حمل و نقل چند وجهی نیازمند متولی توانمند است
تین نیوز | کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران از سال 84 برای ارائه سرویس های حمل و نقل ترکیبی و خدمات door to door ، به صاحبان کالا و مشتریان خود احساس نیاز کرد و از همان زمان ارائه این خدمات را در دستور کار خود قرار داد و فعالیت های خود را آغاز کرد. ولی براساس تجارب کسب شده در طول سال های گذشته و بازبینی های انجام شده در رویه های حمل و نقل ترکیبی توسعه این شیوه حمل ونقل به عوامل سخت افزاری شامل وسایل حمل و نقل و پایانه ها و عوامل نرم افزاری شامل قوانین و مقررات ، روابط بین الملل و بازاریابی نیازمند است.
در پسکرانه های بنادر و حمل ونقل های جاده ای نیز سرمایه گذاری ها به صورت کلان و منسجم نبوده و شبکه خود مالکی در حمل و نقل زمینی یکی از عوامل توسعه نیافتن حمل و نقل ریلی به میزان مودر نیاز و اقتصادی نبودن فعالیت های بخش خصوصی در این صنعت زیرساخت های لازم و خدمات مربوطه هنوز رشد نکرده و قابلیت ارائه خدمات مورد نیاز تجارت را فراهم نکرده است. در حمل و نقل ترکیبی اهمیت و جایگاه حمل و نقل ریلی جهت اتصال به شبکه حمل ونقل دریایی بسیار بالا است و بایستی نگرش بسیار خاصی به این صنعت مبذول شود تا محمولات حمل شده به صورت کلان و در مسافت های طولانی توسط این شبکه توزیع و سپس از طریق
حمل و نقل زمینی در فواصل کوتاه به مقصد نهایی برسد. با این نگرش ، نیاز به پایانه های اتصالی بین سیستم حمل و نقل ریلی و جاده ای است تا امکانات ترانشیپ کالا از یک وسیله حمل ( ریلی) به وسیله حمل دیگر (جاده ای) جهت توزیع و پخش کالا در سطح کل کشور فراهم شود. در حال حاضر نبود این پایانه ها کاملا مشهود است و سرمایه گذاری برای احداث چنین پایانه هایی که می توان آنها را به عنوان نبادر خشک یا پارک های لجستیکی کشور معرفی نمود الزامی است. البته در این راستا کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران پایانه هایی را احداث کرده است.
یکی از عوامل مثبت تاثیرگذار بر بهبود و توسعه حمل ونقل چند وجهی ، روابط بین الملل مناسب است که به رابطه کشور با کشورهای همسایه و همجوار اشاره دارد. در این زمینه استفاده از موقعیت استراتژیک ایران و دسترسی آن به آب های آزاد از دو منطقه شمالی و جنوبی کشور و همچنین محصور بودن برخی همسایگان ، می تواند نقش بسزایی در توسعه حمل و نقل های ترکیبی و ترانزیت خارجی این کشور داشته باشد. ولی متاسفانه بهره برداری درستی از این موقعیت نشده است. در حالی که می توان در خصوص رویه های گمرکی تسهیل شده ، تسهیل در عبور و مرور وسایل حمل بین مرزی سرمایه گذاری های مشترک در توسعه پایانه های
مرزی، تسریع و تسهیل در روابط تجاری و بانکی و تردید بازرگانان و ارائه خدمات، توافقاتی با کشورهای همسایه انجام داد. همچنین با توافق طرفین می توان جهت تسهیل حمل و نقل ، معاهدات بین المللی نیز تدوین و اجرایی کرد.
به طور کلی حمل ونقل ترکیبی در کشور ما جایگاهی بسیار بالا از نظر توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال دارد. ولی این مهم نیازمند یک متولی بسیار توانمند برای مدیریت ابعاد مختلف این روش حمل شامل زیرساخت های حمل ونقل ، پایانه های اتصال قوانین و مقررات و روابط بین الملل است.
زیرساخت ها سخت افرازی لازم در حمل ونقل چند وجهی شامل ابزارهای حمل و نقل مناسب و نقاط اتصال میانه وجه های مختلف حمل و نقلی است که در این راستا کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران با در اختیار داشتن ناوگان دریایی در پایانه های بندری جهت توسعه زیرساخت ارتباط بین حمل ونقل دریایی و حمل ونقل های داخلی سرمایه گذاری ورود کرده است.
کشتیرانی جمهوری ایران در زمینه حمل ونقل ریلی نیز که بعد از حمل ونقل دریایی به عنوان مهم ترین حمل ونقل کلان کشور محسوب می شود. سرمایه گذاری کرده است ولی زیرساخت های مربوط به نقاط اتصال حمل و نقل دریایی به سیستم های حمل ونقل ریلی هنوز تکمیل نشده و نیاز به سرمایه گذاری و برنامه ریزی دقیق تر و کلان تر با حمایت های دولت است.
قوانین و مقررات حاکم بر مدیریت یکپارچه حمل و نقل توسط وسایل حمل متعدد نیز بایستی بازنگری و در برخی موارد قوانین جدیدی تدیون شود تا مسئولیت های حمل به درستی انتقال پیدا کرده و محدوده مسئولیت ها شفاف سازی و منطقی شود. این قوانین و مقررات نه تنها باید پتانسیل های انگیزشی را برای مدیران شبکه ایجاد کند تا به این شیوه حمل رافب شوند. بلکه برای فعالان اقتصادی و تجاری کشور نیز بایستی شیوه ای امن و مطمئن و آسان ایجاد کند. ولی در حال حاضر ضعف در این زمینه و نبود متولی واحدی که بتواند قوانین متعدد و تاثیرگذار بر این شیوه های متعدد را یکپارچه سازی و منسجم کند احساس می شود. در
ضمن تداخل قوانین و مقررات و دستورالعمل های متعدد از سوی ارگان های مختلف در خصوص توسعه حمل و نقل ترکیبی سد عظیمی ایجاد کرده و به طور خاص، دوفرآیند بسیار مهم به نام های ترانزیت داخلی و ترانزیت خارجی کشور را تحت الشعاع خود قرار داده است.
برای تحقق هر چه بهتر حمل و نقل ترکیبی ، بازاریابی تخصصی نیز در این زمینه الزامی است و با توجه به تجارب و سوابق کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران در امر تجارت بین المللی، دستیابی به این مهم امر پیچیده و غیر قابل دسترسی نیست. پذیرش مسئولیت حمل بدین شیوه که به اعتبارسازی و سهم گرفتن شرکت های بزرگ در این صنعت متصل باشد نیازمند اطمینان خاطر از قوانین و مقررات حمایتی و گره گشایی از موانع ذکر شده در پاسخ سوال اول است تا پس از ارائه خدمات و ترغیب مشتریان برای روش حمل ونقل ترکیبی با خالت ارگان های مختلف و ایجاد موانع متعدد شاهد شکست خوردن فرآیند پیشنهادی و از دست دادن اعتبار
شرکت مروبطه در بازار نباشیم تا شرکت های توانمند ورود به بااریابی و ترغیب صاحبان کالا و حتی تجارت بین الملل را به این شیوه ترجیح دهند.
