دست آخوندی بعد از استیضاح، بازتر می‌شود
تین نیوز | سومین استیضاح وزرای دولت یازدهم اصلا جدی به نظر نمی‌رسد. در روزهایی که تمرکز مجلسی‌ها بیشتر متوجه توافق هسته‌ای و بررسی برجام شده است، عباس آخوندی در یک سکوت خبری کامل به سمت جلسه استیضاح حرکت می‌کند. جلسه‌ای که محمدرضا تابش در گفت‌و‌گو با «حمل‌و‌نقل» می‌گوید تنها نتیجه‌اش ابقای وزیر راه و شهرسازی خواهد بود. او معتقد است تیرها برای برکنار عباس آخوندی خیلی پیشتر از اینها به سنگ خورده است.
سوال اول را خیلی ساده می‌پرسم؛ استیضاح آقای آخوندی راه به جایی می‌برد؟
قطعا خیر. بسیار واضح است که این استیضاح رای نخواهد آورد. جو مجلس هم کاملا موضوع را نشان می‌دهد. تقریبا هیچکس توجهی به موضوع به این مهمی ندارد و مخالفان دولت هم می‌دانند روز سه شنبه وارد بازی از پیش باخته‌ای خواهند شد.
این فضا از کی وجود داشت؟ چون به هر حال به نظر نمی‌رسد برای امروز و دیروز باشد.
الان دو ماهی هست که مشخص شده اگر آقای آخوندی استیضاح شود، نه تنها ابقا می‌شوند بلکه شاید از رای اعتماد اولش هم رای بیشتری بیاورد. وقتی بیش از 50 امضای استیضاح به 13 امضا تقلیل پیدا می‌کنند معلوم است اوضاع چگونه است. وزیر آموزش و پرورش روزی که استیضاح شد، طرح استیضاحش 50 امضا داشت. ولی با این حال به راحتی آب خوردن ابقا شد. حالا دیگر تکلیف یک استیضاح با 13 امضا مشخص است.
شما همزمان که یک نماینده نسبتا اقتصادی هستید،یک نماینده سیاسی هم در مجلس محسوب می‌شوید. به نظر شما چرا با توجه به جوی که وجود داشت مخالفان وزیر اعلام انصراف نکردند؟ چون به هر حال مشخص شده بود که تیرشان به سنگ می‌خورد. دلیل پافشاری‌ها ارزیابی غلط از فضا بود یا حیثیتی شدن موضوع؟
به نظرم هر دو عامل موثر بود. ببینید برای استیضاح آقای آخوندی سه جریان فعال بودند. یکی جریان سیاسی مخالفان دولت که به هر حال از روز اول هم به خاطر مواضع روشن آقای آخوندی در انتخابات سال 88 با او مشکل جدی داشتند. اینها قبلا در طرح استیضاح اولیه دست بالا را نداشتند اما با پس گرفته شدن امضاها، الان تعداد آنها بیشتر است و با تمرکز روی همین موضوع مشغول تبلیغ برای برکناری آقای آخوندی هستند. جریان دیگر جریانی بود که از تغییرات به وجود آمده در نظام مهندسی ساختمان متضرر شده بود. به هر حال در دولت یازدهم آقای آخوندی میز نظارت و اجرا را از هم جدا کرد که البته کار کاملا درست و به
جایی بود. در مقابل برخی از نمایندگان به شدت با این اتفاق مشکل داشتند که زمینه این مشکلات هم ریشه در روابط خارج از مجلس اینها و سابقه حضورشان در حوزه مسکن و راه دولت قبل داشت که به هر حال شبکه‌ای از ارتباطات را برایشان ایجاد کرده بود. به هر حال برخی بیزینس‌ها و فعالیت‌هایی در این حوزه داشتند که با این تصمیم جدید تحت تاثیر قرار می‌گرفت.
آیا مشخصا منظور شما آقای سید مهدی هاشمی، رئیس کمیسیون عمران مجلس و قایم مقام وزارت مسکن دولت قبل است؟
حالا من نمی‌خواهم مشخصا راجع به فرد خاصی اشاره مستقیم داشته باشم. ولی خب جریان‌ها و زمینه‌های تمایل آنها برای این استیضاح مشخص است.
خب جریان بعدی چه بود؟
جریان بعدی بیشتر حول مطالبات محلی بسیج شده بود. قسمت زیادی از آن افرادی که امضای خود را پس گرفتند در این جریان بودند. به هر حال هر کسی برای حوزه انتخابیه‌اش امتیازی می‌خواست. یکی راه روستایی می‌خواست، یکی مسکن مهر در حوزه‌اش مشکل داشت و از این دست مسایل. اینها به هر ترتیب حل و فصل شدند. بیشتر هم به این شکل که توان مالی و امکانات وزارتخانه برای آنها شرح داده شد تا سطح مطالباتشان حداقل متوازن شود. اما در این دست مطالبات مشخصا برخی نمایندگان دو استان خراسان شمالی و اصفهان با هدایت آقای حسن کامران و موسی‌الرضا ثروتی خواستار جابجایی مدیرکل استان خود شده
بودند که البته این مطالبه هم زمینه سیاسی دارد. یعنی خیلی صریح می‌گویند ما با این افراد مشکل داریم و وزارتخانه باید فلان فرد را جایگزین کند.
