◄ شادی و امید به وسعت ایران
تمام شد. شیخ روحانیِ دیپلمات حالا دوازدهمین رییس جمهور تاریخ جمهوری اسلامی است و «سید» قاضی نتوانست آن اکثریتی را که می‌خواست با خود همراه کند.
به گزارش خبرنگار تین‌نیوز همه آنهایی در شب‌های تبلیغات به خیابان‌ها آمدند و پوستر، شعار و رنگ‌ها از کاندیدای خود دفاع کردند، با وجود برخی ناملایمات، یک بار دیگر نشان دادند که حیات سیاسی حتی در دو سوی یک خیابان نه تنها هیچ تاثیر سویی ندارد، بلکه طنین‌انداز نشاط و آرامشی است که برای هر کشوری خواستنی است. حالا هم بخشی از این مردم یعنی طرفداران کاندیدای پیروز باز هم به خیابان آمدند و شادی کردند و اتفاقی هم نیفتاد.
تردیدی نیست که دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران، رقابت میان دو گفتمان بود. بر این اساس همجواری این دو گفتمان در سطح شهرها و روستاها نقشی از شور و نشاط سیاسی را رقم زد که رضایت ناشی از آن در چهره همه پیدا بود.
شاید زمان آن رسیده باشد اصولگرایان بپذیرند که اصلاحات از قلب انقلاب اسلامی آمده و جز سودای وحدت در سر ندارد. حسن روحانی با نزدیک به 24 میلیون رای برنده این ماراتن شد و آیا اگر بخواهیم بر حسب اظهار نظر برخی از اصولگرایان به این آمار نگاه کنیم این 24 میلیون نفر سودایی جز وحدت و سربلندی کشورشان می‌خواهند؟
24 میلیون نفر به یک گفتمان رای دادند و 15 میلیون به یک گفتمان دیگر. طبعا این فاصله معناداری است اما نکته دیگری هم در کار است. به یاد بیاوریم بی‌اخلاقی‌ها، تهمت‌ها و تندروی‌های برخی کاندیداها را و بعد برگردیم به زندگی روزمره امروز ایران. آیا آن تندروی‌ها در رفتار طرفداران هم مستتر است؟ خیر! طرفداران هر دو طیف نشان دادند که با وجود راه درازی که هنوز در پیش است، با همه اختلاف نظرها و حتی برخی بی‌اخلاقی‌ها، همه ذیل یک پرچم و یک سرزمین واحد قرار دارند.
عکس‌هایی که در روزهای گذشته از دوستی طرفداران کاندیداها منتشر شد، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها و فضای مجازی داشت. اکنون زمان آن فرارسیده تا سیاستمداران ما به مردم خود خیره شوند و این دوستی را ببینند. اختلاف نظر سیاسی و فکری رخدادی مبارک و نشانه حیات سیاسی این کشور است.
تفکرات سیاسی در طول زمان پوست‌اندازی می‌کنند، رشد می‌کنند و حتی گاه واپسگرا می‌شوند. در این میان تنها اخلاق سیاسی است که همواره به عنوان میراثی تاریخی درون نسل‌ها دست به دست می‌شود.
بیاموزیم که اخلاق سیاسی و حق شهروندی را از گرایش سیاسی جدا کنیم و به این مردم افتخار کنیم که در بزنگاه‌‌های مهم همواره پیشاپیش سیاستمداران‌شان حرکت می‌کنند. فرصت دیپلماتیکی که در دولت یازدهم ایجاد شد، تصویری عینی از خواست عمومی مردمی بود که حسن روحانی به عنوان ریاست جمهوری خود برگزیدند.
باید ادب سیاسی را تمرین کنیم و بلرزیم از این که روزی بی‌اخلاقی ما همچون آرمان ایده‌آل طرفداران‌مان فهم شود. ایران امروز بیش از همیشه تشنه وحدت است و مشارکت همدلانه و مسئولانه ایران در روز گذشته، آبی بود بر همه آتش‌هایی که گاه و گاه در داخل و خارج کشور زبانه می‌کشد.
نسل‌ها تاریخ خودشان را می‌سازند و جمعه تاریخ‌سازی چندین نسل بود. آنها تاریخی از مسئولیت‌پذیری را ساختند و این تاریخ ثروتی در دست دولت آینده و همه کسانی است که خواهند آمد. ای کاش که حواسمان به این شیشه نازک باشد.
