جمشید جی تا تا ، فارس تباری که پدر صنعت هند شد!
جمشیدجی نوشروانجی تاتا در یک خانواده پارسی در شهر نوساری ایالت گجرات زاده شد. از او که بنیانگذار گروه صنعتی تاتا می باشد با لقب «پدر صنعت هند» یاد می کنند.
جمشیدجی نوشروانجی تاتا زاده ۳ مارس ۱۸۳۹ و در گذشته ۱۹ مه ۱۹۰۴ از پیشگامان صنعت مدرن هند بوده است. او در یک خانواده پارسی در شهر نوساری ایالت گجرات زاده شد. از او که بنیانگذار گروه صنعتی تاتا می باشد با لقب «پدر صنعت هند» یاد می کنند.
به گزارش تین نیوز، این گروه امروزه بزرگترین گروه صنعتی هند محسوب می شود، که دارای بیش از ۱۰۰ شرکت تابعه، زیر مجموعه و فرعی است. این شرکت ها عموما در حوزه های تولید و توزیع برق، فولاد سازی و خودروسازی، مخابرات، خدمات گردشگری و هتل داری، تولید سخت افزار و نرم افزار، ارائه خدمات فناوری اطلاعات و مشاوره اطلاعاتی فعال می باشند.
از شرکت هایی که خانواده تاتا به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، کنترل آن ها را در اختیار دارد، می توان به: تاتا موتورز، تاتا استیل، خدمات مشاوره تاتا، تاتا پاور، تاتا کمیکال، جگوار لندرور، (جگوار کارز و لندرور) تاتا دوو و هتل های تاج اشاره نمود.
یکی از مهمترین عوامل موفقیت او تکیه و تمرکز بالای او بر « منابع انسانی » بوده است؛ او معتقد بود که در شرکت ها « ارزش توسط کارگران ایجاد می شود » باور داشتن به این موضوع می تواند تحول زیر ساختی در سازمان ایجاد نماید. موضوع که متاسفانه در صنایع دولتی یا خصولتی ایران بسیار کم رمق است!
وینیت نایار، رئیس هیئت مدیره شرکت اچ. سی. ال تکنولوژی و نویسنده کتاب « اول کارمندان، بعد مشتریان »، در گفت و گویی بی پرده با مجله فوربس بر همین نکته تاکید می کند و می گوید: « کارمندان شما گذرگاهی برای رضایت مشتریان هستند و البته باید اضافه کرد که اگر کارمندان خوشحال نباشند، مشتریان نیز خوشحال و راضی نخواهند بود ».
جمشید جی تاتا معتقد بود شرکت ها باید کارکنان خود را در اولویت قرار دهند. زیرا این کارکنان با انگیزه و آموزش دیده هستند که مشتریان را در اولویت قرار می دهند و لذا به واسطه اقداماتشان که هدفی جز رضایت مشتریان ندارند؛ ارزش آفرینی می کنند. نظیر همین مفهوم از زمان جمشید جی تاتا تا کنون در مرامنامه تاتا « سود، محصول جانبی اقداماتی است که ما انجام می دهیم » بوده است.
اغلب شرکت های آرمانی, سازمان هایی بوده اند که کارکنان خود را در اولویت قرار داده اند؛ در یک شرکت آرمانی کارکنان نیازهای شخصی خود را نه تنها از طریق دریافت دستمزد، بلکه از طریق حس تعلق و خود شکوفایی، تامین می کنند. با ایجاد ارزش برای مشتریان، کارکنان کار معناداری برای کل جامعه انجام می دهند و در عوض، امکان اظهار وجود و تجربه یک زندگی کاملا بشر دوستانه را پیدا می کنند.
