◄ تلاش بخش خصوصی برای گذر از تنگنای لکوموتیوی
منافع بزرگ ملی حاصل از آمدن این سرمایه ها در چنین تنگنایی، خیلی بزرگتر از هزینه های اندک درون بنگاه دولتی است و البته جنس این هزینه هم چندان مالی نیست و عمدتا از نوع تغییر روش و فرآیند است.
دیدگاه های مختلفی در مورد سرمایه گذاری در بحث خرید لکوموتیو توسط بخش خصوصی وجود دارد. در این زمینه برخی کارشناسان پیشنهاد می دهند صنایع بزرگی چون فولاد سازان به حوزه خرید کشنده های ریلی وارد شده و عملیات سیر بار خود را انجام دهند.
به گزارش تین نیوز، به اعتقاد برخی دیگر، اینکه صنایع بزرگی چون فولادسازان بتوانند با ورود به این حوزه و خرید کشنده های ریلی، علاوه بر بهبود وضعیت شبکه ریلی به بهبود کسب و کار خود نیز کمک کنند پیشنهاد خیلی خوبی است. اما در عین حال این پرسش مطرح است که چطور می شود ذوب آهن با خریداری کشنده، عملیات سیر بار خود را انجام دهد؟
این کارشناسان معتقدند، باید اذعان داشت که راه آهن جاده نیست که هر کسی چند تا واگن و لکوموتیو بخرد و در آن براند اما دبیر انجمن صنفی شرکت های ریلی در این زمینه دیدگاه دیگری دارد.
سبحان نظری در این زمینه به تین نیوز گفت: در این تنگنای لکوموتیوی، شرکتی که سال ها عنوان می کردیم به خاطر منافع بلندمدت خودش هم که شده در بخش ریلی سرمایه گذاری کند، انجام این سرمایه گذاری را پذیرفته است.
بیشتر بخوانید:
راه آهن جاده نیست که هر شرکت چند لکوموتیو بخرد و در آن براند
وی افزود: این منفعت خیلی بزرگی است. اگر استقبال از این تازه وارد را درست انجام دهیم، بقیه سرمایه گذاران هم پشت سر هم می آیند و انقلاب مفید ریلی در کشور رخ می دهد.
او عنوان کرد: این سرمایه گذار البته یک شرط ساده دارد که با مقداری هزینه فنی قابل برآوردن است. منافع بزرگ ملی حاصل از آمدن این سرمایه ها در چنین تنگنایی، خیلی بزرگتر از هزینه های اندک درون بنگاه دولتی است و البته جنس این هزینه هم چندان مالی نیست و عمدتا از نوع تغییر روش و فرآیند است.
نظری ادامه داد: به طور قطع لازم است سرمایه گذار بزرگی مثل فولاد مبارکه، به فکر توازن در سرمایه گذاری باشد تا بازگشت سرمایه اش سریع تر صورت پذیرد. اگر این توازن از بیرون سازمانش قابل تامین نباشد، باید خودش دست به کار شود و کنار واگن، لکوموتیو را نیز تامین کند تا با تجمیع این دو از زمین ماندن بارش پیشگیری کند.
دبیر انجمن صنفی شرکت های ریلی تاکید کرد: حال اگر مسئله توازن را از سمت راه آهن نگاه کنیم، وقتی این سازمان دولتی، توازن در نسبت میان لکوموتیو و واگن را از دست داده است و از سوی دیگر سرمایه مورد نیاز برای برای بازگرداندن توازن را ندارد، بدیهی است که باید از سرمایه گذار خصوصی بیرونی مشتاق به برقراری این توازن استقبال کند.
وی با انتقاد از افزایش روزافزون تصمیم گیری های مقامات ارشد بدون پشتوانه و بدون طی نمودن روال تصمیم سازی و به شکل انفرادی و در جمع های محدود و کم اطلاع گفت: بعضی وقت ها، ممکن است مدیران ارشد در قامت تصمیم گیران منفرد و حتی بدون پشتوانه کافی تصمیم سازی، تصمیمات خوبی بگیرند و اجرا کنند اما متاسفانه شاهد آن هستیم که در اکثر مواقع، مدیران ارشدی بر سر کارند که در لباس تصمیم گیران منفرد و به خاطر مشورت نگرفتن، هم خود رنج می چشند، هم به جامعه رنج می چشانند.
