افزایش سرعت سیر ناوگان فقط در گرو برقیکرن راهآهن نیست!
وبلاگ تین نیوز، سید میثم لاجوردی | معاون برنامهریزی و اقتصاد حمل و نقل شرکت راهآهن جمهوری اسلامی ایران درباره پروژه برقی سازی مسیر تهران – مشهد گفت: پس از راه اندازی این مسیر که توسط کنسرسیوم ایران و چین انجام خواهد شد، زمان سیر این محور از ۱۰.۵ ساعت به ۶ ساعت کاهش خواهد یافت.
این اقدام مثبت راه آهن نشان از همت مسئولان برای ارتقاء کیفیت خدمت رسانی به مسافران می باشد. البته استفاده از این تکنولوژی علاوه بر کاهش زمان سیر مزیت های دیگری دارد که در ادامه به برخی از آن ها اشاره میشود:
کاهش آلودگی های زیست محیطی
صرفه جویی در مصرف سوخت
راندمان و توان بالای لوکومتیوهای برقی نسبت به لوکومتیو های دیزلی(در یک ظرفیت معین نیاز به لکوموتیو کمتری خواهد بود)
کاهش هزینه های بهره برداری و….
لازم به ذکر است معاون برنامهریزی و اقتصاد حمل و نقل شرکت راهآهن در حالی وعده کاهش زمان سفر بین تهران ـ مشهد و نصف شدن فاصله زمانی این مسیر را میدهد که در این صورت با توجه به مسیر ریلی ۹۲۶ کیلومتری این محور، پس از برقی شدن، سرعت متوسط سیر ناوگان ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت خواهد شد.
در حال حاضر با توجه به زیرساخت خطوط و ناوگان موجود، شرکت راه آهن، حداکثر سرعت سیر برای ناوگان مسافری را ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت در نظر گرفته است. درحالیکه هم اکنون در این مسیر با توجه به زمان سیر ۱۰.۵ ساعته قطار ها که عموما بیش از این نیز به طول میانجامد، سرعت متوسط سیر بین۷۰ تا ۹۰ کیلومتر بر ساعت میباشد.
نکته قابل توجه این است که احداث راه آهن برقی تهران – مشهد با زمان سیر ۶ ساعت، عملا دستاورد جدیدی را برای مسافران این مسیر پر تردد به ارمغان نخواهد آورد. به عبارت دیگر برای رسیدن به سرعت ۱۶۰ کیلومتر نیازی به صرف بودجههای کلان برای برقیکردن راه آهن نیست و تنها لازم است با استفاده از فناوریهای روز دنیا برای بهرهبرداری از شبکه ریلی، ضرورت توقف و حرکت مجدد قطارها در ابتدای هر بلاک حذف شود که در این صورت با ناوگان و زیر ساختهای موجود، توان جابجایی مسافران مسیر تهران ـ مشهد در زمانی کمتر از ۷ ساعت وجود خواهد داشت.
البته برقی کردن مسیر های پر تردد و ساخت خطوط پر سرعت برای قطارهای مسافری امری ضروری و درخور تشویق است که باید برای سرعتهای بالای ۲۰۰ کیلومتر هدفگذاری شود ولی توجه به این نکته نیز ضروری است که برای بهره برداری مناسب از تمام شبکه ی ریلی کشور و کاهش زمان سیر در تمامی مسیر ها لازم است با پرداخت هزینه های جزئی راه اندازی سیستمهای کنترل قطار (ATC) در دستور کار قرار گیرد که در این صورت میتوان ضمن کوتاه نمودن طول بلاکها، سرعت سیر قطارها را تا رسیدن به سرعت طرح خود، افزایش داد و از ظرفیت خطوط موجود در شبکه، بیش از پیش استفاده نمود.