◄ حوادثی که حمل بار با اتوبوس ایجاد می‌کند

برخی رانندگان کامیون معتقدند یکی از مشکلاتی که در چند سال اخیر گریبانگیر حمل و نقل بار جاده‌ای شده،  حمل بار توسط اتوبوس‌هایی است که در مواقعی میزان بار آنها بیشتر از تعداد مسافران‌شان است و آن‌چه این موضوع را خطرناک‌تر می‌کند، حمل مواد آتش‌زا، سمی، اسیدی و... است.

به گزارش تین نیوز، یک راننده کامیون در این زمینه با بیان این‌که در مواردی حتی به عینه شاهد بوده‌، اتوبوسی حدود ۴ تا ۵ تن بار زده است، به خبرنگار ما گفت: آیا این اتوبوس با این وزن باری که زده و وزن مسافرها تعادل دارد؟ آیا جان مسافران با این وضعیت به خطر نمی‌افتد؟ آیا اتوبوس‌ها مجاز به حمل این میزان بار هستند؟

بیشتر بخوانید: معضل حمل بار تجاری با اتوبوس‌های مسافربری

یک راننده دیگر نیز با تاکید بر این‌که ۳ یا 4 تن، بار یک خاور است، اظهار کرد: این میزان بار درحالی توسط اتوبوس‌ها جا‌به‌جا می‌شود که یک خاور برای حمل این بار باید از لحاظ قانونی مدارک کامل حمل بار از جمله بارنامه و کد رهگیری را از سیستم سازمان راهداری و حمل و نقل کسب و کمیسیون نیز پرداخت کند.

یک راننده کامیون دیگر نیز بیان کرد: در گذشته چند کارتن بار یا یک بسته کالا را که حمل آن با کامیون مقرون به صرفه نبود با اتوبوس حمل می‌کردند اما الان این مقدار از تن هم گذشته است.

وی افزود: ضعف قانون، عدم کنترل، عدم بازدید ماموران ناظر، مخارج زیاد تعمیر نگهداری و اتوبوس و...باعث شده رانندگان اتوبوس کالا حمل کنند.

به گزارش تین نیوز، در این زمینه یک فعال صنفی بخش حمل و نقل مسافری جاده‌ای با تاکید بر این‌که حمل بار توسط اتوبوس‌ها به آش هزار آشپزی می‌ماند که ۹۹۹ نفر از آن سود می‌برند اما مسئولیتی ندارند، گفت: در این نوع حمل بار، مسئولیت بار و حمل کننده آن یک‌نفر است و آن هم مالک اتوبوس است.

مختار داوودی افزود: هم اکنون از حمل بار توسط اتوبوس‌ها، شهرداری‌ها، شرکت‌ها‌، بعضی انجمن شرکت‌ها، پیک شهری، دلال بار و ... سود می‌برند اما معلوم نیست نقش اینها در این کار چیست.

به گزارش تین نیوز، وی ادامه داد: این در حالی است که همین بی‌مسئولیت‌ها به‌راحتی ۵۰ درصد بهای بار را کسب می‌کنند و از 50 درصد مابقی هم ۳۰ درصد به مالک و ۲۰ درصد به انباردار تعلق می‌گیرد، این در حالیست که صاحب کالا انباردار و راننده را می‌شناسد و آخر سر هم خسارت به راننده ختم می‌شود.

این راننده با تاکید بر این‌که باری که باید با اتوبوس‌ها حمل شود، بارهای اورژانسی است نه تجاری، خاطرنشان کرد: برای هیچ تاجر یا کاسبی به‌صرفه نیست با توجه به قیمت بالا و سه مرحله‌ای بودن آن یعنی حمل از مبدا به پایانه، از پایانه مبدا به پایانه مقصد و از پایانه مقصد به محل تحویل و به صورت سه بار بارگیری و سه بار تخلیه، از اتوبوس استفاده کند، بنابراین بهترین وسیله حمل با هر وزنی کامیون است.

داوودی گفت: بارهایی مثل پاکت اسناد، نامه، گل، وسیله تعمیراتی، بارهای که از وزن یک وانت کمتر و به صرفه نیست با وانت جابه‌جا شود، بارهای تکمیلی مثلاً کاشی که با کامیون حمل شده حال چند متر از آن کاشی یا سنگ، مورد نیاز است و باید سریع به دست استاد کار برسد با اتوبوس حمل می‌شود.

به گزارش تین نیوز، وی افزود: ولی مشکل اینجاست که در پوشش همین بارهای اورژانسی، انبارها به خصوص انبارهای مرکزی اقدام به گرفتن بار تجاری می‌کنند، ولی نه برای اتوبوس بلکه برای کامیونت‌هایی که مالک اغلب آنها انبارهای مرکزی بوده و اگر سری به پایانه‌ها زده شود این کامیونت‌ها در اطراف پایانه‌ها به وفور دیده می‌شوند که مستقیم بار را به مقصد یا همان کارگاه تحویل می‌دهند.

به گفته وی، انبارهای مرکزی در کنترل سازمان راهداری نیست و شهرداری‌ها به اسم سازمان حمل و نقل شهرداری‌ها و با عوارض 3 درصد و اجاره بها عملاً این انبارها را در دست گرفته‌اند و در بسیاری از پایانه‌ها نقش مدیریتی سازمان راهداری در اثر دخالت غیرقانونی شهرداری‌ها وشوراهای شهر در این انبارها به صفر رسیده است.

به گزارش تین نیوز، این فعال صنفی در پاسخ به این پرسش که اتوبوس‌ها مجاز به حمل چه میزان بار هستند، تاکید کرد: در بخشنامه آمده است که هر قطعه بار نباید بیشتر از 40 کیلو باشد و در مجموع 1600 کیلو و یک جعبه اتوبوس نیز باید خالی بماند.

او با بیان این‌که ممکن است بار حجیم و سبک باشد در ‌آن‌صورت باید در سه جعبه با 200 کیلو پر شود، گفت: اگر در سیستم اتوبوس‌ها موضوع تعادل را در نظر بگیریم در عقب اتوبوس موتور و گیربکس و دیفرانسیل قرار دارد و در قسمت جلو، باک اتوبوس که در زمستان  و جاده لغزنده وقتی باک پر هست، کنترل وسیله به مراتب راحت‌تر است.

این راننده اتوبوس افزود: در اتوبوس‌های وی آی پی هم چون یک ردیف تک صندلی و یک ردیف جفت است، سمت راست اتوبوس که صندلی‌های آن زوج است وزنی دو برابر قسمت چپ دارد و هدف از این‌که وزن هر قطعه بار نباید بیشتر از 40 کیلو باشد نیز، تنظیم و تقسیم وزن است.

داوودی گفت: این بدان معنی است که اتوبوس‌ها مجاز به حمل بشکه  220لیتری که 220کیلو و یا بیشتر(بسته به نوع مواد داخل آن) که این وزن در یک قطعه تجمیع شده است، نیستند و در زمان حادثه اینها از مواردی است که در کمیسیون ماده 11 مورد بررسی قرار می‌گیرد و اگر کوچکترین مشکلی پیش بیاید، این راننده است که باید خسارت بدهد.