شورای شهر پایگاه اجتماعی ورزشکاران و هنرمندان نیست
چهار سال پیش که مردم کلان شهرهای کشور پای صندوق رأی قرار گرفتند در مقابل چشمانشان همزمان با انتخاب رییس جمهور لیستی بلند بالا از زنان و مردانی بود که می‌خواستند وارد شورا شوند؛ آنها بدون اعتنا به اهمیت شوراها تنها به آنهایی که می‌شناختند رأی دادند و اینگونه شد که شورای چهارم لقب شورای سلبریتی‌ها و ورزشکاران را با خود یدک کشید.
به گزارش خبرنگار ایسنا، این کارزار برای مردم زمانی مهم شد که حادثه پلاسکو رخ داد و بحث تخصص گرایی به میان مردم آمد که اگر متخصص در شورا به جای ورزشکاران وجود داشت یا اگر یک متخصص به جای هنرمندان بر روی صندلی‌های شورا نشسته بود، شاید هیچگاه شاهد حادثه های پلاسکو مانند نبودیم.
دو روز دیگر تا رقم خوردن سرنوشت شهر و کشور باقی است، دیوارهای شهرها پر است از پرتره هایی که برخی از آنها پیش از عکس کاندیدا تخصص های او به چشم می آید و برخی نام آشنا بودن چهره های آنها است که مردم را جلب خود می کند اما آیا این بار هم مردم همچون دوره چهارم برگه اخذ رای را از روی عکس کاندیدا پر می کنند یا تخصصش؟!
مرتضی پدریان، جامعه‌شناس اظهار کرد: وقتی جامعه‌ای فرآیندش پوپولیستی شود و افراد به سمت کسانی گرایش پیدا کنند که اسم آنها در معرض رسانه‌های جمعی است و تصور می‌کنند که می‌توانند آرای خوبی داشته باشند بی شک تصمیم می‌گیرند که آرای عمومی را به کار بگیرند.
وی در این خصوص ادامه داد: زمانی که افراد مهمی مثل ورزشکار و هنرپیشه در برخورد با مردم متصور جایگاه می‌شود در واقع آنها فکر می‌کنند که محبوب هستند که این تصور درست است و تصور دومی پیدا می‌کنند که می‌توانند وارد چرخه تصمیم گیری برای همین مردم شوند و قدرت تصمیم گیری و سیاست گذاری دارند که می‌توان گفت این تصور اشتباه است.
این جامعه شناس تصریح کرد: به دلیل اینکه ساختار جامعه پوپولیستی است و مردم آن شناخت و آگاهی و شعور سیاسی را ندارند در نتیجه زمانی که در چنین فضایی قرار می‌گیرند این افراد دارای رأی می‌شوند؛ همین انتخاب موجب می‌شود تا تعدادی از افراد مدیر و متخصص از چرخه به دلایل مختلفی مثل عدم صلاحیت خارج شوند و کف رأی پایین می‌آید، به همین دلیل مردم پس از حضور پای صندوق رأی اولین اسامی که به ذهنشان می‌آید اسامی این افراد است و به همین دلیل آنها انتخاب می‌شوند.
پدریان با اشاره به اینکه ورزشکاران، هنرپیشه‌ها و مجری‌ها باید به درجه‌ای از عقلانیت و رشد اجتماعی و سیاسی رسیده باشند که بتوانند وارد گروه سیاسی شوند و یا به درجه‌ای برسند که متوجه باشند انسان‌هایی نیستند که برای یک کلانشهر مثل اصفهان یا تهران تصمیم سازی کنند. شاید آنها جلو دوربین یا روی تشک یا زمین بازی خیلی حرفه‌ای و خوب باشند، اما آیا قادر به تصمیم گیری برای یک شهر هستند، باید با خود فکر کنند که آیا می‌توانند در برنامه‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی تصمیم بگیرند.
وی با بیان اینکه متاسفانه مسئله تصمیم گیری و تصمیم سازی درست در بین اقشار جامعه مغفول مانده است و البته از طرف دیگر بسیاری از چهره های شاخص ورزشکار و هنرپیشه نیز خود را وارد چنین فضایی نمی‌کنند، گفت: ورزشکاران در دنیا فضای فکریشان دقیق مسئله تصمیم گیری و تصمیم سازی تعریف شده است به همین دلیل فردی مثل مایکل جکسون یا کیریس رونالدو که در دنیا محبوب هستند هیچگاه تاکنون نیامده اند از محبوبیت خود در جایی که مربوط به آنها نیست استفاده کنند، اما در کشور ما این مهم رخ داد و ما پیامدهای آنها را دیدیم.
