خاطره ای از وقوع سیلاب در یک روستا

در زمانی که مهندس موسوی مدیرکل آزمایشگاه خاک خراسان بود، و در راه انجام خدمت در مسیر سرخس اتومبیلش واژگون و تا آستانه زیارت اجداد مکرمش شتافت، شبی در ماه صیام خبری رسید که سیل روستای .... در گردنه مزداوند سرخس جاری شده و پل سه دهانه هشت متری طاقی را تا مرز مشایعت کرده و روستاییان بی پناه و در مسجد سکنی گزیده اند.

با اکیپی و در معیت فرماندار مشهد رفتیم به محل حادثه، مردم گرسنه و تشنه و بدون امکانات، در تنها ساختمان باقیمانده از روستا که به قول یکی از روستائیان که «خدا به غیر خانه خودش بقیه را خراب کرد» جلسه برگزار و ضمن توصیه به صبر و سکوت و این‌که ان الله یحب صابرین است، رئیس شورا گفت که مدتی خشکسالی و نم بارانی نیامد، ده گوسفند نذر کردیم و کشتیم، یک مرتبه سیل آمد و همه را برد.

گفتم اولین اشتباه را شما مرتکب شدید، باید یکی یکی گوسفند ها را می کشتید. اولی برای ابر، دومی ریزش ملایم، سومی کمی با شدت، چهارمی پر شدن آب بندها و برکه روستا، و ختم قضیه و اقامه نماز شکر

شما دفعتا واحده ده تا گوسفند را کشتید حالا شیر فلکه باز و کارمند خسته و بی حوصله نق زنان که این چه وقت ابلاغ دستوره، شیر فلکه سد هوایی را تا آخر باز و رفته مهمانی خانه مادر زن.

پل تخریب و برای راه فرعی و نصب پل موقت فلزی برخورد کردیم با قبور و مزار روستا که سخت ناراحت شدند که به استخوان های نیاکان ما دست بزنید دستتان را قطع می کنیم.

گفتم تخریب نمی کنیم روی قبور خاک میرزیم بیاید بالا و بعد گفتم نقشه بردار اشتباه کرده است، باید خاک ها را برداریم و گودالی نزدیک پیدا کرده کل قبور را به گودی قتبلگاه حمل و تسطیح و تراکم کنیم و مردم را وعده دادیم حالا هر کسی مرد، آغوش گرم والدین که زیر گودال و نزدیک دوزخ هستند برای پذیرش فرد متوفی آماده است.  چه شور و شوقی برای دیدار والدین و چه آرزوها برای مرگ زودرس!

در قضیه دعوت به پیاده روی اربعین و تبلیغات و تشویقات و وام و آغوش باز مردم عراق برای پذیرایی مثل همان قربانی ده گوسفند شد. موج حرکت به وعده ثواب و دلدادگانی که هزاران سال بی منت و توقع و عاشق زیارت حرم سیدالشهدا حسین بن علی علیه السلام بودند، آغاز شد و مقامات که فکر می کردند هرچه به مردم می گویند مردم عکس آن را انجام می دهند، ماندند مستاصل.

البته حق با مقامات بود، فرموده بودند «پیاده روی» نه اینکه همه متقاضی اتوبوس و سواری و آب سرد یخچالی و غذای گرم شاندیزی باشند.

ولی به هر جهت این مسئله هم با همت مدیران «جوان» ختم بخیر خواهد شد، کافیست یک روحانی معزز و یا یک مداح گرانسنگ، از خوابی تعریف کنند که این سختی ها مثل اسید تیزاب سلطانی ذوب کننده همه گناهان و بر طرف کننده همه گره ها  و بازشدن بخت و اقبال است و چند نفر شاهد و تایید و تمام.

روزگاری خواهد آمد با خودت نجوا کنی

یاد باد آن روزگارانی که با سختی گذشت