سنگ لق اولین طرح ترافیک

گیتی صفرزاده: حدودا 150 سال قبل ماجرای سنگ فرش کردن خیابان های تهران شروع شد. علت آن چیزی نبود جز حرکت بهتر و راحت تر کالسکه روی سنگ فرش. روشن و واضح است که این کار از مراکز اصلی شهر شروع شد و مراکز اصلی شهر هم جایی نبودند جز مکانی که بارگاه همایونی قرار داشت و به این ترتیب میدان ارگ سنگ فرش شد. چندسال بعد از این اتفاق فرخنده، میدان توپخانه فعلی بنا شد و بار و بندیل توپ و توپچی ها به آنجا انتقال پیدا کرد، در نتیجه دستی به ترکیب میدان ارگ کشیده شد و وسطش استخر و در کنار راه کالسکه رو باغچه و ستون های سنگی ساختند.

به دنبال آن خندق شرقی میدان ارگ را با خاک پر کردند و یک خیابان پت و پهنی ساختند که میدان ارگ را به میدان توپخانه وصل کند که همین خیابان ناصرخسرو فعلی است. بعد دیدند حیف است که چهارپاهایی که بار حمل می کنند وارد این منطقه گل و بلبل شوند و همه چیز را خراب و راه کالسکه روها را سد کنند، به همین خاطر اعلام کردند که از فردا صبح ورود هرگونه چهارپایی به این منطقه ممنوع است و به این صورت اولین طرح ترافیک شهر تهران شکل گرفت.

درست خبر ندارم که در اجرای این طرح چقدر چهارپایان همکاری کردند و چه جرائم یا موانعی برای صاحبان چهارپایان وضع شد، اما اطلاع مشهود دارم که از سال 1359 که طرح ترافیک به صورت مرحله ای در تهران اجرا شده تا همین امروز، بحث بر سر شکل اجرای آن، مقرراتش و سهمیه بندی اش از نیمه دوم سال که زمان ثبت نامش فرامی رسد فراوان بوده است تا همین امسال که در اردیبهشت ماه جلالی هستیم و نحوه اجرای جدید طرح ترافیک هنوز عده زیادی را سرگردان و نگران کرده است.

    اینکه طرح ترافیک چقدر حل ترافیک است هنوز هم محل بحث بسیاری از صاحب نظران حوزه شهری است، اما به نظر می آید از همان روز اولی که سنگ بنای چنین ماجرایی در بلدیه تهران زده شد تا امروز نگاه غالب این است که چطور آن کس که سواره است راحت تر برود، نه اینکه پیاده هم سهمی از سواری راحت داشته باشد. عجیب هم نیست، از قدیم گفته اند سواره از پیاده خبر ندارد!