یکباره تخفیف ٩ ساله بر باد می‌رود
وبلاگ تین نیوز | بیمه یکی از صنایعی است که مردم کمتر به آن اعتماد دارند. هرچند در بسیاری از موارد این بی‌اعتمادی درست نیست، ولی برخی از قوانین در این بخش زمینه گلایه بیمه‌گذاران را فراهم می‌کنند. یکی از گلایه‌های مردم در نحوه محاسبه حق بیمه شخص ثالث است که به یک باره سال‌ها تخفیفی که جمع شده است را به باد می‌دهد.
براساس قانون بیمه شخص ثالث در صورتی‌که راننده خودرو از خسارت بیمه خود استفاده نکند، هر‌ساله درصدی از حق بیمه وی کاسته می‌شود. بدین طریق که پس از یک‌سال عدم خسارت در سال دوم صاحب خودرو از تخفیف ١ درصدی در حق بیمه خود بهره‌مند می‌شود و در صورتی که یک‌سال دیگر از شرکت بیمه‌گر خود خسارت دریافت نکند میزان تخفیفی که به وی تعلق می‌گیرد به ١٥درصد افزایش می‌یابد.
اما از سال چهارم اگر خسارتی حادث نشود، سالانه ١ درصد به تخفیف حق بیمه پرداختی صاحب خودرو افزوده می‌شود که البته در سال نهم با رسیدن میزان تخفیف اعمال شده به ٧ درصد حق بیمه پرداختی سقف تخفیف‌ها پر می‌شود و پس از آن تغییری نخواهد کرد. بنابراین درصورتی که یک راننده ٩سال پی‌در‌پی هیچ‌گونه خسارتی از بیمه خود دریافت نکند، هر سال تنها ٣ درصد از حق بیمه واقعی خود را می‌پردازد.
این درحالی است که برای مثال اگر در سال نهم یا دهم صاحب خودرو در تصادفی از بیمه شخص ثالث خود استفاده کند و خسارت دریافت کند، تمام پله‌هایی که طی سال‌ها بالا رفته و شامل تخفیف شده است را باید به یک باره به پله نخست برگردد. درواقع ٧ درصد تخفیف اعمال شده یک دفعه بر باد می‌رود و از سال بعد با صاحب این خودرو مانند کسی که برای اولین‌بار خودروی خود را بیمه می‌کند، برخورد می‌شود.
در این زمینه برای بیمه‌گذاران این سوال مطرح می‌شود که چرا با یک خسارت کل تخفیف‌ها از بین می‌رود و همانطوری که درصدی میزان تخفیف افزایش یافته، از میزان تخفیف‌ها کاسته نمی‌شود. براین اساس مشتریان شرکت‌های بیمه این برخورد را ظلم به خود می‌دانند که چندان با عدالت همخوانی ندارد و از سوی دیگر اصول مشتری‌مداری را نادیده می‌گیرد. ولی از آنجایی که بیمه شخص ثالث برای صاحبان خودرو جزو بیمه‌های اجباری محسوب می‌شود، بیمه‌گذاران هیچ‌گونه حق انتخابی در این زمینه ندارند و باید به آن تن دهند.
افزایش حق بیمه براساس دفعات خسارت
زمانی ناعادلانه بودن این قانون مشخص می‌شود که بدانیم شرکت‌های بیمه نه‌تنها کل تخفیفی که شامل فرد خسارت دیده شده را حذف می‌کنند، بلکه در صورت تکرار خسارت‌ها وی را جریمه هم می‌کنند. هر چند از نظر اقتصادی و ریسک‌پذیری جریمه و تنبیه رانندگان پرخطری که مدام تصادف می‌کنند، منطقی باشد ولی آن سوی ماجرا نیز باید به همین‌گونه نگریسته شود. به این معنا که درصد تخفیف‌ها به نسبت خسارت‌های دریافتی فرد کاهش یابد. برای مثال کسی که از ٧ درصد تخفیف حق بیمه برخوردار است درصورت دریافت خسارت به پله
پایین‌تر یعنی تخفیف ٦ درصدی منتقل شود، نه این‌که به یک باره کل تخفیفی که در طول یک دهه جمع‌آوری کرده را از دست بدهد.
این درحالی است که همین قانون برای یک بار خسارت مالی ١ درصد، دو بار خسارت ٢ درصد، سه بار خسارت ٤ درصد و چهار بار و بیشتر را ٨ درصد به حق بیمه شخص ثالث راننده اضافه می‌کند. البته این قانون درخصوص خسارت‌های بدنی سختگیرتر بوده و برای یک تا چهار بار و بیشتر خسارت بدنی به ترتیب ٢ ، ٤ ، ٦ و ١ درصد افزایش حق بیمه درنظر گرفته است. بدین ترتیب میزان حق بیمه کسی که چهار بار دچار حادثه شده و خسارت وارد کند ٢ برابر خواهد شد. بنابراین به‌نظر می‌رسد به منظور متناسب‌سازی تنبیه و تشویق در بیمه شخص ثالث و همچنین عادلانه‌تر شدن آن در چگونگی اعمال
تخفیف‌ها و حذف آن بازنگری کنند.
