◄ راه آهن شرکت های ریلی را شرکای تجاری خود بداند

تحلیل عمیق‌ و ابعاد گسترده‌تر موضوع:
در درخواست تغییر رویکرد راه آهن به شرکت‌های ریلی به عنوان شرکای تجاری، ابعاد مختلفی نهفته است که هر یک به نوبه خود بر آینده صنعت ریلی کشور تاثیرگذار خواهد بود. در زیر به برخی از این ابعاد و جزئیات بیشتر پرداخته می‌شود:
1. تغییر مدل کسب‌وکار راه آهن:
• از انحصار به رقابت: راه آهن باید از مدل کسب‌وکار سنتی و انحصاری خود فاصله گرفته و به سمت رقابت با سایر شرکت‌های ریلی حرکت کند. این امر مستلزم ایجاد یک فضای رقابتی سالم و شفاف است.
• تمرکز بر زیرساخت‌ها و خدمات پایه: راه آهن می‌تواند با تمرکز بر توسعه و نگهداری زیرساخت‌ها و ارائه خدمات پایه مانند زیرساخت‌های ایستگاهی، سیگنالینگ و ...، زمینه را برای فعالیت شرکت‌های خصوصی فراهم کند.
• توسعه خدمات ارزش افزوده: شرکت‌های خصوصی می‌توانند با ارائه خدمات ارزش افزوده مانند حمل و نقل بارهای تخصصی، حمل و نقل مسافر با خدمات ویژه، لجستیک و ...، به رقابت پرداخته و ارزش افزوده بیشتری برای صنعت ریلی ایجاد کنند.
2. اصلاح ساختار قانونی و مقرراتی:
• شفاف‌سازی قوانین: قوانین و مقررات موجود در حوزه ریلی باید شفاف و قابل پیش‌بینی باشند تا سرمایه‌گذاران بتوانند با اطمینان بیشتری در این بخش سرمایه‌گذاری کنند.
• ایجاد سازمان تنظیم مقررات مستقل: ایجاد یک سازمان تنظیم مقررات مستقل با اختیارات کافی می‌تواند به نظارت بر بازار ریلی، تضمین رقابت سالم و ایجاد یک محیط کسب‌وکار عادلانه کمک کند.
• تسهیل صدور مجوزها: فرآیند صدور مجوزهای فعالیت برای شرکت‌های خصوصی باید ساده‌سازی شده و زمان‌بر نباشد.
3. توسعه منابع مالی:
• جذب سرمایه‌گذاری خصوصی: با ایجاد یک محیط سرمایه‌گذاری جذاب، می‌توان سرمایه‌گذاران خصوصی را برای سرمایه‌گذاری در بخش ریلی ترغیب کرد.
• استفاده از ابزارهای مالی نوین: استفاده از ابزارهای مالی نوین مانند اوراق مشارکت، صندوق‌های سرمایه‌گذاری و ... می‌تواند به تامین مالی پروژه‌های ریلی کمک کند.
• همکاری با بانک‌ها و موسسات مالی: ایجاد همکاری‌های نزدیک با بانک‌ها و موسسات مالی می‌تواند به تسهیل دسترسی شرکت‌های ریلی به منابع مالی کمک کند.
4. توسعه نیروی انسانی:
• آموزش و پرورش نیروی انسانی: سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش نیروی انسانی متخصص در حوزه ریلی ضروری است.
• جذب نیروی انسانی متخصص: جذب نیروی انسانی متخصص از خارج از کشور و همچنین ایجاد انگیزه در نیروهای داخلی برای ارتقای سطح دانش و مهارت‌های خود می‌تواند به بهبود بهره‌وری در صنعت ریلی کمک کند.
5. توسعه فناوری:
• بکارگیری فناوری‌های نوین: استفاده از فناوری‌های نوین مانند اینترنت اشیا، هوش مصنوعی و ... می‌تواند به بهبود بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها و افزایش ایمنی در صنعت ریلی کمک کند.
• همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان: همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان می‌تواند به توسعه فناوری‌های بومی در حوزه ریلی کمک کند.
6. توسعه زیرساخت‌ها:
• توسعه شبکه ریلی: توسعه شبکه ریلی و اتصال آن به سایر شبکه‌های حمل و نقل می‌تواند به افزایش سهم حمل و نقل ریلی در حمل و نقل کالا و مسافر کمک کند.
