◄ پنج دلیل مخالفت مالکان جایگاه‌های عرضه سوخت با طرح برندینگ

به تازگی تحلیلی در مورد موضوع برند و برندینگ در جایگاه‌های عرضه فراورده‌های نفتی و CNG کشور، در شبکه‌های مجازی منتشر شده که در آن  به شرح دلیل اصرار وزارت نفت بر اجرای طرح برندینگ، دلیل مخالفت قریب به اتفاق مالکان جایگاه‌های عرضه سوخت سراسر کشور با این طرح و همچنین دلایل استقبال شرکت‌های نوظهور از طرح برندینگ تشریح شده است.

به گزارش تین‌نیوز، در این تحلیل دلایل اصرار وزارت نفت برای انجام هر چه زودتر طرح مذکور به شرح زیر ذکر شده است:

1-خلاصی از بودجه سنگین سالیانه از پرداخت های کارمزد مجاری عرضه که همیشه با مخالفت جایگاهداران روبرو بوده است (هر چند با تصویب و اجرای قانون حق العمل خود به خود این مهم اجرایی و یکی از آرزوهای دیرینه جایگاهداران عملی خواهد شد)

2-با اجرای طرح برندینگ مسئولیت نظارت و مدیریت عملیات جایگاه‌های سوخت و CNG کشور که یک وظیفه ذاتی و تعریف شده ، طی نزدیک به یک قرن، از شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی به شرکت‌های بدون پشتوانه تخصصی، تازه تاسیس و بدون سابقه کاری برند منتقل خواهد شد.

3-مسئولیت حمل‌ونقل سوخت و ناوگان عظیم سوخت‌رسانی کشور بدون بار مالی به شرکت‌های برند منتقل خواهد شد.

٤-مسئولیت خطیر و مهم HSE، مهندسی و بهداشت و ایمنی جایگاه‌های سوخت از شرکت ملی پخش سلب و به عهده مدیران شرکت‌های برند خواهد افتاد.

4-با تشویق و امتیازدهی شرکت ملی پخش  فراورده‌های نفتی، ادارات و سازمان‌های دولتی و خصوصی، بانک‌ها و شهرداری‌ها تعداد جایگاه‌های عرضه فراورده‌های نفتی، خصوصاً در شهرها چندین برابر تعداد کنونی گشته و خدمات‌رسانی توسط یک جایگاه تقسیم به 20 ، 30 جایگاه یا بیشتر خواهد شد. (بر فرض، مسافت 15 کیلومتری بزرگراه شهید همت تهران را که توسط دو جایگاه کنونی در دو سمت شمالی و جنوبی بزرگراه پوشش می‌دهد ،تبدیل به حداقل 70 جایگاه در دو سمت بزرگراه ) با فروش روزانه حداکثر سه یا چهار هزار لیتر مشابه کشورهای اروپایی و همسایه خواهد شد.

5-در صورت اجرایی شدن طرح فوق در کوتاه مدت دولت برنده اصلی و شرکت‌های برندینگ با حصول درآمد‌های نجومی صاحب این خوان و سفره رنگین و آماده خواهند بود.

به گزارش تین‌نیوز، در ادامه این تحلیل که در گروه‌های تلگرامی مرتبط با فعالان بخش سوخت منتشر شده، دلایل مخالفت قریب به اتفاق مالکان جایگاه‌های عرضه سوخت کشور  با طرح برندینگ وزارت نفت به شرح زیر عنوان شده است:   

 1- اگر قبول کنیم که بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مشکل از مشکلات متعدد جایگاهداران عرضه سوخت و CNG همانا کم و ناچیز بودن کارمزد فعلی است، با تصویب قانون حق‌العمل آرزوی دیرینه فعالان این صنف به وقوع پیوسته و با اجرایی شدن آن، گامی بزرگ جهت رفع سرمایه‌گذاری، در این وادی و رفع مشکل مالی آنان برداشته خواهد شد.

2- از دید اکثریت جایگاه‌داران در سراسر کشور هیچ توجیه علمی و منطقی نمی‌تواند مسبب این باشد که این قشر، قراردادهای منعقده، حتی مورد اعتراض و یک طرفه خود را با شرکت پخش فراورده‌های نفتی ابطال و با شرکت‌های بدون پشتوانه، کاغذی، بی‌ریشه و تخصص قراردادی جدید منعقد نمایند.

