◄ چند پیش شرط بهبود وضعیت ترانزیت در ایران
مفهوم دیجیتالی شدن کل زنجیره حمل و ارتباطات الکترونیکی بین مدهای مختلف حمل، می بایست در اولویت قرار گیرد.
یک کارشناس حمل و نقل معتقد است ترانزیت قبل از هر چیز نیازمند یک پلت فرم لجستیکی است و این پلت فرم هم بدون دیجیتالی شدن کل زنجیره حمل و ارتباط الکترونیک مدهای مختلف، امکان ظهور ندارد.
به گزارش تین نیوز، خسرو سرایی گفت: امروز هر حرکتی در کشور یک پیش شرط دارد و آن زیرساخت لجستیک است و این پلت فرم هم بدون دیجیتالی شدن کل زنجیره حمل و ارتباط الکترونیک مدهای مختلف، امکان ظهور ندارد.
وی این مطلب را در باشگاه حمل و نقل تین نیوز بیان کرد و افزود: ظرفیت مدهای مختلف در زنجیره حمل به طوری که هیچ کدام به گلوگاه تبدیل نشوند، از پایه های یک حمل چند وجهی روان است (تناسب ظرفیت بندر، جاده، ریل).
بیشتر بخوانید:
این کارشناس با بیان این که تراکنش های مالی بین عوامل داخلی و شرکای خارجی شان نیز گاهی تاخیرات بسیار چشم گیری را به وجود می آورد، گفت: همچنین لازم است، تعرفه های حاکم بر کل زنجیره و حاکم بر زنجیره حمل و نقل قلمروی ایران، به ترتیبی باشد که زنجیره ایران ارزان تر باشد.
به گفته وی موانع غیر تعرفه ای مانند نقشی که دستگاه های هم جوار حمل و نقل بازی می کنند نیز در بهبود وضعیت ترانزیت بسیار حائز اهمیت است.
سرائی با بیان این که هزینه های غیر تعرفه ای در کل زنجیره با توجه به وضع معیشت مردم در حال افزایش است، خاطرنشان کرد: هماهنگی بین دستگاه های مجوز دهنده، دیپلماسی، تجاری و حمل و نقلی که طی این سال ها در ضعیف ترین حالت ممکن بوده، از دیگر پیش شرط ها برای بهبود این بخش است.
او عنوان کرد: باید در نظر داشت که هیچ یک از مسیرهای شکل گرفته اطراف ایران دائمی نیست و کافی است به جهانیان اثبات شود مسیر ایران، ارزان، اتکا پذیر و به لحاظ زمان به صرفه است، آنگاه مجدد مسیرها به داخل قلمروی ایران تغییر خواهد کرد.
به گفته سرایی؛ برای صاحب کالای خارجی در سال های گذشته زمان و هزینه از شاخص های مورد نظر بودند اما یک شاخص دیگر در یکی دو سال گذشته اضافه شده و آن قابلیت ردیابی کالا توسط صاحب کالاست، بنابراین مفهوم دیجیتالی شدن کل زنجیره حمل و ارتباطات الکترونیکی بین مدهای مختلف حمل، می بایست در اولویت قرار گیرد.
این کارشناس با تاکید بر این که از حمل ترکیبی در کشور چه در دریا و چه در خشکی غفلت شده است و حمل در ایران بسیار گران تمام می شود، افزود: برای آن دسته از کشورهای اروپایی که مانند ما دسترسی به دریا و مدهای مختلف داخل سرزمینی دارند به طور متوسط ۸ تا ۱۰ درصد قیمت مصرف کننده را هزینه حمل تشکیل می دهد، در کشورهای لندلاک مانند افغانستان این رقم تا ۱۸ درصد افزایش می یابد و برای ایران در سال ۲۰۱۶، ۱۲ درصد محاسبه شده بود.
به گزارش تین نیوز، سرایی عنوان کرد: این هزینه بالا، برای کالای ترانزیتی نیز وجود دارد بنابراین اقدام دیگری که باید در اولویت قرار گیرد کاهش هزینه حمل است، (منظور تعرفه نیست که البته به جای خود قابل بررسی است) که تنها با نگرش لجستیک به حمل و نقل حاصل می شود.
وی افزود: چند سال قبل پیشنهاد دادم مسئولیت راهبری کریدورهای ترانزیتی به انجمن های صنفی غیر دولتی واگذار شود تا سرعت واکنش سریع در قبال تغییرات منطقه ای افزایش یابد، مانند آنچه که در هند و توسط انجمن فورواردی آن کشور در حال انجام است.