یعنی گزینه خود را رسما معرفی می‌کنند؟
بله این اتفاق افتاده است. یعنی من خبر دارم که مشخصا برای استان اصفهان، نه تنها گفته‌اند که مدیرکل را باید بردارید بلکه اصرار هم دارند که حتما باید فلان فرد مدیرکل شود.
این مطالبه، یعنی مشخصا بحث مدیرکل‌های استان‌های خراسان شمالی و اصفهان چقدر جدی است؟ به عبارتی چرا با وجود تاکید بر این موضوع فقط دو نفر از این دو استان طرح استیضاح را امضا کرده‌اند؟
ببینید اینکه استیضاح 13 امضا دارد به این معنا نیست که فقط 13 نماینده حامی آن هستند. بلکه قطعا تعداد حامیان بیشتر است همیشه هم همینطور بوده. یعنی مثلا استیضاحی با 50 امضا به صحن می‌ایند و بعد از رای گیری بالای 100 نماینده رای موافق به استیضاح می‌دهند. اینجا هم همینطور است. تعداد زیادی از نمایندگان دو استان خراسان شمالی و اصفهان نمایندگی خود را به آقایان ثروتی و کامران واگذار کرده‌اند.
چرا؟ این چه سودی دارد؟
سودش این است که در ظاهر قضیه آن استان زیر سوال و فشار نمی‌رود که مثلا مجموعه نمایندگانش از دولت تقاضاهای اینچنینی دارند. یعنی به عبارتی صورت قضیه مقداری فرق می‌کند. اما تا جایی که ما اطلاع داریم اکثر نمایندگان این دو استان با هم وعده کرده‌اند که برای برکناری آقای آخوندی تلاش کنند و در جلسه استیضاح هم آقایان کامران و ثروتی به نمایندگی از این دو استان حرف می‌زنند.
فکر می‌کنید نتیجه عملی این استیضاح بر اقدامات و سیاست‌های وزارت راه و شهرسازی چه باشد؟
برای جواب این سوال اول باید بگویم من پاسخم را ناظر به نتیجه احتمالی استیضاح، یعنی همان ابقای آقای آخوندی می‌دهم. دلایل مفصلی هم برای آن دارم که الان جای بحثش شاید نباشد. من فکر می‌کنم آقای آخوندی با رای خوبی ابقا می‌شود. نتیجه چنین ابقایی این است که من فکر می‌کنم حمله به سیاست‌های حوزه مسکن و راه دولت قبل و حصوصا بحث مسکن مهر شدت بیشتری می‌گیرد.
ببینید آقای آخوندی و مجموعه ایشان تا اینجا چندان در قبال سیاست‌های دولت قبلی تعارف نداشته است. یعنی خیلی راحت در یک جا می‌گوید طرح مسکن مهر مزخرف بود. توجه کنید که وزیر راه این حرف را درباره موضوعی می‌زند که دولت قبل آن را از افتخارات بزرگ خود در مسیر عدالت می‌داند و آن را سند کارآمدی‌اش معرفی می‌کند. به عبارتی من فکر می‌کنم سیاست‌های دولت قبل بیش از قبل زیر سوال می‌روند، چون به هر حال وزیر از بعد از استیضاح حاشیه امن بیشتری برای خود احساس خواهد کرد. ضمن اینکه باز شدن گره تحریم‌ها هم باعث خواهد شد که دست وزیر برای تبلیغ سیاست‌های خودش
بازتر باشد.
چه جور تحرکاتی؟
به هر حال با یک دید واقع‌بینانه و بر اساس اخباری که ما داریم می‌دانیم که مثلا برخی از همین تجمعات مقابل مجلس خصوصا درباره مسکن مهر مدیریت شده هستند.
یعنی از داخل مجلس؟
به هر حال از درون محافل سیاسی که مجلس هم جزیی از آن است. در همه حوزه‌ها این اتفاق می‌افتد که تجمعات تبدیل به اهرم فشار بر وزرا شود. من فکر می‌کنم وقتی دایره توان مخالفان برای حمله مستقیم به وزیر بعد از استیضاح کمتر شود، قطعا روی به چنین روش‌هایی خواهند آورند. این همان قسمتی است که می‌تواند دردسرساز باشد.