این جامعه شناس با اشاره به اینکه روند توسعه شهری در اصفهان و تهران به گونه‌ای پیش رفت و اتفاقاتی در این چهار سال رخ داد که مردم به این نتیجه رسیدند که تصمیم گیری و تصمیم سازی برای امور شهری با ورزشکاران و هنرمندان امکان‌پذیر نیست، ادامه داد: من معتقدم حادثه پلاسکو یک نقطه عطفی در تاریخ تصمیم گیری مردم ایران بود. به همین دلیل پس از رسانه‌ای شدن حادثه پلاسکو مردم به این نتیجه رسیدند شاید کسی وزنه خوب می زند یا خوب کشتی می‌گیرد، اما نمی‌تواند در انتخاب شهردار، بودجه بندی و برنامه نویسی شهری خوب عمل کند.
پدریان اضافه کرد: وقتی امروز کمی در وضعیت بودجه‌ای شهرها دقیق می‌شویم مشخصص می‌شود که بودجه‌ها در جاهایی تخصصی بسته نشده چرا به دلیل اینکه افرادی که آنجا حضور داشتند و از توانایی تصمیم گیری و تصمیم سازی برخوردار نبودند و کسانی که در شورا هستند این افراد را چه وزشکار و چه هنرپیشه را به دنبال خود می‌کشند و به قولی عنان شهر را به دست می‌گیرند.
وی با اشاره به اینکه حادثه پلاسکو یک نقطه عطف است و من فکر می‌کنم که مردم برای انتخابات شورای شهر به یک شعور سیاسی رسیده‌اند و به همین دلیل امروز روی بحث تخصص تاکید داشته‌اند، گفت: پایگاه اجتماعی ورزشکاران و هنرمندان شورای شهر نیست.
اما رئیس اسبق هیئت فوتبال استان در خصوص حضور افراد ورزشی بر این اعتقاد است که صرف داشتن چهره ورزشی و حضور مقطعی در ورزش استفاده ابزاری افراد برای رسیدن به مقاصدشان مانند شورا می‌تواند در آینده تأثیر منفی داشته باشد.
علی اکبر ابرقویی نژاد گفت: به طور حتم حضور افرادی که از جنس ورزش هستند و آشنایی کاملی با موضوعات ورزشی دارند، به دلیل اینکه نگاه ورزشی دارند می‌تواند در تصمیم گیری و تصمیم سازی های شهر برای ورزش به ویژه در بخش ورزش همگانی مؤثر باشد.
وی افزود: در کلان شهرها این تأثیر می‌تواند بسیار پررنگباشد چرا که بودجه کلانی به ورزش اختصاص می‌باید که با مدیریت و برنامه ریزی می‌تواند در توسعه و رشد ورزش همگانی و در نهایت بازگرداندن نشاط و سلامت مردم شهر نقش بسزایی ایفاء کنند. بنابراین افراد ورزشی که به دنبال رسیدن به صندلی شورای شهر هستند علاوه بر سابقه ورزشی باید در زمینه مدیریت ورزش و تصمیم گیری‌های مهم در این حوزه نیز دارای سابقه باشند.
وی تاکید کرد: به هر جهت مردم نسبت به گذشته از فرهنگ و شعور سیاسی بالایی برخوردار هستند می‌توانند با توجه به سابقه حضور ورزشی‌ها در شورای شهر اصفهان و تهران تشخیص دهند که این مساله تداوم پیدا کند یا نه؟ و اینکه در این دوره تنها نگاه ورزشی و مطرح بودن ورزشکار را در نظر نگیرند و به دنبال سابقه مدیریتی وی هم باشند تا فردی که وارد شورای شهر می‌شود بتواند به خوبی از حقوق ورزشکاران شهر و تصمیم گیری‌ها و تصمیم سازی های ورزشی نقش پررنگی ایفاء کند.
به گزارش ایسنا، مدیریت شهری امروزه با پیچیدگی‌های بسیاری روبه‌رو شده و البته شورای شهر نیازمند ابزاری چون قوانین، توان اجرایی، همکاری بین سازمانی، تعهد اخلاقی و ... است. مشکلات شهر اصفهان متأثر از سازوکارهای ورود افراد به شورای شهر و به دنبال آن شهرداری است که نتیجه این فرآیند تولید تصمیم‌هایی اشتباه و اجرای آن با ابزاری ناکارآمد است. در این میان حضور ورزشکاران و هنرمندان شاید بیشتر به چشم می‌آید، از این باب که به حکم چهره بودن بیشتر زیر ذره‌بین عوام و خواص قرار دارند.
