موارد مهم در تدوین برنامه جامع گردشگری
نیاز مبرم به یک استراتژی ملی توسعه گردشگری به منظور ارائه چارچوبی که در آن تمام بخش‌های این صنعت گسترده و همه‌جانبه بتوانند به‌طور هماهنگ در جهت توسعه اثربخش و پایدار آن فعالیت کنند، به شدت احساس می‌شود؛ اتفاقی که البته هنوز به وقوع نپیوسته است.
نیاز مبرم به یک استراتژی ملی توسعه گردشگری به منظور ارائه چارچوبی که در آن تمام بخش‌های این صنعت گسترده و همه‌جانبه بتوانند به‌طور هماهنگ در جهت توسعه اثربخش و پایدار آن فعالیت کنند، به شدت احساس می‌شود؛ اتفاقی که البته هنوز به وقوع نپیوسته است.
به گزارش تین‌نیوز به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد، کارشناسان معتقدند بهره‌گیری از آموزه‌های بین‌الملل در طراحی و تدوین برنامه جامع گردشگری زمان سعی و خطا را کاهش داده و آن دسته از جوانب برنامه‌ریزی را که ممکن است از نظر پنهان باشد آشکار کرده و بدین واسطه به تدوین همه‌جانبه برنامه جامع توسعه و پیشبرد اهداف آن کمک می‌کند.
یک مطالعه از سوی کارگروه گردشگری موسسه حکمت نشان می‌دهد اکثر برنامه‌ها و استراتژی‌های توسعه گردشگری برای یک دوره ۷ تا ۱۳ ساله تدوین شده و با توجه به میزان تغییرات محیط خرد و کلان صنعت، معمولا طی دوره‌های ۳ ساله مورد بازنگری و ارزیابی قرار می‌گیرند.
با این حال عطف به سازمان جهانی گردشگری، چارچوب بلندمدت برنامه جامع توسعه گردشگری مطلوب است که برای یک دوره زمانی ۱۰ تا ۲۰ ساله تدوین شود. این مطالعه نتیجه می‌گیرد که برنامه جامع توسعه گردشگری باید همراستا با برنامه‌های ملی توسعه طراحی شود و با پایش گرایش‌ها و روندهای جهانی و تکیه بر مزیت‌های رقابتی مقصدهای گردشگری در کشور، ضمن ارزیابی عملکرد صنعت گردشگری در چارچوب آمار و اقتصاد کلان، بر موارد متعددی متمرکز شود.
اولویت‌بخشی به سفر و گردشگری در سطوح دولتی؛ طراحی سازوکارهایی برای ایجاد وحدت و هماهنگی‌های افقی و عمودی در جهت تحقق اهداف بلندمدت گردشگری؛ فراهم کردن بستری برای افزایش بازدیدکنندگان بین‌المللی و ترغیب بازدیدکنندگان داخلی؛ شناسایی رقبای اصلی و بالقوه؛ شناسایی و توسعه هر دو بازارهای بالفعل و بالقوه؛ تدوین استراتژی‌های جایگاه‌یابی، تقویت رقابت‌پذیری و ارتقای جایگاه رقابتی در بازار؛ بهره‌گیری از فرصت‌های همکاری و مشارکت در جهت رشد اقتصادی؛ توسعه محصول و متنوع‌سازی اقتصاد گردشگری؛ استانداردسازی خدمات و تجارب بازدیدکننده در جهت کسب رضایت و تشویق به بازدید مجدد؛ استقرار نظام آماری استاندارد برای دسترسی به داده‌های به‌روز؛ بازاریابی محصولات و خدمات گردشگری و برندسازی ملی و منطقه‌ای؛ بهبود فرآیندهای مستمر تحقیق و توسعه؛ شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری و ایجاد محیط برای جذب سرمایه‌گذاری پایدار داخلی و خارجی؛ خوشه‌بندی، منطقه‌بندی کشور و اولویت‌بندی خوشه‌ها و مناطق در جهت توسعه و فراهم کردن مستندات خط‌مشی‌گذاری برای هر منطقه با مشارکت هر دو بخش دولتی و محلی؛ افزایش درآمدهای صادراتی سفر و گردشگری؛ از جمله مواردی هستند که باید در نگارش برنامه جامع گردشگری به آنها توجه شود.
