صنعت گردشگری چین؛ استراتژی های موفق و توسعه صنعت گردشگری روستایی
صنعت گردشگری کالایی دارد که در قدم اول باید مصرف کننده آن را بشناسد. بخش اصلی مصرف کنندگان محصولات گردشگری توریست های خارجی هستند. لذا اهمیت دارد که دولت ها ویژگی های فرهنگی این مصرف کننده، سلایق و نیازهایش را درک کنند.
صنعت گردشگری کالایی دارد که در قدم اول باید مصرف کننده آن را بشناسد. بخش اصلی مصرف کنندگان محصولات گردشگری توریست های خارجی هستند. لذا اهمیت دارد که دولت ها ویژگی های فرهنگی این مصرف کننده، سلایق و نیازهایش را درک کنند.
صنعت گردشگری در هیچ کدام از کشورهای گردشگر پذیر خود به خود رشد نکرده است. دولت ها استراتژی هایی برای جذب گردشگر داشتند که در چند کشور نمونه از جمله چین به خوبی اجرا شده است.
وقتی در مورد رشد صنعتی در چین حرف می زنیم باید به قدرت بازاریابی در این کشور اشاره کنیم. چین با توجه به نیازهای موجود در جهان صنعتی را تعریف می کند و به خوبی می تواند محصولات و خدماتش را معرفی کند.
نگارنده اطلاعی به روز و جدیدی از سیاست های دولت چین در خصوص توسعه صنعت گردشگری ندارد ولی طبق مطالعات گذشته این نتیجه به دست آمده بود که دولت چین مشخصه های تاریخی، اقتصادی، جمعیتی و حتی روان شناختی هر منطقه از این کشور پهناور را استخراج کرده و برنامه هایی مجزا برای توسعه این مناطق تدوین کرده است.
چین بدون آنکه مناطق روستایی اش را دستخوش تغییرات قابل توجهی کند از عوامل و ظرفیت های تعیین کننده در این مناطق استفاده کرده و یک رویکرد سیستماتیک در سطح خرد اقتصادی برای این مناطق روستایی و کم برخوردار طراحی و اجرا کرده است.
چین از امروز برای سال های آتی برنامه ریزی کرده است. درآمد زایی از طریق گردشگری در قدم اول برای دولت چین هزینه داشت. چون برای جذب گردشگر ناچار به توسعه و تقویت زیرساخت ها است. توسعه گردشگری روستایی به دلیل نامطلوب بودن زیرساخت ها هزینه کرد بیشتری داشت، ولی تقویت گردشگری روستایی عواید فرهنگی و اجتماعی بیشتری برای چین به همراه دارد.
توسعه صنعت گردشگری روستایی مجموعه ای از اهداف دولت مرکزی چین را تامین می کند. اولا موجب احیای مناطق روستایی می شود و پروژه های مرمت و حفظ آثار تاریخی را سرعت می بخشد و منابع آن را تامین می کند. جذب سرمایه گذاری، تقویت تولیدات محلی و توسعه صنایع کوچک، معرفی صنایع دستی، تبادل فرهنگی، افزایش رفاه اقتصادی و بالا رفتن امنیت در این مناطق از جمله دیگر مزایای توسعه گردشگری روستایی است.
همانطور که پیش تر اشاره شد، نبود امکانات و زیرساخت ها مانع بزرگی در توسعه صنعت گردشگری است. نگارنده یک نکته ساده مطرح می کند، از قدیم گفته اند جاده آبادی و آبادانی می آورد. ایجاد و تقویت امکانات زیرساختی اگرچه هزینه دارد، ولی آورده آن بسیار بیشتر از هزینه است. تا دو دهه پیش چین در بخش حمل و نقل هوایی، ریلی و زمینی ضعف داشت. زیرساخت ها کهنه بودند و وسایل حمل و نقل جوابگوی جمعیت کشور چین نبود. اما امروز چین در جشن های سال نو میزبان جمعیت عظیمی از گردشگران جهان است و به خوبی بی کم و کاست خدمات مورد نیاز گردشگران را ارائه می کند.
استراتژی احیای روستاهای چین منجر به سرعت بخشیدن به توسعه کشاورزی و نوسازی مناطق روستایی شده و همانطور که اشاره شد ارتقای رفاه عمومی روستاییان را سبب می شود. توسعه جاده‌های روستایی با هدف احیای زیرساخت های گردشگری کیفیت زندگی در این مناطق را بالا می برد.
یکی از امتیازاتی که صنعت گردشگری به ویژه در بخش توسعه شاخه روستایی گردشگری از آن بهره برده استفاده از ظرفیت های بخش خصوصی در این حوزه است. دولت چین با جذب سرمایه گذار و استفاده از بخش خصوصی به تقویت گردشگری روستایی سرعت داده است. چین در شیوه صحیح برخورد با سرمایه گذار و عقد قراردادهای سرمایه گذاری موفق ترین کشور جهان است.
گردشگران با ورود به یک کشور دچار سردرگمی می شوند. بعضا بی نظمی در پایانه های حمل و نقل در کشورهای آسیایی و آفریقایی دیده می شود. بسیاری از کشورهای شرقی نقشه یا کتابچه راهنما به زبان های بین المللی در اختیار گردشگر قرار نمی دهند. تابلوهای جاده ای مناسب و استاندارد نیست و خطرات زیادی گردشگران را تهدید می کند ولی در چین با چنین مسائلی روبرو نمی شوید. این کشور از نظر زیرساخت ها و همچنین از نظر اجتماعی و فرهنگی حتی در دور افتاده ترین نقاط خود آمادگی پذیرش و استقبال از مهمانان خارجی را دارد.
