدهای مختلف را پاس کرده و مدارک موردنیاز دریانوردی را دریافت کرده‌اند و زمانی که وارد بازار این شغل شریف شدند، متأسفانه می‌بینند خبری از کار نیست و باید ماه‌ها و یا حتی سال‌ها به انتظار بنشینند تا شاید فرجی شود و به یک کشتی ملحق بشوند. دریانورد مظلوم در طول این مدت بیکاری از کجا و چگونه باید هزینه‌های خانواده خود را تأمین کند؟ حال چرا مالکان محترم از نیروی کار خارجی استفاده می‌کنند؟»
نماینده دریانوردان ادامه داد: «پرسنل خارجی به خاطر پرکردن سی‌تایم دریایی خود حاضرند هر نوع سختی را تحمل کنند و بعد از پرکردن سی‌تایم دریایی خود به شناورهای اقیانوس‌پیما رفته و با حقوق بالای دلاری مشغول به کار شوند. پرسنل خارجی نیاز به مرخصی نداشته و یکسره یک تا دو سال در شناور کار می‌کنند، نیازی به حقوق نداشته و به‌صورت رایگان در این مدت مشغول به کار شده، بیمه تأمین اجتماعی ندارند، غذای مناسب و لباس و کفش کار نیاز ندارند، کیفیت کارشان بسیار پایین‌بوده که در طول درازمدت صدمات بسیاری به شناور وارد می‌کنند، ولی مالک شناور به خاطر صرفه اقتصادی از نیروی خارجی استفاده می‌کند.»
رفیعی اضافه کرد: «هر پرسنل خارجی باعث بیکارشدن سه پرسنل ایرانی شده چون زمانی که یک تا دو سال در شناور به‌طور مداوم و بدون رفتن به مرخصی کار کرده، مسئولان یارویاور دریانورد ایرانی باشید. از مسئولان عزیز و گرامی عاجزانه تقاضا دارم به داد ما دریانوردان مظلوم و زجرکشیده، درد دیده برسند و نگذارند بیشتر از این در آتش بیکاری و شرمندگی خانواده‌هایمان در سفره‌های خالی بسوزیم.»
