◄ مشکلات بخش مسافری ریلی فقط با حمایت دولت قابل حل است

با سلام. الف) اینکه تخصیص منبع مالی برای جبران زیان مسافرکشی ریلی هیچ‌وقت عملی نشده قابل انکار نیست. به شکایت مدیر عامل رجا مراجعه کنید از عدم پرداخت سوبسید قطارهای حومه ای از سوی دولت .
ب) اینکه به لزوم اصلاحات اشاره میشود به این معنی نیست که همه اتفاقات یکشبه رخ بدهد و از فردا صبح سوبسید ها حذف شود. همانطور که اشاره شد میتوانستند قیمت سوخت و قیمت ارز را بصورت پلکانی واقعی سازی کنند که البته نکردند.
ج) سوبسید ضد ارزش نیست اما در همه ی دنیا سوبسید را برای شرایط خاص و به مدت محدود اعطا میکنند نه بصورت همیشگی. سوبسید مُسکن است اما دولتها ، اقتصاد کشور را به این مُسکن معتاد کرده اند.
ادامه دارد

سلام مجدد . د) بنظر این حقیر نه تنها روستایی هرمزگانی نباید سوبسید قطار سواری تهرانی‌ها را بپردازد همچنین میپرسم چرا روستایی زاهدانی باید هزینه رفع دی اکسید کربن ریه ی تهرانی ها را بپردازند؟ مگر او در ایجاد این دی اکسید کربن نقشی داشته است؟
ه) متاسفانه آنچه مشاهده میشود فراموش کردن افق‌های بلندمدت است. راه برون رفت از چالشهای امروز اصرار بر روش های شکست خورده ی دیروز نیست. ما کارشناسان باید افق بلند مدت را بروشنی تصویر کنیم ( مثلا حذف سوبسید ها ) و راه کار چند مرحله ای بدهیم .راهنمایی کنیم که امسال به موازات تداوم دریافت سوبسید روی بلیط قطار کدام قدم را توصیه میکنیم که سال بعد یک قدم به اقتصاد بدون سوبسید نزدیک شده باشیم و دوباره سال بعد باز هم نگوییم " امروز مشکلات بخش مسافری ریلی فقط با حمایت دولت قابل حل است".

با سلام اصل حرف جناب مهندس قصابیان درست است من هم موافقم. باید در مسیر آزادسازی با برنامه و مرحله ای قدم برداریم. سوبسیدها به مرور حذف شود. دولت در نرخ گذاری دخالتش را به مرور کم کند. اینها همه درست است. اما ببینیم فرض کنیم دولت بیاید و مثل گذشته خودش متولی 100 درصدی حمل و نقل ریلی شود. چه اتفاقی می افتد؟ طبیعتا نرخ را کنترل می کند و از محل بودجه های دولتی اموراتش را می گذراند. هیچ شفافیتی هم در کار نیست. به کیفیت هم کاری نداریم که چه می شود.
اما سناریوی دوم تاکید بر غیر دولتی شدن ریلی است. بنگاه های غیر دولتی آمده اند با هر روشی که بوده این مسولیت را بر عهده گرفته اند. به چند دلیل اموراتشان نمی گذرد که در همه انها ردپای دولت و اقتصاد بیمار کشور وجود دارد. اولا نرخ سوخت پایین و ماهیت سرمایه ای شدن خودرو میل به استفاده از آن را افزایش داده است اما مشکل از مردم نیست, مشکل به عدم توسعه حمل و نقل عمومی باز می گردد که به مردم گزینه مناسب و در دسترسی نداده ایم و مجبورند به استفاده بیشتر از خودرو شخصی. امروز متوسط ضریب اشغال قطارها 75 درصد است. یعنی حتی 25 درصد ظرفیت ایجاد شده هم مشتری ندارد. به این مشکل اضافه کنید بازار بی ثبات اقتصادی و تغییرات ارزی و تورمی و ...
از آقای مهندس قصابیان می پرسم اگر امروز مدیرعامل یک شرکت غیر دولتی متوسط و نسبتا منعطف تر بشوند برای این چالش چه تدبیری در سطح بنگاه اقتصادی اتخاذ می کنند که بتوانند به این به قولشان مسافر کشی ریلی ادامه دهند؟
راه اول شما افزایش تعرفه است که با توجه به توضیحات بالا چندان دستتان باز نیست هم از نظر محدودیت حاکمیتی مثل سازمان حمایت و ستاد تنظیم بازار و هم از نظر پذیرش بازار با توجه به گزینه های رقیب
راه دوم شما کاهش هزینه هاست که ظرف همین 9 ماه سال 100 درصد مجموع ارزی و ریالی رشد داشته است. (هنوز کوه یخ هزینه نیروی انسانی بیرون نیامده است). شما بفرمائید این بنگاه اقتصادی را چگونه اداره می کنید؟
به یقین به شما می گویم بخش مسافری ریلی فقط و فقط با حمایت دولت مثل تخصیص ارز دولتی ممکن است امکان ادامه داشته باشد وگرنه سرنوشت ترانست ها در انتظار سایر واگن های مسافری هم هست. درست یا غلط این چشم انداز ماست.
البته این ها هم فقط مسکن هستند و ترمز توسعه حمل و نقل ریلی مشابه سایر بخش ها جای دیگری در شیوه حکمرانی و اقتصاد بیمار کشور است و تا آن اصلاح نشود همه اقدامات شکل مسکن را خواهند داشت.
در پایان فراموش نکنیم که منافع بخش ریلی صدها برابر سوبسیدی است که ممکن است به آن داده شود که از این منافع آن روستایی هم بهره مند می شود. سالی حدود 10 میلیارد نخ سیگار در کشور تقریبا با یارانه مستقیم به مصرف می رسد اما صدها میلیارد تومان هزینه درمان روی دست کشور و خزانه و همان روستایی می گذارد. به نظر شما کدام اولویت دارد؟

