◄ راه‌اندازی قطار کانتینربر آلماآتی بندرعباس استانبول؛ به زودی

دو صد گفته چو نیم کردار نیست. این گونه شعارها سالها بلکه بیش از یک دهه است تکرارمیشود. پروژه قطار کانتینری استانبول به آلماتی هیچ وقت به اجرا گذارده نشد. چرا؟ از آنجا که چرخ را چند بار اختراع نمی کنند، بهتراست مسئولین محترم ببینند این پروژه چه مشکلات بازرگانی، حقوقی و فنی داشته که به مرحله عمل نرسیده است. فقط در یک مورد کوچک بگویم که متاسفانه راه آهن ایران که شاکله اش شرکتی است و می بایست با رفتاری همانند بنگاه های اقتصادی کار اقتصادی بکند، فاقد اقتصاد دانی است که بتواند با ارزیابی بازار، رقبا، کشش های منحنی تقاضا، فصول و سایر مولفه های اقتصادی قیمت گذاری بکند. ظرفیت بسیاری از خطوط راه آهن در کریدورهای بین المللی ابتر و بی بهره باقی مانده زیرا قیمتی که برای خدمات ریلی مطالبه شده اقتصادی نبوده است. هر پروژه ای باید با نقشه کسب و کار شروع شود و این نقشه جامع الاطراف باشد. مطمئنم که تنها پشتوانه این پروژه یک یادداشت تفاهم دو یا چند طرفه است که برای داده های آن زحمت خاصی برده نشده است. ضمنا راه آهن ایران سالهاست که از فرسوده بودن و خارچ از سرویس بودن قدرت کشش خود رنج میبرد و در واقع قدرت کششی نداشته که بخواهد صرف جذب بار جدید کند. شرکتی که ملیاردها تومان در سال زیان می دهد باید حرف نو و اقتصادی بزند؛ این زیانها را به بودجه دولت و کیسه ملت تحمیل نکند و قیمتهای جاذب ارائه دهد. واقعیت این است که راه آهن در برابر جاده یک بازنده بزرگ است.

دو صد گفته چو نیم کردار نیست. این گونه شعارها سالها بلکه بیش از یک دهه است تکرارمیشود. پروژه قطار کانتینری استانبول به آلماتی هیچ وقت به اجرا گذارده نشد. چرا؟ از آنجا که چرخ را چند بار اختراع نمی کنند، بهتراست مسئولین محترم ببینند این پروژه چه مشکلات بازرگانی، حقوقی و فنی داشته که به مرحله عمل نرسیده است. فقط در یک مورد کوچک بگویم که متاسفانه راه آهن ایران که شاکله اش شرکتی است و می بایست با رفتاری همانند بنگاه های اقتصادی کار اقتصادی بکند، فاقد اقتصاد دانی است که بتواند با ارزیابی بازار، رقبا، کشش های منحنی تقاضا، فصول و سایر مولفه های اقتصادی قیمت گذاری بکند. ظرفیت بسیاری از خطوط راه آهن در کریدورهای بین المللی ابتر و بی بهره باقی مانده زیرا قیمتی که برای خدمات ریلی مطالبه شده اقتصادی نبوده است. هر پروژه ای باید با نقشه کسب و کار شروع شود و این نقشه جامع الاطراف باشد. مطمئنم که تنها پشتوانه این پروژه یک یادداشت تفاهم دو یا چند طرفه است که برای داده های آن زحمت خاصی برده نشده است. ضمنا راه آهن ایران سالهاست که از فرسوده بودن و خارچ از سرویس بودن قدرت کشش خود رنج میبرد و در واقع قدرت کششی نداشته که بخواهد صرف جذب بار جدید کند. شرکتی که ملیاردها تومان در سال زیان می دهد باید حرف نو و اقتصادی بزند؛ این زیانها را به بودجه دولت و کیسه ملت تحمیل نکند و قیمتهای جاذب ارائه دهد. واقعیت این است که راه آهن در برابر جاده یک بازنده بزرگ است.