◄ برخورد سلیقه ای راه وشهرسازی اصفهان در دعوت از رسانه ها
پنج شنبه 30 اردیبهشت اصفهان میزبان وزیر راه و شهرسازی بود که علاوه بر افتتاح چندین پروژه دارای حواشی زیادی بود .
اصفهان – با توجه به فرارسیدن پایان دولت دوازدهم روند کلنگ زنی و افتتاح پروژه های مختلف در سطح کشور افزایش چشمگیری داشته است. راه ها، به نوعی مهمترین ابزار طراحی شهری به شمار می رود که حیات جمعی را در خود جای داده و این امر سبب شده که بسیاری از ارگان های دیگر نیز مانند حلقه زنجیر به وزارت راه و شهرسازی متصل باشند، تا بتوانند عملکرد یکدیگر را پوشش داده و خدمات بهتری را به اقشار مختلف مردم ارائه دهند.
به گزارش تین نیوز، نصف جهان نیز از این سرعت عملکرد برای افتتاح پروژه ها بی نصیب نبود.
پس از یک هفته خلف وعده و علیرغم تداراکاتی که در هفته قبل برای حضور محمد اسلامی در نصف جهان انجام شده بود، وی برای حضور خود 30 اردیبهشت را انتخاب کرد. این حضور دارای حواشی بسیاری بود، جای تاسف بسیار دارد چرا که امروزه رسانه ها علیرغم نقش بسزایی که در فرهنگ سازی و اطلاع رسانی در کشور دارند ولی در هیچ سطحی چه ارگان دولتی و چه وزارت خانه این نقش برای استفاده از رکن چهارم دموکراسی نهادینه نشده است.
از روز ارتباطات ما شاهد برخوردهایی نامناسبی با خبرنگاران مطالبه گر بودیم، از شکستن انگشت دست یک خبرنگار بانو تا برخورد فیزیکی و ناشایست محافظان وزیر راه و شهرسازی با خبرنگاران در شهر اصفهان همه ناشی از عدم آگاهی نقش رسانه ها برای بالندگی و تعالی یک سازمان در هر سطحی است.
از روزی که حیات یک رسانه به آگهی وابسته شد، روابط عمومی سازمانها نیز از حربه آگهی برای خاموش کردن آتش نقد و انتقاد قلم خبرنگاران استفاده کردند، از آن زمان برخورد های سلیقه ای در دعوت از رسانه ها در هر سازمان به صورت یک امر روزمره درآمد، این امر مثل یک غده سرطانی در بدنه تمام جامعه رخنه کرده است، حال جای سئوال است که این بیماری تا به کی باید پیش برود، آیا وقت عمل و برداشتن این غده نرسیده است؟ تا به کی روزی نگار باید به جای روزنامه نگار بنشیند؟ آیا نقش رسانه های تخصصی برای روابط عمومی سازمان ها اینچنین ناشناخته است ؟ نقش یک مدیر ارگان دولتی در آگاهی از حضور رسانه ها در این مراسم چیست؟ آیا بی اطلاع است؟ که اگر این چنین باشد، این خود گناهی بدتر است و نشان از آن دارد که مخاطب حوزه راه و شهرسازی برای این سازمان بی ارزش است.
در آخر به این نتیجه می رسیم تا زمانی که خبربیار به جای خبرنگار نشسته است، درد جانکاه ناشی از همان غده سرطانی نفس مردم را به شماره می اندازد، مردمی که فقط در یک زمان خاص دیده می شوند.