با سلام. امروز دولت دیگر پولی ته کیسه اش نمانده که بخواهد به شرکتهای ریلی کمک کند . آن ممه را لولو برده.شاید این عسرت سبب خیر شود اگر خدا خواهد. دولت هیچ راهی ندارد جز آنکه :
- قیمت ارز متناسب با تورم سالانه تعدیل شود. تدریجی .نه انطور که جناب جهانگیری شوک وارد میکند.
- ارز سوبسید دادن به بنزین را متوقف کند . حتی اگر به تدریج باشد .همانطور که اشاره کردم .
- قیمت بلیط را آزاد بگذارد. حتی اگر به تدریج باشد .رقابت قیمت ها را تعدیل خولاهد کرد و قیمت سر به فلک نخواهد سایید.هر شرکت که گران بفروشد ضریب اشغالش کمتر میشود.
انجمن صنفی و ما کارشناسان نباید دائما بر طبل دریافت کمک از دولت بکوبیم. جواب نمیدهد.در عوض باید یک برنامه زمان بندی به دولت پیشنهاد کنیم که چطور در یک دوره مثلاً ده ساله بتواند سهم سوبسید در بودجه ی کشور را مثلاً به نصف برساند. بنگاه اقتصادی مفروض شما هم باید در این مدت مطالباتش را از دولت نصف کند.مشکل این است که هر سال دست روی دست میگذاریم و سال آینده در همین موقع بازهم شیون میکنیم که دولت اگر سوبسید ندهد کن فیکون میشویم و قطار نمیبریم. اگر آقای روحانی روند واقعی سازی ارز و افزایش قیمت بنزین و آزار سازی قیمت بلیط را از سال 92 آغاز کرده بود حالا بیلانی برای عرضه داشتیم. ولی متاسفانه امروز نسبت به 92 که چه عرض کنم نسبت به 84 یک قدم جلو نرفته ایم. ادامه دارد

سلام مجدد.
انجمن صنفی و ما کارشناسان نباید بر طبل دلار 4 تومنی بکوبیم. این دلار ارزان مگر غیر از فساد ارمغان داشته است؟ وقتی دلار 12 تومنی را به 4 تومن عرضه میکنید،هرعقل اقتصادی تلاش میکند به آن دست پیدا کند و اگه فکر میکنید مثل ی بچه مثبت میرود با آن کالای اساسی و دارو و قطعات یدکی وارد میکند و معادل ارز 4 تومنی عرضه میکند جسارتاً ساده هستید و اگر فکر میکنید نظارت دولتی میتواند جلوی آن بایستد از آن هم ساده تر هستید.مجدداً جسارت بنده را عفو بفرمایید.این دلار یا سر از استامبول در میاورد یا کالای وارد شده میرود توی بازار سیاه.آیا اتخاذ این سیاست مشوق فساد نیست؟
در خواست کمک از دولت معنایی جز دست کردن در جیب همه ی ملت ندارد. 80 میلیون ایرانی نباید هزینه قطار سواری 25 میلیون نفر را بپردازند. این ظلم است.
پایان

با سلام ضمن تشکر از جناب وحید لطفا اولا با مشخصات کامل کامنت بگذارید که زبان مشترک بیشتری پیدا کنیم. دوم پیشنهاد مشخص ارائه شود. مثلا یک راه این است که بساط خصولتی به قول شما را جمع کنیم و کلا دولتی شود. این تحلیلی که شما انجام داده اید در وهله اول به ذهن همه ما می رسد اما راهکار چیست؟ شما آن بخش خصوصی واقعی که در این صنعت ریلی مسافری سرمایه گذاری کند را سراغ دارید؟ لطفا پیشنهاد ملموس بدهید که اگر دولت هیچ حمایتی نکند امورات بنگاه های غیر دولتی با تعرفه منجمد شده توسط دولت چگونه بگذرد. اگر تعرفه آزاد شود و مردم از پس هزینه ها بر نیایند چه باید کرد.
لطفا با آیدی واقعی نظرتان را بفرمایید.