◄ برخی ها فقط منتظر شکست پزشکیان هستند!/ پیشنهاد دفاعیه به کمیته های انتخاب وزیران
شایسته نیست وزیر یا رئیس سازمانی که قرار است همکار رئیس جمهور و مسلط بر سرنوشت هشتاد میلیون ایرانی باشد، بدون دفاعیه ای سختگیرانه، بر کرسی قدرت بنشیند.
یک جامعه شناس تاکید کرد: شایسته نیست وزیر یا رئیس سازمانی که قرار است همکار رئیس جمهور و مسلط بر سرنوشت هشتاد میلیون ایرانی باشد، بدون دفاعیه ای سختگیرانه، بر کرسی قدرت بنشیند.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایلنا، محمد فاضلی، جامعه شناس در یادداشتی تاکید کرد: کمیته های انتخاب همکاران رئیس جمهور در دولت، بنا به گزارشی که جواد ظریف داده است، در حال بررسی گزینه ها هستند. روند معقول این است که تعداد قابل توجهی فرد با سوابق شان بررسی می شوند و از میان آن ها تعدادی گزینه نهایی به رئیس جمهور معرفی می شود. درخصوص این فرایند یک پیشنهاد دارم:
یک. کمیته ها در بررسی اولیه، صاحبان سوابقی را که حداقل شرایط را دارند و می توانند در شمار گزینه ها باشند، به کمیته دعوت کرده و به آن ها یک ساعت فرصت دهند که از خودشان، برنامه شان، اثبات تسلط شان بر کار، سلامت شان و توانایی سیاسی و سیاستی شان دفاع کنند. این یک ساعت را هم فیلم برداری کنند.
دو. افراد راه یافته به «فهرست کوتاه» (یعنی سه تا پنج نفری که گزینه های نهایی می شوند) موظف باشند دو ساعت در حضور اعضای کمیته از خودشان، برنامه شان، اثبات تسلط شان بر کار، سلامت شان و توانایی سیاسی و سیاستی شان دفاع کنند، و یک ساعت هم به سؤالات اعضای کمیته پاسخ دهند. کل این جلسه را هم فیلم برداری کنند.
اگر کسی خود را شایسته همکاری با رئیس جمهور می داند، باید بتواند:
یک. حداقل یک ساعت (در بار اول) و دو ساعت (در بار دوم) به صورت منسجم، منظم، دارای منطق درست، با تسلط کافی و کاملاً مرتبط با کار در سمتی که مدعی آن است حرف بزند؛ و به سؤالات پاسخ دهد.
دو. از فیلم برداری شدن این جلسه هیچ ابایی ندارد و حتی از انتشار عمومی آن استقبال می کند (الا درخصوص وزارتخانه هایی که موضوع کار آن ها دارای ابعاد محرمانه است.)
سه. انتشار فیلم ارائه و دفاع فرد از برنامه هایش، در فردای روزی که به عنوان وزیر یا همکار رئیس جمهور انتخاب شد، به جامعه نشان می دهد چه کسی، با چه کیفیتی، بر اساس چه برنامه هایی انتخاب شده است.
چهار. همکاران رئیس جمهور باید بتوانند در جلسات هیئت دولت، جلسات شوراهای عالی، در شورای معاونین سازمان شان، و در عرصه عمومی، ایده هایی شفاف، برنامه هایی منسجم، و سخن گفتنی منظم و منطقی ارائه کنند. این اولین نقطه برای سنجش وجود چنین توانایی در فرد است.
پنج. یک دانشجوی کارشناسی ارشد یا دکتری، برای گرفتن مدرکش – که خیلی حساسیت کمتری نسبت به گرفتن مقام در هیئت دولت دارد – باید از پایان نامه یا رساله اش در برابر هیئت داوران، دفاع کند. شایسته نیست وزیر یا رئیس سازمانی که قرار است همکار رئیس جمهور و مسلط بر سرنوشت هشتاد میلیون ایرانی باشد، بدون دفاعیه ای سختگیرانه، بر کرسی قدرت بنشیند.
منتقدان امیدوار واقع بین کسانی هستند که به نظاره عملکرد کمیته ها نشسته اند، امیدوارند حاصل عملکرد کمیته ها به انتخاب متخصص ترین ها، باتجربه ترین ها و هیئت دولتی هماهنگ و منسجم ختم شود که با پاکدستی و سلامت، و عقل سیاست گذارای مناسب کار کند.
