سد تحریم از یک سو و شرایط سخت گیرانه برای ورود کالا به کشور با تاکید بر ضرورت و کیفیت کالاها، باعث شده که سیلی کمبود بار به صورت شرکت های حمل و نقل دریایی بخورد.

برخی شرکت ها مجبور به تعدیل نیرو شده اند و برخی با حداقل ظرفیت کار می کنند و دراین بین، کمبود بار موجب رقابت ناسالم شده است و نقص سازوکارهای موجود، باعث ایجاد رانت و رشوه در سطح وسیع شده است که نظارت جدی و دقیق مسئولان را طلب می کند.

می گویند ناوگان حمل ونقل دریایی کشوراین روزها حال و هوای خوبی ندارد و شرکت های حمل ونقل دریایی در رکود گیر افتاده اند. اکثر شرکت ها با ظرفیت نسبی کار می کنند و کمبود بار برای حمل، بخشی از ظرفیت آن ها در ساحل لنگر انداخته و به اصطلاح دارد خاک می خورد.

اولین گزینه ای که دلیل کاهش بار شده است، کاهش چشمگیر واردات است که نسبت به سال گذشته، بسیار کمتر شده است. علاوه بر تحریم ها که معضل همیشگی این سال هاست، سخت گیری گمرک باعث شده که بخش مهمی از سفارش ها یا قابل ثبت نباشد و یا ثبت آن ها با محدودیت های متعددی روبرو شده است. می توان این سیاست محدودسازی را در جهت جلوگیری از خروج ارز برآورد نمود.

در این سیاست، ثبت بسیاری ازاقلام غیر ضروری محدود شده است و سفارشی در این موارد ثبت نمی شود و باری هم از ناحیه این سفارش ها وارد بازار ایران نمی شود. بار که نباشد، کشتی های حمل بار هم دلیلی برای تردد ندارند و چاره ای نیست جز این که لنگر انداخته و چشم به راه بمانند.کاهش صادرات امسال نسبت به سال و سال های گذشته نیز دلیل دیگری است که بازار شرکت های حمل و نقل دریایی را با طوفان بی کاری همراه کند.

دلایل این کاهش که برخی شرکت های حمل و نقل به آن اشاره کرده اند، چندان برای ما معلوم نیست و به نظر می رسد توجه به بازار داخلی برای مهار تورم، دلیل عمده آن باشد. نکته دیگر که در کنار دو عامل فوق که می تواند علت العلل هم باشد، عدم تخصیص ارز به واردات برخی کالاها باشد.نکته دیگر، ثبت سفارش مشروط است. بسیاری از ثبت سفارش ها در گذشته، بدون توجه به استانداردها و حداقل کیفیت کالاها بوده است و این موجب ورود انبوهی کالاهی بنجل و بی کیفیت به کشور شد. قرار دادن برخی قواعد و مشروط کردن برخی سفارش ها به کیفیت، باعث شده که ثبت سفارش به آسانی صورت نگیرد.