• بهبود کیفیت زیرساخت‌ها: بهبود کیفیت زیرساخت‌های موجود مانند خطوط ریلی، ایستگاه‌ها و ... می‌تواند به افزایش سرعت و ایمنی حمل و نقل ریلی کمک کند.
موارد موردی برای بررسی بیشتر:
• نقش دولت در حمایت از بخش خصوصی: دولت باید با ارائه مشوق‌های مالی و غیرمالی از سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی حمایت کند.
• چالش‌های موجود در اجرای این تغییر رویکرد: مقاومت برخی از بخش‌های دولتی، کمبود منابع مالی، نبود نیروی انسانی متخصص و ... از جمله چالش‌های موجود هستند.
• اثرگذاری این تغییر بر محیط زیست: توسعه حمل و نقل ریلی می‌تواند به کاهش آلودگی هوا و کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی کمک کند.
• تجارب سایر کشورها: مطالعه تجارب سایر کشورها در زمینه خصوصی‌سازی صنعت ریلی می‌تواند به ایران کمک کند تا از اشتباهات گذشته جلوگیری کند و از تجربیات موفق دیگران بهره‌مند شود.
نتیجه‌گیری:
تغییر رویکرد راه آهن به شرکت‌های ریلی به عنوان شرکای تجاری، یک فرآیند پیچیده و طولانی‌مدت است که نیازمند همکاری همه جانبه دولت، بخش خصوصی و سایر ذینفعان است. با اتخاذ سیاست‌های درست و ایجاد یک محیط رقابتی سالم، می‌توان به توسعه پایدار صنعت ریلی در کشور امیدوار بود.

باسلام
توضیحات دوست عزیزم آقای علی احمدی برای حوزه ریلی چند سوال ایجاد می کن:
اول واقعا واحد تنظیم گری چه شرح وظابفی دارد بهتر نیست یک بار هم بجای اسم بردن حداقل یک شرح وظیفه اولیه برای این واحد نوشته شود ولو از سوی بخش خصوصی تا شرایط ایجاد این سازمان محقق گردد سالها است که تنها از لزوم ایجاد چنین سازمانی نام برده می شود لیکن کشی نمی گوید واقعا چه وظیفه ای خواهد داشت
برداشت عمومی اینست که مثلا قرار است این سازمان حق بخش خصوصی را از دولت بگیرد اما اگر سازمان دولتی باشد بازهم تعارض منافع خواهیم داشت.
دومین بحش اشاره به شریک راهبردی بودن بخش خصوصی با راه آهن مطرح شده که قطعا این شراکت می بایست یک معامله برد برد برای هر دو طرف باشد ظاهر قضیه به نظر میرسد هر دو طرف ادعای باخت دارند و روشن شدن موضوع نیاز به یک حاکم بیرونی دارد
از نظر بنده رفتارهای دوطرف رفتارهای درستی نبوده است وتنها موضوع یک طرفه به راه اهن بر نمی گردد و برای حل مشکل لازم است بخش خصوصی هم در رفتار های خود تجدید نظر کند
دوستانی که در حال حاضر در راس بخش خصوصی های ریلی قراردارند خود زمان زیادی را در همین راه آهن مدیر بودند از جمله برادر و دوست عزیزم آقای علی احمدی و ایشان بسیار خوب با مشکلات ساختاری دولت آشنا هستند که اگر موضوع به این راحتی قابل حل بود خود باید در زمانی که در دولت حضور داشتند مشکل را حل می کردند اگر محقق نشد پس ثابت می کند کار سختی است.
در خصوص اصلاح ساختار هم واقعا و ای کاش یک بار و برای همیشه این مشکل را حل کنند تا کنون راه آهن در بیست وچند سال گذشته میلیاردها تومان هزینه مشاور و شرکت داده است که برای ساختار جدید و چابک تر راه آهن نظر بدهند اما همیشه با حق وتوی مدیر عامل وقت راه آهن شرایط محقق نشده است پیشنهادمیکنم این بار خود سازمان امور استخدامی کشور یک مشاور بگیرد ونتیجه را به مجمع وهیئت مدیره راه آهن ابلاغ نماید
زیرا ظاهرا در راه آهن این ماموریت انجام شدنی نیست
در انتها آرزوی من اینست که سازمان قدیمی و ریشه دار راه آهن که در حال حاضر واقعا حال خوبی را نه برای سازمان ونه برای پرسنل خود طی میکند با تدبیر مدیران به آرامشی برسد که شاهد تقابل های سیاسی و منفعت شخصی نباشد