3-از نظر مالکان و مدیران جایگاه‌های عرضه سوخت و CNG ورود به عرضه برندینگ و شرکت‌های مذکور، یعنی خودکشی و انتحار دست جمعیصنفیکه در تمام سال‌های جنگ و سازندگی، تحریم و مشکلات سهمیه‌بندی، با سرمایه و تلاش بی‌نهایت به امید آینده بهتر تمام روزها و سال‌های سخت گذشته را سپری نموده‌اند.

4- با ورود شرکت‌های برندینگ به عرصه جایگاهداری و رقابت این شرکت‌ها با همدیگر، تنها دغدغه‌ای که مدیران این گونه شرکت‌ها نخواهند داشت رسیدگی به مسائل فعالان این صنف خواهد بود و با ایجاد جایگاه‌های متعدد و نزدیک به هم، با رنگ‌ها و نشان‌های مختلف، با اسامی و برندهای مختلف، عملا سرمایه‌گذاران خرد که با تمام هستی خود وارد این کار شده بودند، ورشکست و از گردونه خارج و در بهترین حالت ،کارگرهای شاغل در این گونه جایگاه‌ها خواهند بود.

5- مالکان جایگاه‌های عرضه سوخت فراورده‌های نفتی و CNG  ایمان راسخ به این موضوع دارند که طراحان و آمران طرح برندینگ در وزارت نفت و دولت هیچ گونه اعتقادی جهت رفع مشکلات مالی و دیگر مشکلات این صنف نداشته و بزرگترین امتیاز این طرح برای خود مجموعه دولت جهت رفع مسئولیت‌های قانونی و صد البته واریز سودهای کلان به کیسه شرکت‌های برند و جانشین خواهد بود.

به گزارش تین‌نیوز، در ادامه این تحلیل، دلایل استقبال شرکت‌های نوظهور، بدون پشتوانه و کاغذی برندینگ از طرح مذکور به شرح زیر ذکر شده است:

 1- با توجه به سرمایه‌گذاری بیش از یک میلیارد دلاری در بخش تاسیس و خدمات رسانی جایگاه‌های عرضه سوخت و CNG ، شرکت‌های کاغذی برندینگ (شرکت‌هایی که بیشتر سابقه در کار تاکسیرانی و سوپر مارکت داشته‌اند)جهت به دست آوردن پول‌های باد آورده، مشتاقانه و حریصانه ، به دنبال پیاده نمودن طرح فوق هستند.

2- شرکت‌های کاغذی برند، در مهمترین هدف که همانا کسب سودهای باد آورده و نه خدمت رسانی و سرمایه‌گذاری در بخش توزیع فراورده  بدون تحقیق و تفکر نسبت به مسئولیت‌های کیفری و حقوقی منتقل شده در آینده به این گونه شرکت‌ها ورود کرده که مسلما در سال‌های اولیه اکثر آنها با مشکلات عدیده از گردونه خارج خواهند شد.

3- یکی از بزرگترین مشکلات جایگاهداران، تاسیس جایگاه‌های نزدیک به هم بدون پشتوانه مالی است که دربحث برندینگ این مسئله هیچ توجیحی نخواهد داشت، شرکت‌های برندینگ در فاصله‌های کوتاه شهری و غیره شهری، دیوار به دیوار هم ، با عناوین مختلف، جایگاه راه‌اندازی کرده و فروش مجموعه برند، مهمترین بازگشت سود را برای آنها خواهدداشت، حتی اگر جایگاه‌ها به فروش حداقلی سه یا چهار هزار لیتر هم نرسد.

4- شرکت کاغذی برندینگ، بدون دانستن اینکه چه مسئولیت حقوقی، مهندسی، ایمنی و بهداشتی را تقبل خواهند کرد و شاید دانسته، با عقد قرادادهای یک طرفه با جایگاهداران تنها به فکر منافع مالی و مادی خود هستند.

5- سخن آخر به آن تعداد انگشت‌شمار افراد فعال در صنعت جایگاهداران کشور که خود تمامی مشکلات صنف را با پوست و گوشت خود درک کرده و متاسفانه به پیشواز این طرح یک طرفه ، به عناوین مختلف و یا تعاونی رفته‌اند، این است که شما اولین افرادی هستید که در چرخه ایجاد برندینگ نابود و فدا خواهید شد با توجه به پشتیبانی مالی و دولتی از شرکت‌های خاص، مؤسسان شرکت‌های فوق به‌زودی از هستی و دارایی خود ساقط و آبرو و حیثیت چندین ساله خود را به فنا خواهند داد.