◄ روایت یک راننده اتوبوس از تمام مصائب دریافت کارت هوشمند رانندگان

به هرحال انجمن صنفی رانندگان وکامیونداران ومسافری هم خرج دارند یادش بخیر پدران ما دهه شصت بهترین دوران رانندگی کردن نه سرخر داشتن نه مفت خور ونه شریک و خلاصه رفیق هرچی مصیبت از دهه هفتاد شروع شد که چندنفر راننده که مرد جاده نبودن برای فرار از ناتوانی شغل رانندگی بفکر چاره افتادن وگفتن چکنیم چکارکنیم که نانمان تو روغن حیوانی کرمانشاهی بیفتد و انجمن رانندگان تشکیل دادن وخود را برتر وفهیم تر میپتداشتن .ای روزگار کجارفت آن همه خوشی وراحتی دهه شصت یادش بخیر.لعنت برآنان که دهه هفتاد به جان رانندگان افتادن وجیب راننده را مبچاپند کارت هوشمند بیمه تکمیلی بیمه تامین اجتماعی طب کار مفت خور فنی حرفه ای مهار بار بچه مهندسان بیکار ‌.....بله رانندگان شدن نردبان بالارفتن مدیران انجمن صنفی ومسول اشتعالزایی بچه مهندسان بیکار .صنف راننده بی صاحب اسن

درود به شرفت

پلیس راه بین شهری مگر می‌گذاره رانندهای اتوبوس کار کنند ب هر بهانه کوچک دفترچه کار ظبط میکنه اما فکر نمیکنه جونه چند نفر دست راننده هست که اعصاب خراب پشت فرمان نشسته

راننده انسانه پر قدرت و گران بها ک متاسفانه در ایران شغلی بی ارزش شده ک ک برا همه شغل‌هایی درآمد ولی برا خودش هیچی بیمه کمر راننده را خم کرده چه تامین احتماعی چه شخص تالت و.

این همه اذیت چرا نمی‌شود فقط گواهینامه وکارت سلامت داشته باشید و فعالیت انجام شود این همه اذیت فقط وفقط خالی کردن جیب راننده‌ای که تازه وارد این شغل شده وبیزار شدن از این شغل جالب تر از همه اینه که یک سال بگذره باید کلی خرج دوندگی کنید تا تمدید کارت هوشمند انجام بدهند ان هم به هزاران شرط که یکی از این شرط‌ها رونداشتی برو دنبال نخود سیاه برو پول خرج کن شاید این آقایان برات کاری کنند آره داداش اینجوریه جریان رانندگان واین کارت هوشمند