مسعود پزشکیان تلاش کرده با به کارگیری کمیته های تخصصی انتخاب وزار و سایر همکارانش در هیئت دولت، به وعده تخصص گرایی و برگزیدن کارآمدترین ها عمل کند.
چند گروه با این اقدام او مواجه شده و اقدام خود در برابر آن را تنظیم می کنند.
گروه اول. این ها مجاهدین شنبه هستند که قبلاً درباره آن ها توضیح داده ام. فرصت طلبانی که این روزها به در و دیوار می زنند که خود را در شمار نامزدهای کمیته ها قرار دهند و به مقامی برسند. مجاهدین شنبه زرنگ تر می گویند کمیته کیلویی چند، از در پشتی وارد می شویم.
گروه دوم. شایستگان بلندنظر که اگرچه شایسته اند اما مناعت طبع شان مانع از آن است که خود را جلو بیندازند و نامزد شوند.
گروه سوم. منتظران شکست که معتقدند پزشکیان هم ناکام می شود و شکست می خورد. برخی فقط انتظار شکست او را می کشند و کاری نمی کنند، و برخی هر کاری از دست شان برآید انجام می دهند تا او شکست بخورد و نظریه منتظران شکست درست از آب درآید. برخی هم فراتر از درستی نظریه شان، شکست پزشکیان را انتظار می کشند تا خود به جایی برسند.
گروه چهارم. منتقدان امیدوار واقع بین کسانی هستند که به نظاره عملکرد کمیته ها نشسته اند، امیدوارند حاصل عملکرد کمیته ها به انتخاب متخصص ترین ها، باتجربه ترین ها و هیئت دولتی هماهنگ و منسجم ختم شود که با پاکدستی و سلامت، و عقل سیاست گذارای مناسب کار کند.
گروه چهارم، منتقد برخی رویه های عملکرد کمیته ها هم هست، به حضور برخی چهره ها در کمیته ها معترض است، و از کم بودن شفافیت در مواردی از فرایند انتخاب هم انتقاد می کند. حاصل کارش تا این جا، سطحی از پاسخ گو کردن چهره های اصلی کمیته ها و کمیته راهبری در برابر افکار عمومی بوده است.
منتقدان امیدوار واقع بین هم زمان می دانند که در کشوری بدون سامان سیاسی حزبی، با تجربه دهه ها ناشایست گزینی، و در اوج منازعه ای سیاسی که از سال ۱۳۸۸ به این سو ادامه داشته، و در کوران فعالیت مجاهدین شنبه، رسیدن به گزینه های کاملاً مطابق با معیارها دشوار است.
آن چه در حال وقوع است، تلاش اجتماعی و سیاسی برای رسیدن به سطح بالاتری از بلوغ است. حرکت تدریجی به سمت افزایش نظارت مدنی بر کردار سیاسیون است. طی شدن این روند بدون خطا نخواهد بود، اما منتقدان امیدوار واقع بین تلاش می کنند تا بهترین مسیر در کوتاه ترین زمان طی شود، هر چند به همه دشواری ها آگاهند. آن ها امیدوارانه، واقع بینانه و منتقدانه این راه را ادامه می دهند.
منتقدان امیدوار واقع بین این حرکت مسعود پزشکیان را به فال نیک می گیرند، در کنارش می مانند تا مسیر را کم خطا طی کند، خطاها را هشدار می دهند، کژرفتاری ها را دقیق نظاره کرده و جار می زنند، اما هم زمان خویشتن و جامعه را به امیدواری منتقدانه فرامی خوانند. سرسخت و امیدوار.
منتقدان امیدوار واقع بین انتظار می کشند تا شمار بیشتری از شایستگان بلندنظر، نامزدهای بیرون آمده از کمیته ها باشند. اما واقع بینانه می دانند که خروجی دهه ها بی سامانی سیاسی می تواند شماری از کمترشایستگان یا حتی ناشایستگان نیز باشد. فرصت ناامیدی نیست، اما می توان منتقدانه هوشیار بود، پزشکیان و شایستگان اطرافش را تنها نگذاشت، و در میان همه دشواری ها به بهبود شرایط ایران فکر و برایش عمل کرد.
