◄ موفقیت موتور روسی در آزمایش های زیستی ایکائو

UAC یا united Aircraft  cooperation  روسیه در تلاش برای بومی ساختن قطعات  یکی از هواپیماهای نیمه غربی خود  یعنی MC21، موفق شد تا با استفاده از موتور تمام روسی پی دی 14 آزمایشات تطابق محصول با استانداردهای بین المللی ایکائو در حوزه محیط زیست را با موفقیت پشت سر گذاشته و برای رقبای اروپایی و آمریکایی خود عرضه اندام نماید.

در تداوم موفقیت های پیشین صنعت هواپیماسازی روسیه و در راستای همسان سازی موتورهای ساخت آن کشور با قوانین مربوط به انکس 16 ایکائو ،شرکت سازنده هواپیما موفق شد تا از تست های محیط زیستی مربوط به آلاینده سوخت‌های فسیلی موفق عبور کند. به عبارتی هواپیمای جت تک راهرو MC21 یا همان رقیب جدی ارباس 320 و بویینگ 737 موفق شد با موتورهای AVIAD VIGATELPD-14 خود را برای حضور در بازارهای بین المللی و فضای جدی و سختگیرانه محیط زیستی عرضه کند.

بر اساس نوشته Defense world موتور PD 14 موفق شده است اتا جدیدترین آزمایش های ابلاغی از ایکائو را با موفقیت طی کنند اگرچه حتی قبل از دستورالعمل و آزمایش های جدید مورد نظر ایکائو ، موفقیت این موتور در عبور از تست های قبلی نیز به اثبات رسیده بود .

این موفقیت ناشی از موفقیت روسها در استفاده از فرصت های بدست آمده صنعت هوایی روسیه در پی تشدید تحریم آمریکا علیه آن کشور است. این موتور تمام روسی جانشین موتور آمریکایی پی اند دبلیو 1400 جی میگردد P&W 1400 G) ) موتوری که در پی تشدید تحریم روسیه توسط آمریکا در سال 2017 از سبد انتخاب ایرکوت خارج و موتور روسی پی دی 14 جایگزین آن شد.

لازم به یادآوری است که در پی مناقشات سال 2014 روسیه و اوکراین، اروپا و آمریکا تحریم های جدی‌تری را علیه روسیه اعمال کرده بودند که در سال 2017 تشدید گردید. موتور پی دی 14 در سال 2009 با بهینه سازی موتور پی اس -90 جهت نصب برروی ام اس 21 و ایلوشین 276 انتخاب و در سال 2010 پس از  صرف هزینه ای معادل 1.1 میلیارد دلار پا به عرصه وجود نهاد. در سال 2012 مراحل اخذ مجوزهای آن آغاز و در سال 2013 برای اولین بار در جریان نمایشگاه ماکس روسیه به نمایش عمومی گذاشته شد.

اولین تست پروازی آن در سال 2015 و با هواپیمای ایلوشین 76 تحقق یافت و در طول سال های 2016 و 2017 انواع آزمایشات عملکردی و راندمان آن مورد بررسی و تست قرار گرفت و سومین مرحله از تستهای مربوطه در سال 2018 آغاز گردید. بطور کلی این موتور دارای دو محور و قدرت تولید نیروی جلو برنده معادل 34 هزار پوند تراست را در کارنامه خود ثبت کردده است.

وزن خشک آن برابر با 2970 کیلوگرم و قطر فن ورودی برابر با 1.9 متر است. 8 ردیف کمپرسور فشار بالا در کنار 3 ردیف فشار کم و یک فن ورودی قسمت کمپرسور این موتور را تشکیل میدهند و در قسمت توربین دارای 2 ردیف توربین فشار بالا و 6 ردیف توربین فشار پایین بوده و نوع محفظه احتراق آن Annular  یا حلقوی است.

برای آشنا شدن با رقیب این موتور یعنی پی اند دبلیو 1400 بد نیست تا اطلاعات این موتور هم مرور  گردد .ریشه این موتور سری 1000 می باشد که بر روی هواپیمای ارباس 220 ،میتسوبیشی ،امبرائر سری E JET، ایرباس 320 نئو و در نهایت ام اس 21 قابل نصب و بهره برداری است.

نیروی جلو برنده معادل 31000 پوند (نوع منتخب برای ام اس 21)با وزن 2857 کیلوگرم و قطر فن ورودی 2.224 متر ،کمپرسوری با 8 ردیف پر فشار ،3 ردیف کم فشار و یک ردیف فن ورودی ،توربین با دو ردیف فشار بالا و سه ردیف فشار پایین از مشخصات کلی این موتور است.

با توجه به توضیحات فوق اینطور برداشت میگردد که این دو موتور زیاد متفاوت نیستند، بنابراین نباید انتظار تغییرات عمده ای در راندمان هواپیما داشت اگرچه موتور روسی از نیروی جلو برنده بیشتری برخوردار است. به هر صورت روس ها موفق شدند تا در 15 دسامبر سال گذشته میلادی اولین پرواز هواپیمای ام اس 21 با موتورهای روسی پی دی 14 را به مرحله اجرا درآورند.

در آن مرحله قدرت موتورها؛ حفظ تعادل و در نهایت قدرت کنترل و مانور هواپیما با استفاده از موتور جدید تحت بررسی و آزمایش قرار گرفت. پروازی به مدت یکساعت و بیست و پنج دقیقه و با سرعت 450 کیلومتر در ساعت از نتایج این مرحله بود.موتور پی دی 14 اولین موتور توبوفن کاملا روسی از سال 1990 است که مسلما می تواند در انتخاب مشتریان برای خرید ام اس 21 تاثیر مثبتی به جای گذارد اما از همه مهمتر باور به توانایی است که موجب شد تا روس ها بیش از این زیر بار منت آمریکا برای استفاده از موتور P&W نباشند؛ درست مانند چالشی که در پی قطع صادرات بال کامپوزیت همین هواپیما از سوی آمریکا و ژاپن موجب آن شد تا روس ها خود به این فناوری و تولید بال دست یابند.

باید دید این هواپیما چگونه راه خود را به بازارهای فرامرزی روسیه باز خواهد کرد و روسها چگونه موفق خواهند شد تا بازار انحصاری هواپیماهای ارباس 320 و بوییئگ 737 را متحول سازند. این هواپیما مسلما خواهد توانست در آینده نوسازی ناوگان کشورهای مختلف از جمله ایران نقش بسزایی ایفا کند. باید قبول کرد که فناوری هوا فضای کشور روسیه از عقبه بسیار قوی برخوردار است و حالا نوبت آن است که محصولات خود را برای بازارهای بین المللی از جمله ایران آماده کنند.

*مدیرعامل سابق شرکت هواپیمایی آسمان