سلام. اینکه غیر راه آهنی ها (بدون تکیه بر بودجه عمومی ) لکوموتیو تامین کنند و بر قوه کشش ریلی بیفزایند اتفاق میمون و مبارکی ست و به نوعی جذب سرمایه گذاری ست به حمل و نقل ریلی. باید از این حرکت ها استقبال کرد.
مشکل اینست که سیر و حرکت در انحصار راه آهن است و طبعا در این شرایط نمیشود هر شرکتی چند لکوموتیو بخرد و روی ریل ها براند.در این شرایط شرکت لکوموتیو دار اختیار حرکت و توقف و باردار بودن و خالی رفتن لکوموتیوش را ندارد. لذا بر بهره وری تجهیزش و درآمد سرمایه اش کنترل ندارد و ریش و قیچی کاملا در دست راه آهن است. مالک لکوموتیو عملا تنها یک موجر است که تجهیزش را به راه آهن اجاره داده.
ضعف شدید راه آهن در انجام عملیات سیر و حرکت و بی توجهی کامل به عنصر "زمان" در حمل قطارها ، انگیزه را برای این سرمایه گذاری در این امر را کم میکند. راه آهن باید تجدید نظر اساسی در شیوه عملش بوجود بیاورد تا انشالله هر چه سریع تر بتوانیم سرعت بازرگانی را از عدد فجیع فعلی به بالای ده کیلومتر بر ساعت افزایش بدهیم.
علاج اساسی این مشکل رفع انحصار راه آهن بر سیر و حرکت است که آنهم مقدماتی دارد و شرایطی و لازم است طرحی نو برای آن در انداخته شود. چنین طرحی وجود دارد.
جناب قصابیان ،
مطمئن باشید اگر خصوصی ها ، یا فولاد ، دیگر صنایع وارد خرید لکوموتیو شوند بهره وری نگهداری انها بالاتر خواهد بود .
چون بدلیل مالکیت خصوصی به امر تعمیر و نگهداری بیشتر توجه میکنند ، درحالیکه شرکت راه اهن بیشتر سیاسی عمل میکند با امدن دولت ها ، تصمیمات عوض میشود .
الان در وزارت نیرو ، از خدایشان هست صنایع نیروگاه برق بزنند ، وزارت نیرو گذشته، مانع بود . اما در بحث نگهداری ، تلفات انتقال نیرو ، واقعا ساخت نیروگاه برق بصرفه بود . خود فولادی ها ، پالایشگاه ها ، پتروشیمی ها میگفتند ما خودمان نیروگاه بزنیم بصرفه تر هست چون شرکت توزیع سوخت یارانه با تلفات و هزینه گزاف میدهد ، اما ما ارزانتر برق تولید میکنیم با کمترین تلفات برق!!!
در قضیه لکوموتیو هم ، باید سازوکار مشخص کرد ،خود انها را گذاشت شرکت های حمل و نقلی بزنند ، متاسفانه تصور ما این هست《 تعارض منافع 》 دلیل مانع تراشی راه اهن هست .
همانطور که وزارت نیرو ، شرکت توزیع نقش دلال ایفا میکرد برق ۱۰۰ تومانی از نیروگاه ها میخرید و برق صادراتی ۹۰۰ تومانی به ترکیه میفروخت و مانع صادرات مستقیم نیروگاه های خصوصی بود.
اینجا نیازمند شفاف سازی هست ، ایا این کار راه حل ندارد؟
الان کشور برای واردات بنزین باید سالانه ۵ ملیارد دلار بنزین وگازوییل وارد کند بعد یک عده درکشور که می‌توانند بابهرهوری در ریل جلوگیری کنند از واردات بنزین وگازوییل برای حمل نقل چه جوری کار شکنی میکنند واقعا این آدم باید اعدامشان کرد