غریبگی صنعت فرودگاهی با مفهوم‌سازی استراتژیک
مفهوم‌سازی در سازمان‌ها و شرکت‌ها به‌طورمعمول در سطح مدیران ارشد انجام می‌شود. این‌کار با نگاه کلان و راهبردی و البته با همفکری و همکاری سایر مدیران و کارکنان همراه است، زیرا در این صورت در زمان اجرا، مفاهیم بهتر مورد پذیرش قرار می‌گیرد و در ادامه، می‌تواند به عنوان یک الگو در حوزه مدنظر، ریشه‌دار و ماندنی شود.
شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران مفهوم‌سازی در راهبری فرودگاه‌ها را براساس تفکر ثروت‌آفرینی مطرح کرده که فرودگاه‌ها را وارد مرحله جدیدی می‌کند و در آن به‌جای اینکه از فرودگاه فقط به عنوان یک زیرساخت در صنعت حمل‌ونقل هوایی یاد شود، به عنوان یک بنگاه اقتصادی به شمار می‌آید.
این نگاه جدید، می‌تواند نقطه آغازی بر رشد و شکوفایی صنعت فرودگاهی ما باشد که در آن، نسل مدیریتی که عملکرد آنها فقط بر پایه جذب بودجه و هزینه اعتباری است که به‌طور سالانه اختصاص می‌یابد، به‌تدریج رو به انقراض خواهد رفت.
در آسیب‌شناسی مفهوم‌سازی در کشور باید گفت درحال‌حاضر به دلیل نبود آشنایی کافی با ادبیات مدیریت استراتژیک در سطوح مختلف بخشی، کاربردی، عملیاتی و عامه، مفاهیم تولید شده به‌طورمعمول در بنر، مصاحبه، سخنرانی و در نهایت، مقاله خلاصه شده و فراتر از آن نمی‌رود.
در صنعت فرودگاهی کشور مفهوم ثروت‌آفرینی در سطح بخشی و فرودگاهی باید به برنامه‌ای عملیاتی و قابل اجرا تبدیل شود، البته این برنامه باید ظرفیت‌های بین‌المللی، منطقه‌ای و کشوری هر بخش را به‌طور ویژه در نظر بگیرد و در آن، مزیت‌های جغرافیایی هر فرودگاه مدنظر مدیران باشد. به نظر می‌رسد فقط در این صورت شاهد رنسانس اقتصادی در شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران خواهیم بود.
روح‌الله فلاح‌تبار - کارشناس هوانوردی
