تحریم های غرب و سرنوشت تجارت دریایی ایران
این تحریم ها که شامل محدودیت های تجاری و مسدودسازی دارایی ها هستند، تأثیرات عمیقی بر اقتصاد ایران و تجارت دریایی کشورمان خواهند گذاشت.
حسین سلاح ورزی: تحریم های اتحادیه اروپا و بریتانیا علیه شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران ( (IRIS و شرکت های تابعه آن، بخشی از سیاست های فشار حداکثری بر ایران است که به دلیل اتهامات مربوط به فعالیت های غیرقانونی و نقض قوانین بین المللی اعمال شده اند.
به گزارش تین نیوز به نقل از اقتصادسرآمد، این تحریم ها که شامل محدودیت های تجاری و مسدودسازی دارایی ها هستند، تأثیرات عمیقی بر اقتصاد ایران و تجارت دریایی کشورمان خواهند گذاشت.
۱- تأثیر بر زنجیره تأمین و تجارت بین المللی ایران
کشتیرانی به عنوان یکی از شریان های حیاتی تجارت بین المللی ایران، نقش محوری در انتقال کالاهای صادراتی و وارداتی دارد و تحریم های جدید آن تبعاتی دارد:
افزایش هزینه های حمل و نقل:
ایران مجبور خواهد بود از ناوگان کشورهای ثالث استفاده کند یا از مسیرهای غیرمستقیم بهره گیرد که منجر به افزایش هزینه ها می شود.
اختلال در زنجیره تأمین کالاهای استراتژیک:
کالاهای حیاتی مانند دارو، مواد اولیه صنعتی و قطعات وارداتی ممکن است دیرتر و با هزینه های بالاتر وارد شوند.
کاهش رقابت پذیری صادرات:
هزینه های اضافی حمل ونقل باعث کاهش حاشیه سود محصولات صادراتی، به ویژه در صنایع پتروشیمی، فولاد و کشاورزی می شود.
۲- تبعات بر صنعت کشتیرانی داخلی
شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران یکی از بزرگ ترین نهادهای حمل ونقل دریایی کشور است که با تحریم های مکرر تحت
فشار قرار گرفته است. این تحریم ها می توانند به:
کاهش ظرفیت عملیاتی ناوگان ایران: مسدودسازی دسترسی به بنادر اروپا و محدودیت در خدمات پشتیبانی دریایی.
از دست دادن بازارهای کلیدی:
به ویژه در اروپا که یکی از مقاصد عمده کالاهای صادراتی ایران است.
محدودیت در نوسازی ناوگان:
دسترسی به فناوری های مدرن و قطعات یدکی از طریق شرکت های غربی دشوارتر خواهد شد.
۳- اثرات بر اقتصاد ملی
تشدید تورم:
افزایش هزینه های واردات کالاهای اساسی می تواند به رشد تورم و فشار بر مصرف کنندگان منجر شود.
کاهش درآمدهای ارزی:
صادرات محدودتر، به ویژه در صنایع بزرگ مانند پتروشیمی، می تواند ذخایر ارزی ایران را تحت تأثیر قرار دهد.
تأثیر بر اشتغال:
کاهش فعالیت های کشتیرانی می تواند منجر به بیکاری در بخش هایی مانند بنادر، حمل و نقل زمینی و صنعت خدمات مرتبط شود.
۴- پیامدهای ژئوپلیتیکی و دیپلماتیک
تحریم های کشتیرانی به دلایل سیاسی اعمال شده اند و تأثیرات زیر را خواهند داشت:
افزایش تنش های دیپلماتیک:
تحریم ها پیام روشنی از طرف اروپا و بریتانیا درباره انتظارات از ایران در مسائل بین المللی ارسال می کند.
تشویق ایران به تغییر شرکا:
تقویت تعاملات با چین، روسیه و کشورهای منطقه ای برای کاهش تأثیر تحریم ها.
احتمال افزایش قاچاق:
فشار بر کشتیرانی رسمی ممکن است به افزایش استفاده از روش های غیررسمی و غیرشفاف برای تجارت منجر شود.
۵- راهکارها و استراتژی های پیشنهادی
برای مقابله با تبعات این تحریم ها، ایران باید استراتژی هایی کوتاه مدت و بلندمدت تدوین کند:
تنوع بخشی به شرکای تجاری:
تمرکز بر گسترش روابط با کشورهای غیرغربی و تقویت توافق نامه های منطقه ای.
سرمایه گذاری در حمل و نقل جایگزین: توسعه حمل و نقل زمینی و ریلی با کشورهای همسایه برای کاهش وابستگی به دریا.
شفافیت و بهبود عملکرد کشتیرانی:
برای کاهش فشارهای بین المللی و رفع اتهامات.
گسترش ظرفیت های تولید داخلی: کاهش نیاز به واردات کالاهای استراتژیک از طریق توسعه صنایع داخلی.
ایجاد همکاری های منطقه ای:
استفاده از ظرفیت های کشورهای همسایه برای دور زدن محدودیت ها.
